Μα γιατί παίζουν όλοι στην Αγγλία;
O Μαρουάν Φελαϊνί μπορεί να το εξηγήσει. Είναι 1.93 στο ύψος και παίρνει άλλους 15 πόντους από το μαλλί αφάνα που κάθεται πάνω στο κεφάλι του. Το σώμα του δεν έχει γραμμάριο λίπους παραπάνω από το κανονικό και το πρόσωπό του είναι “τηλεοπτικό” – από αυτά που θέλουν να έχουν απέναντί τους οι δημοσιογράφοι στις συνεντεύξεις τύπου. Παίζει στην Αγγλία, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και πολλοί συμπαίκτες του στην εθνική της χώρας του, πρωταγωνιστούν εκεί στο Νησί. Κατανοεί ότι εκεί πέρα όλοι τους είναι πιο δημοφιλείς από τους dEUS και τα Στρουμφ, μπορεί κι από τον Τεν Τεν. Λίγο η ιδιοσυγκρασία τους, λίγο η άμεση προσαρμογή τους κάνει κάθε σπουδαία αγγλική ομάδα που σέβεται τον εαυτό της και θέλει να πρωταγωνιστήσει να έχει στη μηχανή της κάποιο βελγικό γρανάζι.
Οι Κομπανί, Ντεμπελέ, Μπέντεκε, Μιραλάς, Λουκακού, Αζάρ, Μινιολέ είναι μέσα στους τοπ αστέρες του αγγλικού πρωταθλήματος. Όλοι τους νέοι με προσωπικότητα. Ο Κομπανί είναι αρχηγός στη Μάντσεστερ Σίτι, ο Φερμάελεν ομόλογός του στην Άρσεναλ. Οι περισσότεροι από αυτούς που σήμερα απαρτίζουν την εθνική ομάδα του Βελγίου, παίζουν μαζί πολλά χρόνια. Ένα μεγάλο μέρος του τωρινού γκρουπ πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008 και κατέκτησε την τέταρτη θέση χάνοντας στις λεπτομέρειες τουλάχιστον το αργυρό μετάλλιο. Τότε, μια παρέα 20άρηδων που γνωρίζονταν για χρόνια. Σήμερα, επιτυχημένοι άνδρες που ξαναβάζουν το Βέλγιο στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη.
Και καλά, πόσα χρόνια πια γνωρίζεται αυτή η παρέα;
Κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτών των παιδιών είναι ο ξενιτεμός σε πολύ μικρή ηλικία. Ο Μιραλλάς ανδρώθηκε στη Λιλ, πριν πάει στην Σεντ Ετιέν, στον Ολυμπιακό και στην Έβερτον. Αγωνίζεται από 14 χρονών στις εθνικές, με τον Ντεμπελέ της Τότεναμ, ας πούμε, μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Ο Κέβιν Ντε Μπρούιν και ο Ρομέλου Λουκάκου το ίδιο.
