Υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει κάνει public sex; Εάν ναι, ας σηκώσει τώρα το χέρι. Οι υπόλοιποι σηκώσαμε τα πόδια (ή κάποιο άλλο μέλος του σώματος τους τα αγόρια) κάπου που δεν ήταν το σπίτι μας. Ας πούμε ότι αυτό ορίζει, σε πρώτο τουλάχιστον επίπεδο, το public sex.
Σίγουρα σε αυτό συγκαταλέγονται όσες συνουσίες έλαβαν χώρο σε υπαίθριους χώρους. Περιλαμβάνει επίσης όσες πραγματοποιήθηκαν σε κλειστούς με κίνδυνο να γίνουμε αντιληπτοί, μη σας πω ότι ο κίνδυνος αυτός είναι η λέξη-κλειδί για την όλη φάση.
Όσο καλοκαιριάζει και εκδράμουμε σε παραλίες, νησιά, βουνά και κάμπους τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες για βουκολικές καταστάσεις. Μέσα στη θάλασσα, έξω από τη θάλασσα στην άμμο, πάνω σε ξαπλώστρες, κάτω από αλμυρίκια ζευγάρια ντόπια και αλλοδαπά στενάζουν –όχι και πολύ δυνατά για να μην ακουστούν- και εκμεταλλεύονται τις χάρες της «Ελλάδας, χώρας του φωτός». Βέβαια, συνήθως οι συνευρέσεις αυτές συμβαίνουν αφού πέσει ο ήλιος, το σκοτάδι βοηθάει στο να νιώσουμε πιο άνετα ώστε να ζευγαρώσουμε δημοσίως.
Από την άλλη είναι κι αυτός ο ήλιος που μερικές φορές σχεδόν σε διατάζει να βγάλεις τα ρούχα σου και «να το κάνεις». 40 βαθμοί καίει το κορμί, άμμος πολλή που μπαίνει στα πιο περίεργα σημεία και ήλιος αδυσώπητος αλλά μπρος στην καύλα τι είναι το έγκαυμα. Κάπως έτσι απολαύσαμε στον κινηματογράφο μία από τις πιο «ένα με τη φύση» ερωτικές σκηνές.
Αναφέρομαι στο Io sono l’ amore όπου όχι στη θάλασσα, αλλά στην ιταλική ύπαιθρο ένα παράνομο ζευγάρι ερωτοτροπεί μέχρι τέλους στα γρασίδια παρέα με τα ιταλικά ζουζουνάκια. Το πόιντ είναι ότι και τα παράνομα ζευγάρια μπορούν να εκτραπούν δημοσίως αν και αυτή η περίπτωση μου θυμίζει τους serial killers που ακολουθούν τα ίδια μοτίβα και αφήνουν ίχνη, λες και θέλουν πιαστούν ρε παιδάκι μου.
Και πράγματι τι συμβαίνει όταν βρίσκεσαι από την πλευρά του θεατή; Ο Μάριος θυμάται πριν κάποια χρόνια διακοπές στην Ίο που από την πολύ τη ζέστη του τη βάρεσε και είπε να πάει να αράξει χαράματα στον Μυλοπότα. Απλώνει πετσέτα λοιπόν και στα δύο μέτρα καταφτάνει νεαρό ζευγαράκι τουριστών που ζει ένα δραματικό τέλος θερινού έρωτα. Εκείνος φεύγει σε λίγες ώρες, εκείνη δακρύζει, ο φίλος μου αισθάνεται άσχημα, βγάζει γυαλιά μυωπίας, βγάζει τα ρούχα για να μείνει με το μαγιό, βουτά στη θάλασσα και πλατσουρίζει. Μετά από περίπου ένα τέταρτο, λέει δεν μπορεί θα ‘χει τελειώσει το δράμα, βγαίνει έξω, όλα θολά λόγω μυωπίας, φτάνει όμως εκεί που έχει αφήσει τα πράγματα του, διακρίνει ότι το ζεύγος είναι εκεί παραδίπλα και κάπως κουνιέται , βάζει τα γυαλιά και διαπιστώνει ότι εκείνη έχει γίνει μια ξέγνοιαστη καβαλάρισσα και καθόλου δεν την νοιάζει που έχει και θεατή. Παίρνει τα μπογαλάκια του και φεύγει. Από μέσα του πάντως σκέφτηκε «Μωρέ μπράβο τους».
Ορμές όμως δεν έχουμε μόνο το καλοκαίρι. Αυτό μοιάζουν να το ξέρουν καλά οι τουαλέτες των μπαρ, εκεί που μπορεί το περιβάλλον να μην είναι το πιο υγιεινό αλλά σίγουρα είναι το πιο εύκαιρο, ειδικά όταν τα έχεις καταναλώσει τα ποτά σου. To θέμα είναι τι κάνεις όταν σου κτυπούν οι απέξω τι πόρτα για να μπουν; Ε, δεν ξέρω κανένα ζευγάρι να σταμάτησε, να ανέβασε εσώρουχα και να βγήκε έξω λέγοντας «Συγγνώμη, περάστε». Αφού λοιπόν όλοι είμαστε αδίστακτοι από τη στιγμή που ξεκινήσει το μοιραίο καλό είναι να πάμε σε μπαρ που έχει τουλάχιστον δύο τουαλέτες. Γιατί ο άλλος που κατουριέται απ’ έξω δεν μας φταίει σε τίποτα.
