Στο (Κάτω) Παγκράτι του 2016, υπάρχει ένα τόσο δα στεναδάκι που έχει την εξής μαγική ιδιότητα. Είναι πάντα αισθητά δροσερότερο και αεράτο. Η οδός Πτολεμαίων. Τη στοχεύουν ο Βοριάς, η Πάρνηθα κι τα ΝτοΡεΜι που έχουν αποδράσει από το Ωδείο Αθηνών, επακριβώς και σπιθαμή προς σπιθαμή. Τα καλοκαίρια είναι μυστικό δροσοκαταφύγιο και τους χειμώνες ανεμοστροβιλικό μίνι πέρασμα, που με τη σειρά του καταλήγει στην οδό Πολέμωνος. Στο νούμερο 4 μέσα στην απόλυτα εναρμονισμένη -με την αλλόκοσμη αίσθηση του παλαιοαστικού τοπίου- και λιτή ατμόσφαιρα εδρεύει o Γιώργος.
Ο χώρος έχει την αίσθηση της ευτυχισμένης ανάμνησης και των χορτασμένων συνδαιτημόνων, με διάσπαρτες λεπτομέρειες στο χωλ της εισόδου και στους τοίχους του κυρίως χώρου, οι οποίοι αν μίλαγαν θα είχαν να διηγηθούν τις υπεράπειρες ιστορίες των διαχρονικών προσωπικοτήτων που έχουν γευματίσει εκεί.
Ναι, μπορεί και να συναντήσετε τον κύριοδενθυμάμαιτοόνομάτου που από την τσέπη του θα βγάλει μία φωτογραφία από την παράσταση εκείνη που έδωσε με τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ κάποτε στην Αμερική. Ναι, μπορεί και να συναντήσετε την κυρία Ρίτσα που γνώρισε τον Σπίλμπεργκ και ήπιαν τσίπουρα στην Κεφαλονιά. Ναι, όλα μπορεί. Το (παντοτινό και αβίαστο) χαμόγελο του κυρίου Γιώργου, ιδιοκτήτη από το 1991, και οι απείραχτες μαμαδίσιες παραδοσιακές Ελληνικές γεύσεις της συζύγου του, κυρίας Γιώτας, θα σας κρατήσουν στο τραπέζι με αμείωτη αίσθηση πληρότητας. Γρήγορο σέρβις, χαμογελαστό σέρβις.
Η ωραία Βασιλική και ο ωραίος Γιάννης ανέλαβαν τα ηνία και «χρωμάτισαν» τον χώρο με το φρέσκο. Το μεσημέρι από το ζεστό τζαμάκι της παραδοσιακής βιτρίνας παρελαύνουν και εναλλάσσονται μαγειρευτά και λαδερά (χωρίς ίχνος εστιατορίλας), φουρνιστά, όσπρια, ψαρόσουπα (άφταστη), πίτες –που προδίδουν την Ηπειρώτικη καταγωγή των ιδιοκτητών-, σπανακόπιτα, τυρόπιτα, πρασόπιτα, κολοκυθόπιτα. Όλα τόσο τακτοποιημένα, τόσο ταμπλό βιβάν, τόσο χειροποίητα, τόσο σπιτικά, τόσο καλοφτιαγμένα. Το βράδυ τα kudos στη σχάρα με φημισμένο συκώτι (κυριολεκτικά μέλι) και μπιφτέκια, χειροποίητο λουκάνικο με πράσο και παϊδάκια.
Ο επίλογος γράφεται με χειροποίητο σιμιγδαλένιο χαλβά ή γιαούρτι με χειροποίητα γλυκά του κουταλιού ή ραβανί ή γαλατόπιτα. Αν σας βγάλει ο δρόμος σας, τιμήστε το αρνίσιο κότσι στον φούρνο. Αν η καθαρότητα και η αυθεντικότητα προσφερόντουσαν προς τέρψη μετά πιάτου, θα ήταν γεύματα στο συγκεκριμένο μαγαζί.
