Σ Τ Α Υ Ρ Ο Σ Δ Ι Ο Σ Κ Ο Υ Ρ Ι Δ Η Σ
– NTS Radio, από τα πολύ δυνατά πράγματα στο χώρο του διαδικτυακού ραδιοφώνου. Έδρα του είναι το Λονδίνο και εκπέμπει 24 ώρες το 24ωρο. Οι εκπομπές του είναι όλες μουσικές και παραγωγοί του είναι ορισμένοι από τους σπουδαιότερους diggers δισκοθέτες του πλανήτη. Και όχι μόνο. Για παράδειγμα μπορείς ν’ ακουμπάς εκπομπές του Andrew Wetherall, του Ivan Smagghe, του Four Tet και του Max Richter. Κυρίως έχει πολλούς άλλους που τα ονόματα τους δεν είναι τόσο γνωστά αλλά οι μουσικές γνώσεις τους αφύσικες. Δοκιμάστε το, με το Shazam πάντα ετοιμοπόλεμο.
– Γκιάκ, ο Δημοσθένης Παπαμάρκου έκανε μια έκπληξη φέτος. Πέτυχε με τη συλλογή διηγημάτων του αφενός να ξορκίσει τα φαντάσματα όλων αυτών των Ελλήνων συγγραφέων που έχουν χάσει το δρόμο της δημιουργίας στο Facebook, και αφετέρου έκανε παρέες που συνήθιζαν να μιλάνε μόνο για μουσική, σειρές και άλλες ποπ συσκευασίες, να σταθούν και να συζητήσουν για ένα βιβλίο ενός φρέσκου συγγραφέα. Σ’ ένα σπίτι το καλοκαίρι, πέρασε από τέσσερα χέρια και ενθουσίασε εξαιτίας της αμεσότητας του λόγου αλλά και της ταπεινότητας των μικρών ιστοριών που μιλούν για στρατιώτες που πολέμησαν στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Γκιάκ σημαίνει αίμα στα αρβανίτικα, ο Παπαμάρκου είναι και από τα μέρη μου και ξέρει πολύ καλά πως σε εκείνα τα μέρη της Στερεάς Ελλάδας, οι ήρωες δεν είναι ποτέ οι καλύτεροι του χωριού.
– Silhouettes του Floating Points. Το τραγούδι της χρονιάς. Μεσημέρι κάποιου Σαββάτου, η εκπομπή των Black Athena τελειώνει με αυτό στον ξενόγλωσσο ραδιοσταθμό του Δήμου Αθηναίων. Ευτυχώς ο Κωστής μοιράζεται τα μυστικά του.
– Εδώ, με αυτή την ιστορία που γέλασα τόσο πολύ!
– Η συνδρομή στην ηλεκτρονική έκδοση των New York Times. Στοιχίζει λιγότερο από 8 ευρώ το μήνα και έχεις πλήρη πρόσβαση σε όλα τα άρθρα του κορυφαίου δημοσιογραφικού οργανισμού στον κόσμο. Ο τρόπος που παρουσιάζεται το περιεχόμενο είναι η απόλυτη εναρμόνιση της τυπογραφίας στην ψηφιακή εποχή.
– Τσίκεν Κόρμα στο Baba Ji, στην οδό Νίκης, σε εκείνο το σημείο του Συντάγματος (Νίκης, Βουλής, Απόλλωνος και πέριξ) που συντελείται τα τελευταία χρόνια μια ποιοτική έκρηξη. Το Baba Ji είναι ινδικό εστιατόρια, μια κουζίνα που δεν μου αρέσει καθόλου. Αλλά αυτό είναι ένα φοβερό πιάτο. Το κοτόπουλο σερβίρεται μέσα σε μια γλυκόξινη κίτρινη σάλτσα που έχει τη σωστή ποσότητα κάρυ ώστε να το αντέχουν όσοι δεν το αντέχουν. Χρειάζεται και το ρύζι του μαζί.
– To Jinx έχει έξι επεισόδια αλλά δεν είναι σειρά, είναι η πρώτη ντοκιμαντεροσειρά του HBO. Πρωταγωνιστής είναι ένα αληθινό πρόσωπο: ο πολυεκατομμυριούοχος Robert Durst. Πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που έχει κατηγορηθεί τρεις φορές για φόνο και τρεις φορές και πάντα ξέφευγε. Το συγκλονιστικό της υπόθεσης είναι ότι βασικός αφηγητής της υπόθεσης είναι ο ίδιος ο Bob Durst. Αν δεν το έχετε δει μέχρι τώρα, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και δώστε του μια ανατριχίλα.
– Η καλοκαιρινή συναυλία του Robbie Williams. Είτε σας αρέσει είτε όχι ήταν το συναυλιακό γεγονός της χρονιάς. Και πως να μην είναι όταν το 99,9% του κοινού πέρασε καλά.
– Οι χυμοί στο Μεξικό. Μάλλον επειδή είχαν πολύ τεκίλα μέσα αλλά πολύ περισσότερο πως όταν περνάς έναν ωκεανό από πάνω και βρίσκεσαι σε μια χώρα που με ιστορίες αλλόκοτες ο μύθος την έχει ζώσει, τότε αποκτάς μια εμπειρία που θα θυμάσαι για πάντα.
– Ο Mark Rylance. Άγγλος σεξπιρικός ηθοποιός, με μεγάλη καριέρα στο θέατρο. Άγνωστος στο ευρύ κοινό αφού δεν έχει θητεύσει πολύ σε κινηματογράφο και τηλεόραση. Τον «γνώρισα» τον Δεκέμβριο του 2015. Αρχικά από την ερμηνεία του στο Bridge of Spies του Στίβεν Σπίλπμπεργκ και μετά από την καταιγιστική υποκριτική του στην πρώτη σαιζόν της σειράς Wolf Hall. Βασισμένο στο μυθιστόρημα-θρύλος της Χίλαρι Μάντεν, το Wolf Hall εξιστορεί τη ζωή του Τόμας Κρόμγουελ. Έζησε στην εποχή του Ερρίκου του 80υ και μπορούμε να τον παρομοιάσουμε με το Μακιαβέλι της Μεγάλες Βρετανίας. Ο Rylance κάνει ελάχιστες κινήσεις παρολαυτά αυτό δε σε εμποδίζει να περιμένεις με αγωνία την επόμενη του σκέψη. Το Wolf Hall είναι το πραγματικό Game of Thrones και γι αυτό το λόγο είναι ακόμα πιο συναρπαστικό.
