Το πρόσφατο συμβάν στο Λας Βέγκας και το συνέδριο των ανήλικων ομοφυλόφιλων, με την παραδοχή της ηθοποιού Έλεν Πέιτζ ότι είναι και η ίδια ομοφυλόφιλη, θέλοντας έτσι να το μοιραστεί με όλον τον κόσμο για να μην κρύβεται και να παίζει θέατρο και στην προσωπική της ζωή αποτελεί μια κλασική περίπτωση χρήσης της διασημότητας ενός προσώπου. Όλοι όσοι απασχολούν το δημόσιο βίο, διαθέτουν και τη δύναμη να στρέψουν το βλέμμα του προς συγκεκριμένα ζητήματα. Ορισμένες φορές δε, το έχουμε δει πολύ περισσότερο απ’ότι το αντέχουμε. Ωστόσο, υπάρχουν και αρκετές φορές που όντως η αποκάλυψη μιας προσωπικής στιγμής ενός διάσημου μας ανοίγει είτε τα μάτια είτε το μυαλό ή απλώς μας προσφέρει ευχαρίστηση, γιατί τσαντίζονται όλοι όσοι είναι εύθικτοι σε τέτοια ζητήματα. Ας δούμε μερικές στιγμές από αυτές.
Η κρυφή ιστορία της Χάλι Μπέρι με το σακχαρώδη διαβήτη
Η ηθοποιός Χάλι Μπέρι διαγνώσθηκε με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 το 1989 σε ηλικία 22 ετών, όταν και πρωτοεμφανίστηκαν δηλαδή τα συμπτώματά της. Το 2005, αποφάσισε να μοιραστεί το χρονικό της ασθένειάς της, αρθρογραφώντας στη Daily Mail, περιγράφοντας περιστατικά όπως το ότι έπεσε σε κώμα για περίπου επτά ημέρες, προσπαθώντας απλά να αγνοήσει τα σημάδια κόπωσης και έλλειψης ενέργειας που είχε.
H μάχη με τον καρκίνο του μαστού
Πολλές γυναίκες έχουν αντιμετωπίσει κατά καιρούς τον πολύ επικίνδυνο καρκίνο του μαστού. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια και με πρόληψη τα αποτελέσματα είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων πολύ θετικά. Αρκετές ηθοποιοί έχουν καταφέρει κι έχουν νικήσει τη σκιά του καρκίνου και θέλησαν μάλιστα να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση και να δώσουν ελπίδα σε εκατομμύρια γυναίκες που τυχόν αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Έσχατη περίπτωση εκείνη της Αντζελίνα Τζολί, περίπου ένα χρόνο πριν, που υποβλήθηκε σε διπλή μαστεκτομή για την πρόληψη του καρκίνου και γνωστοποίησε την κίνησή της αυτή στα μίντια, αν και περίμενε περίπου τρεις μήνες μετά την επέμβαση για να το πράξει. Στην εν λόγω θλιβερή κατηγορία, εμπίπτουν οι Κάιλι Μινόγκ, που το 2005 εν μέσω περιοδείας διεγνώσθη με καρκίνο του μαστού και υποβλήθηκε σε εγχείριση στις 21 Μαϊου 2005, η Κριστίνα Άπλγκεϊτ (a.ka Κέλι Μπάντυ από το “Παντρεμένοι με Παιδιά”) που επίσης αντιμετώπισε με επιτυχία τον καρκίνο του μαστού σε ηλικία 37 ετών, με διπλή μαστεκτομή.
Ο Μάικλ Τζ. Φοξ και το Πάρκινσον
Το 1990, ερχόμενος από την τρομακτική επιτυχία της τριλογίας Back to The Future, που μόλις είχε ολοκληρωθεί, ο Μάικλ Τζ. Φοξ ετοιμαζόταν για πολλά και διαφορετικά πρότζεκτ, όντας ένας από τους πιο ανερχόμενους και αναγνωρίσιμους ηθοποιούς της γενιάς του. Δυστυχώς όμως, την ίδια περίπου περίοδο, κατά τα γυρίσματα του Doc Hollywood, ο Φοξ πρωτοένιωσε τα συμπτώματα του Πάρκινσον. Την επόμενη χρονιά ήταν που έμαθε τα κακά μαντάτα, τα οποία και τον καταρράκωσαν ψυχολογικά, ενώ χειροτέρεψαν και το πρόβλημα με το αλκοόλ που είχε. Ωστόσο, αποφάσισε μετά από περίπου επτά χρόνια και μια θαλαμεκτομή, να γίνει ένας από τους spokesmen για την ασθένεια και να καταφέρει -παρόλο που δεν υπάρχει θεραπεία- να αγωνιστεί και να συνεχίσει τη ζωή του σε κανονικούς ρυθμούς, δίνοντας την ελπίδα και σε άλλους ομοιοπαθείς.
Οι σεξουαλικές προτιμήσεις
Αυτό είναι ένα θέμα που πάντα προκαλεί το ενδιαφέρον του κόσμου. Είπαμε πριν πως μπορεί να βοηθήσει όταν χρησιμοποιείται για να “ξαραχνιάζουμε” από ορισμένα ταμπού της κοινωνίας μας, αλλά πολλές φορές τα νέα αυτά, πέφτουν στην κατηγορία του φθηνού κουτσομπολιού. Φαίνεται πάντως πως η “δίψα” του κοινού για τις σεξουαλικές ταυτότητες των σταρ θα είναι κάτι που θα σοκάρει, κεντρίζει και εξάπτει τη φαντασία. Πέραν της Έλεν Πέιτζ, που αποτέλεσε και το έναυσμα για ολόκληρο το άρθρο, το “ρόστερ” εδώ περιέχει αρκετά διάσημα ονόματα. Γκρέιχαμ Τσάπμαν (των Μόντι Πάιθον) Σερ Έλτον Τζον, Ρόκ Χάντσον, Τζόντι Φόστερ, Ίαν ΜακΚέλεν, Ρίκι Μάρτιν, Μάικλ Στάιπ (των R.E.M), Έλεν Ντε Τζένερις ή ακόμη και ο (π)α(ν)σέξουαλ Μόρισεϊ, ενώ τελευταία και από τον πολύ πιο αυστηρό και σαφώς ανέτοιμο για τέτοια αθλητικό χώρο, μερικοί αθλητές παραδέχτηκαν ότι είναι ομοφυλόφιλοι, όπως οι Τζον Αμαέτσι και Τζέισον Κόλλινς από το ΝΒΑ και εσχάτως ο ποδοσφαιριστής Τόμας Χίτσλσμπεργκερ, πρώην διεθνής με τη Γερμανία και έχοντας αγωνιστεί στα εθνικά πρωταθλήματα Γερμανίας, Αγγλίας και Ιταλίας. Το ζητούμενο εδώ δεν είναι να αποκαλύψουμε ξεχωριστά όλες τις “βρώμικες” λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή του καθενός, αλλά για να τονιστεί το πώς χρησιμοποιούν τη φήμη τους χτίζοντας σιγά σιγά ένα “τείχος προστασίας” γύρω από τους υπόλοιπους ομοφυλόφιλους ανά την υφήλιο, δείχνοντάς τους ότι πολύ απλά δεν χρειάζεται να καταπιέζονται και να υποκύπτουν στις πιέσεις και τα πειράγματα της (μικρο)κοινωνίας που ζουν.
Ο ιός ΗΙV
Τo AIDS είναι η ασθένεια που έβαλε φρένο στη σεξουαλική επανάσταση των 60ς. Άφησε επίσης σύξυλους όλους τους πορνοστάρ της εποχής, που πλέον ήταν με “σταυρωμένα τα δάχτυλα” κάθε φορά που έπρεπε να “πιάσουν δουλειά”. To πρόβλημα όμως άρχισε να εντείνεται όταν προκλήθηκαν αρκετοί θάνατοι, ενώ παράλληλα η ταχύτατη διάδοση του ιού επιβάρυνε με το επιπλέον βάρος του κοινωνικού στίγματος και της απομόνωσης στους φορείς του. Πιθανότατα από όλες τις κατηγορίες που γράφτηκαν στο εν λόγω άρθρο να είναι εκείνη που οι διάσημοι έχουν βοηθήσει τα μέγιστα για να περάσουν το μήνυμα στον κόσμο και κυρίως να διαλύσουν τις όποιες ανακρίβειες και παράλογες φοβίες που κουβαλάει μαζί της μια τέτοια ασθένεια. Στην αρχή, η ασθένεια είχε την ταμπέλα ως η “αρρώστια των γκέι”. Κι αυτό γιατί, όντως οι πρώτες εμφανίσεις του ιού ήταν σε ομοφυλόφιλους, αλλά αργότερα εμφανίστηκε και σε ετεροφυλόφιλους.
Από τους πρώτους που δημοσιοποίησαν την ασθένεια ήταν ο Ροκ Χάτσον, που έχασε τη μάχη το 1985, ακολούθησε ο Φρέντι Μέρκιουρι και ο ηθοποιός Μπραντ Ντέιβις (πρωταγωνιστής του Εξπρές του Μεσονυκτίου) -αμφότεροι πέθαναν το 1991- ενώ πρόβλημα είχαν και οι ετεροφυλόφιλοι Άρθουρ Άσι και βέβαια ο Μάτζικ Τζόνσον. Ο πλέι μέικερ των Λέικερς και εκ των καλυτέρων παικτών που πάτησαν ποτέ παρκέ, ανακοίνωσε σοκάροντας τους πάντες λέγοντας ότι είναι φορέας του HIV, αλλά δεν έχει AIDS στις 7 Νοεμβρίου 1991. Ο Μάτζικ, έπαιξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1992, όπου είχε σε κάθε αγώνα είτε έπαιζε είτε όχι την καθολική αναγνώριση του κοινού με standing ovation, ενώ προσπάθησε να επιστρέψει στα παρκέ του ΝΒΑ, χωρίς ωστόσο κάτι μόνιμο, αλλά πιο πολύ κάποιες σποραδικές εμφανίσεις που δεν θύμισαν ποτέ το μεγάλο αστέρα. Ο Μάτζικ ωστόσο έχει επιβιώσει και είναι ακόμη μαζί μας, όντας έτσι με διαφορά ο πιο αποτελεσματικός και συνάμα ελπιδοφόρος ακτιβιστής στη μάχη κόντρα στον HIV.
