O Théodoros Gennitsakis γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Παρίσι. Σε μικρή ηλικία επισκεπτόταν δύο φορές τον χρόνο την Ελλάδα. Kι όσο μεγάλωνε, έκανε πιο συχνά τη συγκεκριμένη πτήση.
Έχοντας εργαστεί στον χώρο της μόδας για μια δεκαετία, το 2015 παρουσίασε το brand του Pressure, τη συνέχεια του περιοδικού του που είχε το ίδιο όνομα και παρουσίαζε μια πολύ ιδιαίτερη αισθητική. Εμπνέεται από τη Μεσόγειο αλλά όχι από τα τοπία της. «Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο τρόπος ζωής των ανθρώπων που κατοικούν γύρω από τη Μεσόγειο, αυτοί αποτελούν την πηγή έμπνευσής μου. Δεν με ενδιαφέρει η μόδα, απλά θέλω να λέω ιστορίες με τις συλλογές μου. Σχεδιάζω μόνο t-shirts κι απλά ρούχα με ένα μήνυμα, μια φωτογραφία.Ύστερα πρακολουθώ ποιος θέλει να τα φορέσει».
Ξεκίνησε το brand με αραβικά κι ελληνικά χαρακτηριστικά γιατί, όπως λέει έτσι μεγάλωσε: με Άραβες στη γειτονιά κι ελληνική κουλτούρα στο σπίτι. «Όταν το έκανα εγώ ήταν κάτι τολμηρό, ήταν ένα ρίσκο και είχε άλλη σημασία. Είδα κορίτσια από μπουρζουά γειτονιές να φοράνε τα ρούχα μου, κόσμο που ασχολείται με τον χώρο της μόδας κι ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με αυτή. Πλέον αυτού του είδους ο σχεδιασμός θεωρείται κουλ, για μένα ήταν ένα homage στα άτομα που με περιτριγυρίζουν».
To περιοδικό του Théodoros Gennitsakis, το Pressure.
Και στην ηλεκτρονική του μορφή.
Έπειτα ήρθε το Fashion brand.
«To Pressure είναι ένα homage στα άτομα που με περιτριγυρίζουν».
Τι σχέση έχουν όμως όλα τα παραπάνω με ένα εστιατόριο; O Théodoros Gennitsakis πιστεύει ότι μπορείς να έχεις το πιο μοντέρνο lifestyle χωρίς να ξεχνάς τις ρίζες σου, για την ακρίβεια, χωρίς να τις αφήνεις αναξιοποίητες. Κι αξιοποιώντας τις δικές του δημιουργησε το «Αδελφός», έναν χώρο με παραδοσιακό ελληνικό φαγητό στο 9ο διαμέρισμα του Παρισιού.
«Μεγάλωσα ανάμεσα σε δύο κουλτούρες, αν και η ελληνική είναι πιο δυνατή για μένα. Μεγάλωσα επίσης σε μια περιοχή με κατοίκους από πάρα πολλές και διαφορετικές εθνικότητες αλλά πάντα ήμουν ο μόνος Έλληνας κι αυτό είχε ενδιαφέρον για μένα, ήθελα να εξηγήσω στους γύρω μου την κουλτούρα μου. Εδώ και κάποια χρόνια, όλα μου τα projects έχουν σαν αφετηρία την Ελλάδα και το εστιατόριο ήταν στη λίστα μου ο επόμενος στόχος. Το έκανα γιατί ήθελα να μοιραστώ με τον κόσμο τη ζωή μου, όλα αυτά που με έχουν διαμορφώσει. Μπορεί το να ανοίξεις εστιατόριο στο γαστρονομικά δυνατό Παρίσι να μην είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, αλλά οι Γάλλοι αγαπούν πολύ την Ελλάδα κι αμέσως η ανταπόκριση ήταν θετική», εξηγεί.
Πρόσφατα, ο Théodoros Gennitsakis δημιούργησε ένα εστιατόριο στο 9ο διαμέρισμα του Παρισίου.
Λέγεται «Αδελφός».
Και σχετίζεται με τα προηγούμενα πρότζεκτ του.
