![[Ταξίδι στο αστικό τοπίο], του Ευάγγελου Ρουσάκη](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/10/Noites-Apoikies-Euaggelos-Rousakis-300x200.jpg)
«Θάνατος, ναρκωτικά, ομορφιά»: Σιωπηλές χειρονομίες ελπίδας στην έκθεση ‘Tell me I belong’
“Θάνατος, ναρκωτικά, ομορφιά” – το σλόγκαν σημαδεύει τους τοίχους της πόλης, οι λέξεις με έντονα κεφαλαία γράμματα στοιβάζονται η μία πάνω στην άλλη. Δεν διαβάζεται πραγματικά ως απαίτηση ή ως επιθυμία, περισσότερο σαν ένα νεύμα προς τους γνωρίζοντες. Είναι αλήθεια, όμως. Ο θάνατος, τα ναρκωτικά και η ομορφιά υφέρπουν από παντού: από το παρελθόν και το μέλλον, από τη γη, τον ουρανό και τους ωκεανούς, από έξω και μέσα. Η ίδια η ζωή έχει γίνει και πάλι μεθυστική. Και μέσα σ’ αυτή τη συλλογική, ψυχοπαθητική απελπισία, όπου τα ίδια και τα ίδια, αλλά διαφορετικά, δεν ήταν ποτέ τόσο εξωπραγματικά, αν όχι γελοία, ένα νέο είδος ελπίδας μοιάζει δυνατό.
Σε μια συνέντευξή της φέτος, η συγγραφέας McKenzie Wark παρατήρησε ότι:
«Το κλειδί στη γραφή του Guy Debord (…) δεν είναι η έννοια του θεάματος- είναι το détournement. Σχετίζεται με την αγγλική λέξη για την παράκαμψη, αλλά είναι ουσιαστικά αυτό που περιγράφει σε ένα πρώιμο μανιφέστο ως “λογοτεχνικό κομμουνισμό”, η ιδέα ότι όλη η κουλτούρα παράγεται συλλογικά και ανήκει σε όλους μας. Και ότι η οικειοποίηση και η τροποποίησή της προς την κατεύθυνση της ελπίδας είναι από μόνη της μια πολιτική πράξη.»
(McKenzie Wark, Μάιος 2021)
Το ανήκειν -μια ενεργή και πολυεπίπεδη διαδικασία εξ ορισμού- παραμένει μια κενή λέξη, ή φράση, ή ελπίδα, όταν δεν συνδέεται με τους άλλους- με τα σώματα, με τις απολαύσεις, με την αγάπη, την πραγματοποίηση και την αλλαγή, τόσο για τους άλλους όσο και για τον εαυτό μας. Δεν θα υπάρξει προσφορά χωρίς πόνο, γιατί η ομορφιά του ανήκειν είναι ότι η μορφή του είναι ρευστή και εναλλάξιμη. Μπορεί να είναι ένας χορός, μια υπόσχεση, ένα φιλί, μια ραγισμένη καρδιά, ένα έργο, ένα ταξίδι ή μια παράσταση.
Τα έργα των οκτώ καλλιτεχνών αυτής της έκθεσης ανταποκρίνονται και προσεγγίζουν ο ένας τον άλλον με σιωπηλές χειρονομίες ελπίδας. Σε δύο ορόφους εκθέτουν τη φυσική τους ύπαρξη ως κινούμενα αντικείμενα, αποκαλύπτοντας και αρθρώνοντας τις απολαύσεις που συνοδεύουν τη λαχτάρα.
-Πες μου, ανήκω
-Πες μου, ανήκω
-Πες μου, ανήκω
(Archangel των Burial, 2007)
Καλλιτέχνες: Νικόλας Βεντουράκης, Μπέρανγκ Καρίμι, Σιναΐδα Μιχάλσκαγια, Μαρκ Μπάρκερ,
Σούσκα Μπαστιάν, Ναταλία Παπαδοπούλου, Βαλίνια Σβορώνου, Πολ ΝτιΝτι Σμιθ
Επιμέλεια : Σάχιν Ζάρινμπαλ (Shahin Zarinbal)
INFO:
MISC ATHENS. Τούσα Μπότσαρη 20, 11741, Αθήνα, [email protected]
Εγκαίνια: 17.09.21 | 18.00-22.00
Διάρκεια: 17.09.21 – 23.10.21
Ωράριο Έκθεσης: Τρίτη – Σάββατο 12.00 – 18.00