Η εποπτεία της Ελλάδας έκλεισε, οι “Μανωλάδες” παραμένουν

Η εποπτεία της Ελλάδας έκλεισε, οι “Μανωλάδες” παραμένουν

Το 2017 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε τη χώρα μας για την αποτυχία προστασίας των εργατών γης αναφορικά με την καταναγκαστική εργασία και την εμπορία ανθρώπων. Το περιστατικό που οδήγησε την Ελλάδα στο ΕΔΔΑ, συνέβη το 2013, στην περιοχή της Νέας Μανωλάδας, όταν εργάτες γης από το Μπαγκλαντές που απαίτησαν τους μισθούς μηνών που δεν είχαν καταβάλει οι εργοδότες δέχθηκαν τα πυρά των επιστατών, τραυματίζοντας σοβαρά τουλάχιστον 30 άτομα.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 2020, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία είναι υπεύθυνη για την εποπτεία της εφαρμογής των αποφάσεων του Δικαστηρίου, αποφάσισε να κλείσει την εποπτεία για την απόφαση Chowdury και άλλοι κατά Ελλάδας, επειδή αποπληρώθηκαν οι αποζημιώσεις στους διαδίκους. Η Επιτροπή όμως, προχώρησε σε αυτή την απόφαση, χωρίς να ασκήσει περαιτέρω έλεγχο για την κατάσταση στη Μανωλάδα και τη βελτίωση ή μη του σχετικού νομοθετικού πλαισίου στην Ελλάδα.

Ως Generation 2.0 RED θεωρούμε ότι η απόφαση της Επιτροπής των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης ήρθε αναιτιολόγητα και μάλιστα την πιο ακατάλληλη στιγμή. Αναιτιολόγητα, γιατί γνωρίζουμε καλά από τις τακτικές αυτοψίες που διενεργούμε ως οργανισμός στη Μανωλάδα από το 2017 ότι τίποτα δεν έχει βελτιωθεί επί της ουσίας. Οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης παραμένουν ιδιαιτέρως δυσχερείς. Ταυτόχρονα, δεν έχει υπάρξει οργανωμένο σχέδιο από την πλευρά της Πολιτείας για το νομικό καθεστώς των πάνω από 7.000 εργατών γης που δουλεύουν στις καλλιέργειες φράουλας, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να συνεχίζουν να μην κατέχουν κάποιο τύπο άδειας διαμονής και συνεπακόλουθα να μην προστατεύονται από την εργατική νομοθεσία.

Άκαιρα, γιατί σε αυτή τη χρονική συγκυρία με τις ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώνονται λόγω της πανδημίας του COVID-19, το αίτημα για προστασία των μεταναστών εργατών γης χωρίς χαρτιά έχει μπει ψηλά στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου πανευρωπαϊκά, με κυβερνήσεις όπως της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας να έχουν ήδη προχωρήσει
θεσμικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Τέλος, μια τέτοια απόφαση που θεωρεί την υπόθεση της Μανωλάδας ως «λήξασα», απλώς και μόνο επειδή έχουν αποπληρωθεί οι αποζημιώσεις από πλευράς του Ελληνικού Κράτους, αποκτά μια περαιτέρω βαρύτητα και αρνητική χροιά για τη χώρα μας από τη στιγμή που συμπίπτει χρονικά με την Ελληνική Προεδρία της Επιτροπής των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης.