Με περίπου μισό εκατομμύριο θεατές να περνάνε την πόρτα του κάθε χρόνο, το φεστιβάλ Βερολίνου είναι εύκολα η πιο λαοφιλής διοργάνωση στον πλανήτη σινεμά, κι όχι άδικα: πίσω απ’ τα μεγάλα ονόματα, τις γκλαμουράτες πρεμιέρες και τη χλαπαταγή στα κόκκινα χαλιά, το εξαντλητικό πρόγραμμα του φεστιβάλ της γερμανικής πρωτεύουσας διατηρεί ακόμη τον ιντριγκαδόρικο χαρακτήρα ενός κυνηγιού του κρυμμένου θησαυρού. Με οκτώ προγράμματα να τρέχουν παράλληλα με το επίσημο διαγωνιστικό, και μπόλικες παγκόσμιες και διεθνείς πρεμιέρες να πασπαλίζουν με έξτρα λάμψη το κομμάτι των ειδικών προβολών, το φεστιβάλ Βερολίνου έχει κάτι για όλους, κι ένα σωρό διαμαντάκια να ανακαλύψεις εκτός των μεγάλων τίτλων του. Όχι ότι κι αυτοί είναι αμελητέοι, βέβαια.
Απ’ τον Terrence Malick ως τον Peter Greenaway, κι από ‘κει στον Werner Herzog και τον Jafar Panahi, το επετειακό, 65ο διαγωνιστικό του Βερολίνου είναι έτοιμο να καλύψει όλο το εύρος του arthouse σινεμά, με τον Darren Aronofsky να ηγείται της κριτικής επιτροπής που θα απονείμει φέτος τη Χρυσή Άρκτο. Το Knight of Cups, η νέα ταινία του Malick και πρώτη του φεστιβαλική δουλειά μετά το δαφνοστεφανωμένο στις Κάννες Δέντρο της Ζωής / The Tree of Life, φαίνεται να έχει το πλεονέκτημα της εκκίνησης λόγω της βαθιάς αγάπης του Aronofsky για τη δουλειά του μαέστρου του αμερικανικού auteur-ισμού, ενώ κι η ιστορία του για έναν σεναριογράφο που προσπαθεί να βρει νόημα στη ζωή στο LA (σαν μια ιμπρεσιονιστική εκδοχή του Californication ας πούμε), σίγουρα θα έχει μια κάποια αυξημένη απήχηση στην υπόλοιπη επιτροπή. Όμως, εκεί που ο Malick θα φέρει στο κόκκινο χαλί ονόματα όπως ο Christian Bale, η Natalie Portman κι η Cate Blanchett, ο Werner Herzog θα απαντήσει με Nicole Kidman, Robert Pattinson και James Franco, στο Queen of the Desert: ένα χρονογράφημα της ζωής της αρχαιολόγου, εξερευνήτριας και συγγραφέα Gertrude Bell, μιας απ’ τις πιο εμβληματικές γυναικείες προσωπικότητες των αρχών του 20ου αιώνα. Κι αν ξέρεις τον Herzog, ξέρεις σίγουρα ότι δεν θα πρόκειται απλά για μια βιογραφία.
Βιογραφικά στοιχεία θα έχει και η ταινία του Peter Greenaway, του πολυβραβευμένου Βρετανού που προκαλεί παραμιλητά με το εικαστικό μεγαλείο των κινηματογραφικών εικόνων του, ο οποίος έρχεται φέτος για πρώτη φορά στο Βερολίνο με το Eisenstein in Guanajuato: ένα χρονικό του ταξιδιού του μεγάλου Ρώσου σκηνοθέτη στο Μεξικό, το οποίο ο Greenaway εντοπίζει ως το σημείο καμπής στην φιλμογραφία του δημιουργού που προκάλεσε κινηματογραφική επανάσταση με το Θωρηκτό Ποτέμκιν, αλλά απογοήτευσε με μετέπειτα δουλειές όπως ο Alexander Nevsky. Δημιουργική καμπή μπορείς να αποκαλέσεις κι αυτό που βιώνει κι ο Jafar Panahi, κι όχι άδικα αν σκεφτείς ότι γυρίζει ταινίες κόντρα στις απαγορεύσεις της ίδιας του της χώρας, για να τις στείλει κρυφά στα διεθνή φεστιβάλ για προβολή. Η τελευταία του έχει τον τίτλο Taxi, κι αποτελείται από ένα κολάζ συνεντεύξεων των πελατών ενός ταξί, το οποίο οδηγεί ο ίδιος ο Panahi – εντάξει, μπορείς να υποθέσεις ότι θα είναι κάτι παραπάνω από μια δραματική εκδοχή της ομότιτλης εκπομπής του Μάρκου Σεφερλή.
