Μόλις μπήκε στο μαγαζί, περασμένο μεσημέρι, υποψήφιος των πανελλαδικών εξετάσεων. Γεμάτος νεύρα, γεμάτος οργή, γεμάτος αγάπη και συστολή και ανακοίνωσε τα θέματα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας όπου τους ρώτησαν για ένα κείμενο του Σιντάρτα Βούδα που είχε σχολιάσει σε λογοτεχνικό συνέδριο ο Κωστής Παλαμάς με αφορμή ένα άρθρο του Οδυσσέα Ελύτη στο περιοδικό της Νέας Εστίας το 1938 υπό ένα πρίσμα της ανελευθερίας της τότε δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά που επηρέασε το έργο του Σκυριανού Φιλόσοφου Ίωνα Δραγούμη που ήταν αφιερωμένο στην Μαρία Πολυδούρη, παρολίγον ερωμένη του Κώστα Καρυωτάκη του οποίου ένα ποίημα ζητήθηκε να αναλυθεί από το φιλοθέαμον υπό εξέταση διαγωνιζόμενο πλήθος. Η αλληλουχία αυτή μου φάνηκε πολύ περίπλοκη και ζήτησα να μου την επαναλάβει αλλά συνεχώς μπερδευόταν μέχρι που έφτασα στο συμπέρασμα ότι ο Βούδας ήταν νεοέλληνας ποιητής εντός της ύλης και η Μαρία Πολυδούρη ήταν θεότητα που λατρεύεται στις Ινδίες και ο Ιωάννης Μεταξάς είχε γράψει το ποίημα «Τακ-τακ κι εγώ, τακ-τακ κι εσύ» για την περίοδο του περιορισμού του στην φοιτητική Εστία της σχολής Ευελπίδων που μετά έγινε δικαστικό Μέγαρον. Γενικά οι πανελλαδικές δεν βγάζουν άκρη, και κυρίως μεσημέρι με την κούραση όλης της μέρας. Οι συνέπειες της Τσέχικης γοτθικής αρχιτεκτονικής στην ποίηση του Γιώργου Σεφέρη δεν ζητήθηκαν αλλά είναι υπαρκτές, και θα μπορούσαν να ενταχθούν ομαλά σύντομα.
