Σε μια εποχή που έχουμε γαλουχηθεί με την έκφραση «το μέγεθος μετράει» έχουμε σχεδόν ξεχάσει πως τα διαμάντια αν και μικρά στο μέγεθος αξίζουν περισσότερα.
Αν μη τι άλλο είναι ρομαντικές οι σκέψεις όταν βλέπεις την ουρά έξω από τη μικροσκοπική βιτρίνα του Harry’s Kitchen.
Ο Χάρης Σατυρίδης στην βιτρίνα του καταστήματος.
Βρίσκεται στον πεζόδρομο της Οδού Αξαρλιάν στο κέντρο της Αθήνας (ενώνει μ’ ένα «γάμα» την Περικλέους με τη Βουλής) και από την πρώτη στιγμή ανάγκασε τη γειτονιά ν’ αναφωνήσει πως «κάτι έχουμε εδώ». Και σε μια περιοχή που για να ξεχωρίσεις στον τομέα της εστίασης και ειδικά στην πίτα, πρέπει να κοπιάσεις αρκετά.
«Ο προπαππούς μου είχε ταρσανά στην Αττάλεια. Έφτιαχνε μαούνες. Όταν έκοβε το σχοινί με το μπαλταδάκι για να πέσει στη θάλασσα το καΐκι, έλεγε γιαλα για σατίρ. Και από εκεί έγινε Σατίρογλου όπου ο πατέρας μου το άλλαξε στην Ελλάδα και το έκαναν Σατυρίδης.»
O Χάρης Σατυρίδης, λοιπόν, κληρονόμησε ένα μπακάλικο στη Σοφοκλέους από τη γιαγιά του και τον παππού του, που ήρθαν στη χώρα μας μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. «Τους δώσανε σπίτια στην Πλάκα και στο Θησείο. Ξεκίνησαν την μπακαλική. Εγώ συνέχισα αυτή τη δουλεία με χονδρική. Κατάφερα και έφτιαξα μια σοβαρή δουλειά, και δύο μαγαζιά ντελικατέσεν. Κάπου κουραστήκαμε όμως και είπα στη γυναίκα μου τη Γιούλη να τα κλείσουμε.»
Μετά από ένα χρόνο όμως, ξεκουράστηκαν. Αλλά πως σκέφτηκαν ν’ ασχοληθούν με τις πίτες; «Τις φτιάχναμε στα μαγαζιά μας και φαγητά κάναμε. Από μόνοι μας. Κάναμε τις συνταγές τις γιαγιάς από τη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα την Αττάλεια.»
Γιούλη και Χάρης Σατυρίδης.
Στο πίσω μέρος, εκεί που γίνεται η δουλειά.
Όσο γρήγορα γεμίζει, άλλο τόσο γρήγορα αδειάζει.
Βγαίνοντας στη γύρα βρήκαν αυτή την «τρυπούλα» των 20 τ.μ. σε σημείο, όμως, κομβικό. Έπιασε αμέσως (το μαγαζί δεν έχει κλείσει ούτε μήνα) γιατί όπως ο εξηγεί ο Χάρης Σατυρίδης, «ο κόσμος με το που είδε πράγματα, χειροποίητα, φρέσκα, χωρίς δηλητήρια, χωρίς μαργαρίνες. Φρέσκος κιμάς, τυριά φρέσκα, φέτα τυρί στην τυρόπιτα, σπανάκι φρέσκο το κάνουμε κάθε μέρα εμείς.»
Τι εννοούμε όμως με το χειροποίητο; Ας ξεκινήσουμε τη ζύμη. H συνταγή είναι από τη Μικρά Ασία, έχει τέσσερα υλικά, αλλά ο κ. Σατυρίδης δεν ήθελε να τα μοιραστεί με την Popaganda. Βασίλισσα είναι η τυρόπιτα. Με φέτα, μυζήθρα, λίγη γραβιέρα, κρεμμυδάκι φρέσκο και λίγο δυόσμος που είναι χωνευτικός. «Οι Μικρασιάτες είναι πολύ αυστηροί με το φαγητό. Αυτό που θέλαν είναι να χωνεύεται εύκολα. Γι’ αυτό χρησιμοποιούσαν πολύ το γιαούρτι, γιατί μπορεί να φουσκώνει στην αρχή αλλά μετά βοηθά στην πέψη.»
Φρέσκα υλικά, ευκολοχώνευτα.
Οι τιμές κυμαίνονται μεταξύ 1.50 και 2.00 ευρώ.
Από το πρωί μέχρι τις 17.00 το απόγευμα είναι ανοιχτό το κατάστημα.
Στη βιτρίνα επίσης θα βρείτε κιμαδόπιτα καυτερή «κατευθείαν» από την Αττάλεια. Μια με λιγότερα μπαχαρικά για τα πιο ευαίσθητα στομάχια. Σπανακόπιτα, χωρίς τυρί, με πράσο και φρέσκο κρεμμύδι. Φρουτάλια, από την Άνδρο, δηλαδή ομελέτα με χειροποίητο λουκάνικο και με καγιανά, δηλαδή αυγό ντομάτα, φέτα. Στα προσεχώς έρχονται με σουτζούκι και παστουρμά.