Το εστιατόριο «Αδελφός» θυμίζει σπίτι κι αυτό γιατί ο Théodoros Gennitsakis επιδιώκει να καθόμαστε όλοι μαζί σε ένα μεγάλο τραπέζι. «Ενώνω παρέες, τις βάζω να κάτσουν μαζί. Κι όσοι έρχονται μόνοι τους όλο και με κάποιον κάθονται. Με ενδιαφέρει να περνάνε όλοι καλά όπως σε μια ζεστή οικογενειακή συνάντηση. Το εστιατόριο είναι για μένα όσα έζησα με τους δικούς μου ανθρώπους, είναι ο τρόπος με τον οποίο μαζευόμαστε για φαγητό. Αυτό το μαγαζί είναι ένας φόρος τιμής στην οικογένειά μου και στην ελληνική κουλτούρα ενώ όσα τα διακοσμούν είναι κειμήλια από συγγενείς και φίλους».
To Instagram του εστιατορίου επιβεβαιώνει τα λεγόμενα του.
Στο «Αδελφός» μαγειρεύει ο συνεργάτης και ξάδερφός του Αντώνης, ενώ το μενού δεν είναι απλά εμπνευσμένο, είναι μια αντιγραφή των όσων μαγειρεύει η Σερραία γιαγιά του. Γεμιστά, γιουβαρλάκια, σπανακόπιτα, πατάτες λεμονάτες, τηγανιά, γαλακτομπούρεκο, ζεστό γάλα με ζάχαρη και ψωμί. Η κουζίνα είναι αμιγώς ελληνική κι εποχική, ενώ στην κάρτα του φαγητού αναγράφεται ο στίχος του Τάκι Τσαν, «κανείς δεν μπορεί να ξαναζήσει τα παλιά αλλά μπορείς να θυμάσαι», ταιριάζει για τον ιδιοκτήτη του «Αδελφός» με το κλίμα του εστιατορίου και του θυμίζει την παιδική του ηλικία.
Οι συνταγές του εστιατορίου δεν έχουν twist, είναι συνταγές της γιαγιάς του.
Είναι ένα εστιατόριο που θέλει να αφηγηθεί ιστορίες.
Το εστιατόριο «Αδελφός» θυμίζει σπίτι περασμένων δεκαετιών.
«Το πρότζεκτ αυτό είναι πολύ προσωπικό, όλα μέσα στο μαγαζί σημαίνουν κάτι, έχουν μια ιστορία».
Ο Théodoros Gennitsakis δεν ήθελε να ανοίξει ένα ελληνικό εστιατόριο σαν άλλα που έχει συναντήσει στο εξωτερικό.
Από τη διακόσμηση μέχρι τα γραφιστικά, όλα τα έχει επιμεληθεί μόνος του. «Το πρότζεκτ αυτό είναι πολύ προσωπικό, όλα μέσα στο μαγαζί σημαίνουν κάτι, έχουν μια ιστορία. Και για να πούμε περισσότερες ιστορίες, κάλεσα φίλους από την Ελλάδα που έχουν άγνωστους καλλιτέχνες στην οικογένεια τους να μου στείλουν κάποιους πίνακες για το μαγαζί».
Φαντάστηκε ένα διαφορετικό ελληνικό εστιατόριο. «Δεν ήθελα να κάνω ένα ελληνικό μαγαζί με την τουριστική έννοια, να μοιάζει ας πούμε σαν να είναι σε νησί, αυτό που κάνουν δηλαδή οι περισσότεροι Έλληνες στο εξωτερικό. Υπάρχει μια νοσταλγία σε αυτό το μαγαζί, τα τραπέζια έχουν σεμεδάκια και πλαστικά τραπεζομάντιλα, τα πιάτα είναι ζωγραφισμένα με λουλούδια και πουλιά, η μουσική είναι κάπως μελαγχολική».
Το όνομα του εστιατορίου είναι γραμμένο στα ελληνικά. Ο Théodoros Gennitsakis βλέπει τους παριζιάνους να κοντοστέκονται αναζητώντας στο κινητό τους τι σημαίνει η λέξη. Και τότε βρίσκει ευκαιρία να βγει έξω και να τους εξηγήσει ποια είναι η φιλοσοφία του. «Έδωσα αυτό το όνομα στο μαγαζί για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με το ότι θέλω να μοιράζομαι ότι έχω με άτομα που αγαπώ, με αυτούς που νιώθω σαν αδέλφια μου. Επίσης, λέξεις όπως το “brother” και το “frère” χρησιμοποιούνται πολύ συχνά εδώ κι έτσι ο κόσμος καταλαβαίνει το κλίμα που θέλω να βγάλω, τόσο οι νέοι όσο και οι παλιοί».
Το φαγητό κι ένας στίχος του Τάκι Τσαν.