Hail…George Clooney
Καταδικασμένο να απλώνει τα κόκκινα χαλιά του στην πιο άνευρη περίοδο του κινηματογραφικού γίγνεσθαι –τουτέστιν ούτε στην αρχή της blockbusterικής περιόδου που γεμίζει λάμψη τις Κάννες κάθε Μάη, ούτε στο ξεκίνημα της φθινοπωρινής σοβαρότητας που καπαρώνει η Βενετία το Σεπτέμβρη– αλλά και πιο-μακριά-δε-γίνεται απ’ την οσκαρική κούρσα (το Grand Budapest Hotel για παράδειγμα, που έκανε το άνοιγμά του πέρσι στο Βερολίνο, χρειάστηκε να συντηρήσει το buzz του έναν ολόκληρο χρόνο για να φτάσει στα χρυσά αγαλματάκια), το φεστιβάλ του Βερολίνου δεν είναι και το πιο γκλαμουράτο απ’ τα κινηματογραφικά ραντεβού της χρονιάς. Αυτό όμως δεν σταματά τους προγραμματιστές του απ’ το να καπαρώσουν μερικά απ’ τα πιο βαβουριάρικα χαρτιά της σαιζόν, να εντοπίσουν μπόλικα μαργαριταράκια στη θάλασσα του παγκόσμιου ανεξάρτητου σινεμά, και να εξασφαλίσουν κι αρκετές παρουσίες που θα φέρουν τη λάμψη τους στα κόκκινα χαλιά της πιο λαοφιλούς κινηματογραφικής διοργάνωσης του πλανήτη σινεμά.
Το Hail, Ceasar! για παράδειγμα, η καινούρια δουλειά των αδερφών Coen, με την οποία θα σηκώσει την αυλαία του απόψε το φεστιβάλ, θα φέρει στη γερμανική πρωτεύουσα ονόματα σαν τον George Clooney, τη Scarlett Johansson και τον Josh Brolin, να περπατήσουν στα κόκκινα χαλιά που θα καθαγιάσει η φετινή πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, Meryl Streep, πλαισιωμένη από συναδέλφους της όπως ο Clive Owen κι η Alba Rohrwacher. Ο Colin Firth και ο Jude Law, θα προκαλέσουν τη δική τους μερίδα από κοριτσίστικα (κι αγορίστικα) ουρλιαχτά, όταν εμφανιστούν στο Βερολίνο με τη Nicole Kidman και την Laura Linney για το Genius (βιογραφική εξιστόρηση των ημερών του Max Perkins ως εκδότη λογοτεχνικών θηρίων σαν τον Thomas Wolfe και τον F. Scott Fitzgerald), ο Ethan Hawke με την Julianne Moore θα μοιράσουν αναστεναγμούς στο Maggie’s Plan ως παντρεμένο ζευγάρι που διαλύεται απ’ την αντροχωρίστρα του τίτλου, ενώ ακόμη κι ο Hugh Laurie θα κάνει τη βόλτα του απ’ το Βερολίνο, για την τηλεοπτική μεταφορά του The Night Manager του John LeCarre, που θα πρεμιερίσει τα δυο πρώτα του επεισόδια στα πλαίσια της έντονης προσπάθειας που κάνει τα τελευταία χρόνια η διοργάνωση να αγκαλιάσει την τηλεοπτική άνοιξη εντάσσοντάς την στα προγράμματά της.
Πέρα απ’ τα μεγάλα ονόματα όμως, που πέρσι έκαψαν κόσμο και κοσμάκη με τις απογοητευτικές (αν όχι επώδυνες) επιστροφές μεγαθηρίων όπως οι Herzog, Wenders και Malick, το φεστιβάλ Βερολίνου είναι κυρίως ένα φεστιβάλ ανακαλύψεων, και τίτλων χαμηλής πτήσης: Στο Midnight Special, ο Jeff Nichols επιστρέφει στο μιξάρισμα κινηματογραφικών ειδών, με το road-movie να συναντά την επιστημονική φαντασία στην ιστορία ενός πατέρα που προσπαθεί να προστατεύσει το γιο του από υπηρεσίες που θέλουν να καπηλευτούν τις υπερφυσικές δυνάμεις του, ενώ σε πιο ρεαλιστικά μοτίβα, ο Thomas Vinterberg μάλλον θα εμποτίσει με μπόλικα βιωματικά στοιχεία το The Commune του, για τις δυναμικές που αναπτύσσονται σε μια κολεκτίβα στη Δανία των ‘70s. Στο A Quiet Passion ο Terrence Davies υπόσχεται μια συγκινητική κι ευφάνταστη βιογραφία της Αμερικανίδας ποιήτριας του 19ου αιώνα Emily Dickinson, στο Road to Istanbul ο ιντριγκαδόρος Rachid Buchareb αφηγείται την ιστορία μιας κοπέλας που το σκάει για να γίνει μέλος της ISIS, ενώ ο εκρηκτικός Lee Tamahori (του Die Another Day) επιστρέφει στην πατρίδα του για να σκορπίσει στα τοπία της Νέας Ζηλανδίας τη σπαρασσόμενη οικογένεια του The Patriarch.
