Ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Κωστή Παπαγιώργη στο Ρομάντσο

«Απ’ το ’75 κι ύστερα ακολούθησα άλλη αγέλη μα οι αραιές συναντήσεις μας ήταν πάντα εαρινή γιορτή. Τον διάβαζα με μανία στα μικρά του κείμενα στα διάφορα περιοδικά, έβλεπα πώς έτρεχε μέσα απ’ τις αράδες έχοντας στα πόδια του την μπάλα, τη ρύμη της φράσης, τριπλάροντας, ελισσόμενος, προσπερνώντας, κατεβαίνοντας στη μικρή περιοχή, η μπάλα πάντα στα πόδια, να σουτάρει, να τη ρίξει στα δίχτυα, να ολοκληρώσει το στοχασμό του σαν αληθινός παίκτης στο μεγάλο τερέν της έκφρασης. Η ζωή του Κ. Π., όπως και ο λόγος του, δεν ήταν κύβος, δεν είχε ακμές απ’ όπου να γκρεμίζονται η σταγόνα, η ιδέα, το γέλιο ή το δάκρυ και να χάνονται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η ζωή του ήταν μπάλα, ήταν σφαίρα και ό,τι κυλούσε πάνω στη λεία της επιφάνεια έφερνε γύρες κι έπεφτε πάλι μέσα σ’ αυτό το αστείρευτο κέντρο της απ’ όπου εκείνος ανεβοκατέβαζε με το μαγκάνι, μεροδούλι μεροφάι, το νερό, το γράψιμο και, ιδιαιτέρως, την αγάπη».

Το παραπάνω απόσπασμα ανήκει στο κείμενο της Τζούλιας Τσιακίρη για τον Κωστή Παπαγιώργη που  δημοσιεύτηκε στην Popaganda τέσσερις ημέρες μετά το θάνατο του στις 21 Μαρτίου 2014. Δύο χρόνια και δύο μήνες αργότερα, τη Δευτέρα 23 Μαΐου, φίλοι, συνοδοιπόροι και συνεργάτες του θα συναντηθούν στο Ρομάντσο για να τιμήσουν τη μνήμη του διαβάζοντας αποσπάσματα από το έργο του, σε μια εκδήλωση που διοργανώνει το Νέο Πλανόδιον. 

Ο Kωστής Παπαγιώργης ήταν Έλληνας δοκιμιογράφος, αρθρογράφος και μεταφραστής φιλοσοφικών έργων. Γεννήθηκε το 1947 στο Νεοχώρι Υπάτης Φθιώτιδας, όπου εργαζόταν ως δάσκαλος ο πατέρας του. Το 1966 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για σπουδές νομικής και παρέμεινε εκεί για ένα χρόνο. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για σπουδές φιλοσοφίας και παρέμεινε εκεί ως το 1975. Παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Βανσέν με καθηγητές, τους Ντελέζ, Λιοτάρ και Σατελέ. Δεν ολοκλήρωσε ούτε τις σπουδές νομικής ούτε αυτές της φιλοσοφίας. Το 1975 επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα και επιδόθηκε στη μετάφραση φιλοσοφικών έργων, αλλά και τη συγγραφή δοκιμιακών κειμένων και βιβλίων. Εξέδωσε και το θεωρητικό περιοδικό «Χώρα». Υπήρξε στενός φίλος του Χρήστου Βακαλόπουλου, για τον οποίο έγραψε και το βιβλίο “Γειά σου Ασημάκη”. Είχε επίσης συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά. Το 2002 τιμήθηκε με το κρατικό λογοτεχνικό βραβείο μαρτυρίας – χρονικού για τον Κανέλλο Δεληγιάννη. Ζούσε με τη γυναίκα του, Ράνια Σταθοπούλου. Πέθανε στις 21 Μαρτίου 2014.

Στην εκδήλωση συμμετέχουν: Γιάννης Αστερής, Σπύρος Γιανναράς, Πόπη Γκανά, Μιχάλης Γκανάς, Σωτήρης Γουνελάς, Ζυράννα Ζατέλη, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Δημήτρης Καράμπελας, Θανάσης Καστανιώτης, Μαρία Κελέση, Αντώνης Κιούκας, Άννα Κοκκίνου, Θανάσης Κόρρας, Όλια Λαζαρίδου, Περικλής Λιανός, Άννα Λυδάκη, Ρίτα Λυτού, Γ.-Ι. Μπαμπασάκης, Μάρια Μπαχά, Έλλη Μπουμπουρή, Ηρώ Νικοπούλου, Νίκος Ξυδάκης, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Τάσης Παπαϊωάννου, Γιάννης Πατίλης, Κωνσταντίνος Πουλής, Μαριαλένα Σπυροπούλου, Γιάννης Σταθόπουλος, Λεωνίδας Σταματελόπουλος, Γιώργος Σταματόπουλος, Κατερίνα Σχινά, Ζαχαρίας Σώκος, Μελίνα Τανάγρη, Πέτρος Τατσόπουλος, Δημήτρης Τομαράς, Τζούλια Τσιακίρη, Θανάσης Χατζόπουλος

Προλόγισμα: Κώστας Κουτσουρέλης

Σαξόφωνο: Δημήτρης Χουντής

Βίντεο: Θανάσης Ταμβακίδης

Το γύρισμα έγινε στο εργαστήριο του Μιχάλη Κατζουράκη