Tradwives? Ευχαριστώ, δεν θα πάρω…

Τον περασμένο μήνα η μόδα των tradwives –ο όρος προκύπτει από τις λέξεις traditional και wives- έστραψε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της καθώς βρετανικά, κυρίως, μέσα έδωσαν βήμα στις εκπροσώπους αυτής της νέας αλλά με εντελώς αναχρονιστικές αντιλήψεις τάσης.

Τι πρεσβεύουν οι tradwives;  Ότι η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι, ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εργάζεται, ότι σκοπός της ζωής της είναι η περιποίηση του συζύγου και η ανατροφή των παιδιών, ότι ευτυχισμένος είναι ένας γάμος όταν βάζεις τον άνδρα σε προτεραιότητα και μετά τον εαυτό σου.

Υποστηρίζουν ακόμη ότι είναι αληθινές φεμινίστριες που απελευθερώνουν τη γυναίκα από την σκλαβιά της αγοράς εργασίας αλλά δεν μας εξηγούν πώς θεωρείται απελευθέρωση το να εξαρτώνται 100% οικονομικά από τον σύζυγό τους.

Όπως και να ‘χει θα έλεγε κανείς ότι η γυναίκα έχει το απόλυτο δικαίωμα να επιλέξει αν θα εργαστεί ή όχι, αν θα βάλει ως μοναδική της ενασχόληση την ανατροφή των παιδιών της ή όχι. Ας το δεχτούμε, στο κάτω κάτω ο φεμινισμός παλεύει για την ισότητα και το δικαίωμα επιλογής.

Όμως οι εκπρόσωποι του «κινήματος» των tradwives μιλούν και για άλλα πράγματα που κοίτα να δεις πόσο πολύ μοιάζουν με τις θέσεις εγχώριων νοσταλγών ενός ζοφερού παρελθόντος που θέλει να παρουσιάζεται ως ασφαλές αλλά στην πραγματικότητα ήταν αυταρχικό.

Η Alena Kate Pettitt παραχώρησε συνέντευξη στο BBC ως χαρούμενη tradwife και την ώρα που σιδέρωνε και έκανε τα ψώνια της μεταξύ άλλων είπε και τα ακόλουθα: «αξιοποιώ όσα έκαναν τη Μεγάλη Βρετανία πραγματικά Μεγάλη, την εποχή δηλαδή που άφηνες την εξώπορτα σου ανοιχτή και ήσουν ασφαλής και ήξερες ποιοι ήταν οι άγνωστοι στη γειτονιά σου», «δεν ξέρουμε την ταυτότητα της χώρας μας πια», «κάποιοι υποστήριξαν ότι το μοντέλου συζύγου που προωθούμε ήταν το ίδιο που προωθούσε το Τρίτο Ράιχ. Αλήθεια; Δεν το ήξερα καν αυτό». Πάντως η κ. Pettitt έδειξε την έκπληξη της για τη συγκεκριμένη διαπίστωση αλλά δεν μπήκε καν στον κόπο να τη διαψεύσει.

Η τάση των tradwives δεν προσβάλλει μόνο το φεμινιστικό κίνημα αλλά είναι μια ξεκάθαρη τοποθέτηση εντός της alt-right ατζέντας. Αυτά που μοιάζουν μάλλον γραφικά ενώ λέγονται με έναν ατμοσίδερο στο χέρι δεν είναι παρά μια ύπουλη αναβίωση μιας white supremacy θεωρίας, τότε που ήταν όλα καλά αρκεί να μην ήσουν μαύρος, μουσουλμάνος, κομμουνιστής ή γκέι.

Λίνα Ρόκου

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Το 1998 ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού. Από το 2001 εργάζεται ως δημοσιογράφος.

Share
Published by
Λίνα Ρόκου