Τα υπαίθρια πάρκινγκ με θέα είναι επίσης το πιο σύνηθες μέρος για σεξ εκτός σπιτιού και η χαρά των ματάκηδων. Δε θα αναφερθώ περισσότερο άλλωστε για αυτές τις σεξοκαβάντζες σας έχουμε ενημερώσει εγκαίρως εδώ.
Ευτυχώς και στο public sex η πρωτοτυπία δε λείπει. Έχω ακούσει για σεξ σε γραμμές τραίνου «Ήταν βράδυ αργά, δεν είχε δρομολόγια» (παιδιά, too risky), πάνω σε κλαδί δέντρου με κίνδυνο να πέσεις από τα δύο μέτρα και να σπάσεις το κεφάλι σου, σε χαμάμ «Χωθήκαμε πίσω σε μια γωνιά, μάλλον όμως μας πήραν είδηση όμως γιατί μας έκαναν νεύμα».
Επίσης, η φίλη Αναστασία δε θα ξεχάσει την νυχτερινή διαδρομή με ταξί Κυψέλη – Νέος Κόσμος όπου επιδόθηκε σε μια περιποιημένη πεολοιχία στο αγόρι της χωρίς όμως κανείς να ολοκληρώσει, ούτε καν ο ταξιτζής «Νομίζω ότι δεν μας πήρε χαμπάρι ο οδηγός ή αν μας πήρε δεν το έδειξε. Το πιο περίεργο είναι πως θυμάμαι ότι ενώ τον έγλειφα στο ραδιόφωνο έπαιζε Love Radio, ο παραγωγός είχε βάλει ένα μυστήριο ινδιάνικο κομμάτι και μόλις τελείωσε τον άκουσα να λέει “ας το ξανακούσουμε” και όντως έπαιξε άλλη μία φορά. Το κομμάτι τελείωσε δύο φορές, ο φίλος μου καμία. Τουλάχιστον όχι μέσα στο ταξί».
Ξεχωριστό debate στήνεται για την περίπτωση μπαλκόνι. Είναι ή δεν είναι public sex; Nαι μεν τελείται σε χώρο που θεωρείται ιδιωτικός (ακόμη κι αν είναι ξενοδοχείου; Δεν είμαι σίγουρη) αλλά το γεγονός ότι μπορεί να σε δει κανένα αδέσποτο μάτι τον κατατάσσει στην κατηγορία του δημόσιου. Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, στις περισσότερες περιπτώσεις που το σεξ γίνεται σε χώρο που μπορεί να σε δουν και οι άλλοι, ο λόγος που το κάνεις είναι ακριβώς αυτός. Κακά τα ψέματα η φαντασίωση ότι μπορεί να αποτελέσεις τον λόγο να ανάψει κάποιος τρίτος –ή ακόμη καλύτερα ένα ζευγάρι- είναι από τις πιο διαδεδομένες. Βέβαια, κι εκεί βάζουμε τους όρους μας οι περισσότεροι. Οι ματάκηδες, όσοι δηλαδή έγιναν επί τούτου μάρτυρες μας απωθούν, προτιμούμε να ερεθίζουμε τους «αθώους» που τυχαία βρέθηκαν κοντά μας.
Το τελευταίο πάντως μπορεί να γίνει και χωρίς πρόθεση. Η Έλενα θυμάται την εποχή που τα είχε με έναν τύπο που στον πάνω όροφο έμεναν οι γονείς του και στον από κάτω η αδερφή του και μια ξαδέρφη του. «Για κάποιο λόγο το κλειδί έμενε πάντα πάνω στην πόρτα, από την έξω μεριά. Δεν υπήρχε καν στο μυαλό τους η σκέψη “σου χτυπάω το κουδούνι για να μου ανοίξεις την πόρτα”. Έτσι απρόσκλητοι έμπαιναν οι γονείς του, θειάδες, η αδελφή του και η ξαδέλφη του, πολλοί φίλοι τους που έμεναν στη γειτονιά. Σχεδόν ήταν ένας είδος κοινόβιου, δεν ήξερα από ποιον να πρωτοκρύψω τα βυζιά μου».
Συμπέρασμα; Εάν ο κίνδυνος να σας πιάσουν επ’ αυτοφώρω αυξάνει κατακόρυφο τη λίμπιντο σας, ξεχυθείτε στους αγρούς και στις παραλίες. Άλλωστε, δεν θα μείνετε παραπονεμένοι. Η Ελλάδα διαθέτει περίπου 16.000 χιλιόμετρα ακτογραμμή. Εάν όμως το να σας παίρνουν μάτι δεν είναι το βίτσιο σας, είτε κλειδώνετε πάντα την πόρτα είτε περιοριστείτε σε χώρους που δεν υπάρχει άνθρωπος. Τα κατοικίδια είναι μια άλλη ιστορία.