Αν φτιάχναμε μια λίστα με τα διαχρονικά φαγάδικα της Αθήνας, ο Βλάσσης θα ήταν μέσα στην τριάδα. Κλασικό όσο το κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, αρτιστίκ όσο το αρνάκι φρικασέ, αστικό όσο η αθηναϊκή. Η ιστορία του έχει ως εξής: πριν περίπου 30 χρόνια και αφού ο Βλάσσης άφησε τα καράβια, ανοίγει με την αδερφή του Μαρίκα το πρώτο του μαγειρείο στην Αθήνα. Πρωτολειτούργησε στην Αρματωλών και Κλεφτών το 1983, μετακόμισε στην οδό Παστέρ το 1995 όπου έμεινε για 12 χρόνια, ενώ τα τελευταία πέντε βρίσκουμε το εστιατόριο παράλληλα στη Μιχαλακοπούλου, πίσω από την διακριτική πρασινάδα του πάρκου. Τον πρώτο καιρό, όπως είναι λογικό, δεν υπήρχαν πελάτες, και μέχρι να γίνει γνωστό και να φτιάξει πελατεία, πέρασε καιρός με αρκετή ανασφάλεια. Όταν μαθεύτηκε, άρχισαν οι ουρές. Χωρίς κράτηση δεν έβρισκες τραπέζι. Έγινε «φωλιά» εικαστικών, ζωγράφων οι οποίοι με σταθερότητα το επισκέπτονταν, πιάσανε φιλίες με το Βλάση εξ’ ου και οι πίνακες και τα πόστερ με τις αφιερώσεις και τις υπογραφές του Δασκαλάκη, του Χρηστίδη, του Μιγάδη, του Τέτση, της Ηλιοπούλου, δώρα των καλλιτεχνών στο αγαπημένο τους εστιατόριο. Ελληνική τέχνη και αισθητική από το ταβάνι μέχρι το πιάτο.
Ξεκίνησε ως ταβέρνα και είναι πια εστιατόριο. Ο Βασίλης Σολομός, ανιψιός του Βλάσση και γιος της Μαρίκας έχει αναλάβει την εξέλιξη αλλά και διατήρηση αυτής της συνέπειας στις γεύσεις. Ελληνική κλασική κουζίνα, με ελάχιστους πειραματισμούς. Έχουν διατηρήσει κάποιους προμηθευτές από παλιά, υπάρχουν άνθρωποι στο σέρβις και στην κουζίνα που είναι μαζί τους χρόνια, ενώ οι πιο πιστοί από όλους είναι οι πελάτες τους. Ταΐζει τους γείτονες – κατοίκους ή εργαζόμενους-, αρχιτέκτονες, φαμίλιες, νεαρά ζευγάρια. «Πάμε κλασικά και έρχονται μαζί και οι άνθρωποι που μας στηρίζουν χρόνια, τρώνε εδώ οικογένειες, παλιότερα ερχόταν ο πατέρας και τώρα θέλουμε να είναι πελάτης μας ο γιος με τη δική του παρέα» λέει ο Βασίλης. Τι τρώνε όλοι αυτοί; Αρχικά, πολύ νόστιμα ορεκτικά, χόρτα και βραστές σαλάτες, φάβα. Από τα πιο δημοφιλή πιάτα τους είναι η μελιτζάνα με πιπεριά και γιαούρτι και το χιουνκιάρ. Υπάρχει συνήθως σούπα και πίτα ημέρας, αξίζει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε κάποιο από τα λαδερά τους, αρακά, σπανακόρυζο ή ντολμάδες, αλλά και κρεατικά σαλτσερά. Ο Βασίλης υπερηφανεύεται για την παστιτσάδα και το αρνάκι το ριγανάτο. Νέες προσθήκες στον κατάλογό τους είναι το ριζότο και το κριθαρότο, ενώ ο μεζές που τους βγάζει ασπροπρόσωπους όλα αυτά τα χρόνια είναι το φρυγαδέλι, δηλαδή συκώτι φασκιωμένο σε μπόλια, ζουμερό, ακαταμάχητο.
Επίσης είναι από τα λίγα εστιατόρια που σερβίρουν εδώ και δεκαετίες μοσχαρίσια γλώσσα στο ζωμό της. Κάτι που ομολογουμένως δεν γνώριζα είναι πως έχουν πελάτες που έρχονται για ψάρι. Ανέκαθεν υπήρχε ψαράκι φρέσκο κι έτσι οι πιστοί τους τηλεφωνούν για να μάθουν τι είναι διαθέσιμο την ίδια μέρα, να εξασφαλίσουν μπαρμπούνια ή κουτσομούρες. Κρασί εμφιαλωμένο, σε ποτήρι και χύμα από το οινοποιείο του Μπάση στον Αυλώνα. Τρία- τέσσερα γλυκά, αξιοπρεπή. «Οι δικοί μου έχουν περάσει τη ζωή τους εδώ, το μαγαζί ήταν το μέρος που ζούσαμε τις πιο πολλές ώρες της ημέρας. Σαφώς ήταν δύσκολο να το στήσουν και να το φτάσουν ακέραιο μέχρι σήμερα, ωστόσο με σιγουριά λέω πως είναι εξίσου, αν όχι πιο πολύ, δύσκολο να διατηρήσω ένα εστιατόριο σαν το δικό μας στη σύγχρονη εποχή. Ο κόσμος δεν θέλει να τρώει μόνο ελληνική κουζίνα, τρώει και έθνικ, και σούσι» δηλώνει ο Βασίλης κι εγώ αναρωτιέμαι τι τα θέλουμε όλα αυτά τα ξένα, όταν σχεδόν με σιγουριά, το κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο είναι το φαγητό από το οποίο δεν θα απεξαρτηθούμε ποτέ. Και στο Βλάσση το κάνουν λουκούμι.
Βλάσσης, Μαιάνδρου 15, Ιλίσια, τηλ. 2107256335