Κάτι παραπάνω από δραματική εκδοχή του παραμυθιού των αδερφών Grimm θα ειναι πιθανότατα και το ξαναδιάβασμα της Σταχτοπούτας απ’ τον Kenneth Branagh, ο οποίος θα προβάλει εκτός συναγωνισμού το επαναπακετάρισμα της ιστορίας της μικρής παραμελημένης παραδουλεύτρας σε συσκευασία γκράντε δραματικής ταινίας εποχής, με ονόματα όπως η Lilly James, η Cate Blanchett, η Helena Bonham Carter κι ο Stellan Skarsgard να ετοιμάζονται για βόλτα στα κόκκινα χαλιά. Εκτός συναγωνισμού θα προβληθεί και το Everything Will Be Fine, η νέα ταινία του Wim Wenders, με τον James Franco στη δεύτερη απ’ τις τρεις βερολινέζικες συμμετοχές του, να υποδύεται συγγραφέα που προσπαθεί να συμβιβαστεί με το αυτοκινητιστικό που προκαλεί, σκοτώνοντας ένα μικρό παιδί. Η Amy Adams κι η Charlotte Rampling θα είναι δίπλα του στο κόκκινο χαλί, όμως αμφίβολο είναι αν θα υπάρξει ταινία που θα μπορέσει να συναγωνιστει τα φλας που θα μαζέψει η μία και μόνη αδιαφιλονίκητα τεράστια βερολινέζικη συμμετοχή. Οι 50 Αποχρώσεις του Γκρι σε μια προβολή που, εδώ που τα λέμε, δεν είναι μονάχα εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ, αλλά κι εκτός πνεύματος.
Εκτός φεστιβάλ έχει μείνει δυστυχώς φέτος η ελληνική παραγωγή, με καμία απολύτως εθνική συμμετοχή, όχι όμως και χωρίς εκπροσώπηση: η φωτογράφος Ευαγγελία Κρανιώτη θα προβάλει στο Forum (το πειραματικότερο των τμημάτων του φεστιβάλ) το γαλλικής παραγωγής σκηνοθετικό ντεμπούτο της Exotica, Erotica, Etc, μια ντοκιμαντερίστικη καταγραφή γυναικείων ιστοριών πληρωμένου έρωτα, με φόντο 16 λιμάνια από ολόκληρο τον κόσμο. Επιπλέον, η Heretic Outreach, η εταιρεία μανατζαρίσματος κι αγοραπωλησίας ταινιών που ξεπήδησε απ’ τους γητευτές των φεστιβάλ Κωνσταντίνο Κοντοβράκη και Γιώργο Καρναβά, έχει προσθέσει ελληνική σφραγίδα στις προβολές διαχειριζόμενη τα δικαιώματα του ρουμανικού κοινωνικού δράματος Why Me?. Επίσης, η Haos Film της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγκάρη και της Μαρίας Χατζάκη βρίσκεται πίσω απ’ την αμερικανογερμανική παραγωγή του δράματος ενηλικίωσης Petting Zoo, ενώ ελληνικό άρωμα θα φέρουν ο Μιχάλης Κωνσταντάτος (του Luton) κι ο Σύλλας Τζουμέρκας (της Έκρηξης), προσπαθώντας να δελεάσουν διεθνή κονδύλια συμπαραγωγών για τα καινούρια τους projects (το All the Pretty Little Horses και The Miracle of the Sargasso Sea αντίστοιχα), μέσω του European Film Market, του εμπορικού τμήματος του φεστιβάλ. Εκεί δηλαδή που θα ψάχνει για αγοραστικό ενδιαφέρον κι η Scarlett Johansson, με το Summer Crossing, το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, μεταφορά της νουβέλας του Truman Capote. Έτσι για να ‘χουμε και μια αίσθηση μεγέθους δηλαδή.
H Popaganda μεταφέρει την κάψα του φεστιβάλ απ’ το παγωμένο Βερολίνο, χάρη στην υποστήριξη της Aegean Airlines.