Ενδιαφέρον υπάρχει και στην αρένα των ντοκιμαντέρ, όπου ο Alex Gibney, μετά το γαργαλιστικό expose του για την Σαϊεντολογία στο Going Clear, επιστρέφει με το Zero Day για να εξερευνήσει την ιστορία ενός malware που ξέφυγε απ’ τα στρατιωτικά εργαστήρια για να απειλήσει την παγκόσμια κυβερνοασφάλεια, στο Depth Two ο Σέρβος ντοκιμαντερίστας Ognjen Glavonic αναμιγνύει τα ντοκουμέντα με τη δομή του θρίλερ μυστηρίου για να μιλήσει για το φάντασμα της γενοκτονίας στην πρώην Γιουγκοσλαβία με αφορμή έναν μαζικό τάφο στα περίχωρα του Βελιγραδίου ενώ οι εικαστικοί Livia Ungur και Sherng-Lee Huang κάνουν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο με το Hotel Dallas, προσεγγίζοντας τις τελευταίες μέρες της κομμουνιστικής Ρουμανίας μέσα απ’ την ιστορία ενός άντρα που αποφασίζει να δημιουργήσει ένα real-life αντίγραφο της βίλας του Dallas, υπογραμμίζοντας το βάθος της επίδρασης που είχε στην ρουμανική κουλτούρα η υπερδημοφιλής τηλεοπτική σειρά, ως το μόνο αμερικανικό πρόγραμμα που επιτρεπόταν να μεταδοθεί στη ρουμανική τηλεόραση.
Στο δικό μας μέτωπο, δυο χρόνια μετά τη μαζική απόβαση των Ελλήνων στη Berlinale (με συμμετοχές τριών ταινιών στα τρία βασικά προγράμματα του φεστιβάλ), το φετινό ελληνικό ενδιαφέρον θα είναι κατάτι περιορισμένο: η νεαρή ηθοποιός Δάφνη Πατακιά θα μαζέψει βέβαια (και δίκαια) περισσότερα φλας απ’ όλους τους Έλληνες που έχουν περάσει απ’ το Βερολίνο την τελευταία πενταετία τουλάχιστον, συμμετέχοντας στο πρόγραμμα Shooting Stars του φεστιβάλ, ανάμεσα σε επιλεγμένους ηθοποιούς απ’ όλη την Ευρώπη.
Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης, σκηνοθέτης της Πατακιά στο Ξύπνημα της Άνοιξης, θα είναι μέλος της επιτροπής αυτών των Shooting Stars, οπότε ήρθε κάπως σαν έκπληξη η απουσία της ταινίας απ’ το ίδιο το φεστιβάλ, η πιο ευχάριστη απ’ τις εκπλήξεις όμως, είναι αυτή η χούφτα πιτσιρικάδες (Θανάσης Νεοφώτιστος, Μαρίνα Συμέου, Ασιμήνα Προέδρου, Νικολέτα Λεούση και Κωνσταντίνος Νικούλι), που θα συμμετάσχουν στο πολύ δυναμικό πρόγραμμα εντοπισμού, καλλιέργειας και ανάπτυξης υποσχόμενων ταλέντων, του Berlinale Talent Campus, που κάνει κι αυτούς κι εμάς να ελπίζουμε για ένα καλύτερο, δυναμικότερο μέλλον.
Όπως κάθε χρόνο, η Popaganda θα βρίσκεται στο φεστιβάλ Βερολίνου για να μεταφέρει τον παλμό του με καθημερινές ανταποκρίσεις, κριτικές και συνεντεύξεις, γι’ αυτό βάλ’τε τα κασκόλ σας και μείνετε συντονισμένοι.
