Τι είπε ο Ντον Ντελίλο στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
«Το βιβλίο μου δεν είναι μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, αλλά ένα μυθιστόρημα για το απόλυτο μηδέν και για την επιστήμη. Η τεχνολογία και η επιστήμη είναι τα κεντρικά του θέματα και μαζί με αυτά ο χρόνος: ο χρόνος που παραμένει το μέγα μυστήριο αφού ακόμη δεν μπορούμε να πούμε περί τίνος ακριβώς πρόκειται». Έτσι περιέγραψε ο Αμερικανός μυθιστοριογράφος Ντον Ντελίλο, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (16/3), το καινούργιο του βιβλίο με τίτλο “Zero K”, κατά τη διάρκεια συνομιλίας που είχε με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Ηλία Μαγκλίνη. Το βιβλίο, που συζητιέται ήδη στις ΗΠΑ και θα κυκλοφορήσει μέχρι τον Οκτώβριο από τις εκδόσεις Εστία σε μετάφραση Λαμπρινής Κουζέλη, είναι η ιστορία ενός εκατομμυριούχου ο οποίος χτυπήθηκε στα νιάτα του από μια θανατηφόρο ασθένεια κι έχει τώρα επενδύσει σε ένα μυστικό πρόγραμμα το οποίο είναι ικανό να προλάβει τον θάνατο και να διατηρήσει τη ζωή μέχρι οι εξελίξεις της ιατρικής να της προσφέρουν τη δυνατότητα για μια καινούργια εκκίνηση.
«Συνήθως καταλαβαίνω το τι ακριβώς θέλω να γράψω αφού έχω εργαστεί πολύ για ένα βιβλίο. Δεν είναι αυτή η περίπτωση του “Zero K”, το οποίο μου ήταν εξαρχής πολύ σαφές» εξήγησε ο Ντελίλο: «Το βιβλίο είναι κανονικού μεγέθους αλλά προχώρησα αργά διότι έτσι απαιτούσε η δομή του. Ακολούθησα ένα μονοπάτι το οποίο μου αποκάλυψε την κατεύθυνση την οποία έπρεπε να χαράξω: δεν πάλεψα μαζί του, απλώς προσαρμόστηκα στις ανάγκες του. Αποφασίζοντας να μετακινηθώ στο αφηγηματικό χρόνο, βρήκα τι ήταν εκείνο που μου ζητούσε ως μυθιστόρημα».
Συγγραφέας τον οποίο έχουν απασχολήσει, εκτός από την τεχνολογία και την επιστήμη, ο Ψυχρός Πόλεμος, η παγκόσμια τρομοκρατία, τα πυρηνικά όπλα, αλλά και τα μαθηματικά ή η performance art, o Ντελίλο έζησε αρκετά χρόνια στην Ελλάδα (καρπός της παραμονής του στην Αθήνα είναι το μυθιστόρημα «Τα ονόματα», 1982) και είχε χθες την ευκαιρία να μιλήσει για τη σχέση του με τα ελληνικά: «Το ελληνικό αλφάβητο, αλφάβητο μιας γλώσσας με την οποία δεν ήμουν διόλου εξοικειωμένος, άλλαξε τον τρόπο του γραψίματός μου. Με έμαθε να προσέχω όχι μόνο τα σχήματα τα οποία παίρνουν οι λέξεις, αλλά τη θέση την οποία διεκδικούν σ’ ένα κείμενο».
Εκείνο πάντως το οποίο έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη συγγραφική πορεία του Ντελίλο ήταν η δολοφονία του Τζον Κένεντι από τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, το κεντρικό θέμα του μυθιστορήματός του «Ζυγός» (1991): «Ήταν τρομερό όταν δολοφονήθηκε ο Κένεντι. Είχα τότε μόλις αρχίσει να σκέφτομαι τον εαυτό μου ως συγγραφέα και με συγκλόνισε η βιαιότητα του γεγονότος. Ήξερα τον τόπο που γεννήθηκε ο Όσβαλντ. Ήξερα τις γειτονιές στις οποίες σύχναζε, τους δρόμους στους οποίους περπατούσε, τη γλώσσα την οποία μιλούσε».
Ο Ντελίλο μίλησε, επίσης, για την τρομοκρατία του ISIS («χρησιμοποιεί την τεχνολογία για να προκαλέσει τεράστιες καταστροφές»), για τα κύματα των προσφύγων που δέχεται η Ευρώπη («δεν μου είναι συμπαθείς οι χώρες που υψώνουν τείχη»), για τα τοπία της αμερικανικής Δύσης και την άγρια απομόνωση και ομορφιά τους, για τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας ανάφλεξης, για τη σχέση του με τα μαθηματικά, τον κινηματογράφο, τα εικαστικά και τη μουσική, αλλά και για την επιμονή του να γράφει τα βιβλία του σε γραφομηχανή. Όσο για το μέλλον του μυθιστορήματος, δεν φοβάται το παραμικρό: «Υπάρχουν πολλοί νέοι που θέλουν να γράφουν και γράφουν. Κι όσο υπάρχει κάτι τέτοιο, θα υπάρχει και το μυθιστόρημα». (ΑΠΕ)