Στα γρήγορα: Πρόκειται για τη δέκατη τέταρτη δισκογραφική δουλειά της τραγουδοποιού, που δείχνει ότι δεν στερείται από έμπνευση και στιλ.
Την ακούσαμε: Γεμάτο από chamber pop μελωδίες (το πιάνο φυσικά παίζει κεντρικό ρόλο στα κομμάτια της τραγουδοποιού ) και «δύσκολους» στίχους που μπερδεύουν το ρεαλιστικό ύφος με το σουρεαλιστικό. Δεν αλλάζει τη ταυτότητα της, παρά μόνο επενδύει ακόμα βαθύτερα στην εκκεντρικότητα για να διηγηθεί τις ιστορίες της. Extra tip: μεγάλη επιρροή για την εν λόγω δουλειά αποτέλεσε ο γνωστός ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Paul Cezanne.
Τρέξε μακριά: Αν γενικά η Amos σου κάθεται λίγο «βαριά».
Τ΄είπες τώρα; «Όπως συμβαίνει με όλα τα άλμπουμ της Amos, έτσι και σε αυτό δε φοβάται να εκφραστεί. Γεμάτο από πολλαπλότητα και πολυμορφία, με στίχους που αγαπούν το μύθο και ταυτόχρονα το ρεαλισμ» – The New York Times
Να τ’ αφήσω; 70/100 στο Metacritic
