Την περίοδο του μεγάλου καύσωνα, όταν νιώθεις ότι κάθε σου ανάσα καίει τα μέσα σου, όταν σχεδόν ακούς τον εγκέφαλο σου να τσιτσιρίζει, όταν κοκκινίζουν τα μάτια σου, τότε το μυαλό λίγο φεύγει, φεύγει, λίγο σα ‘χεις πιει χωρίς στάλα αλκοόλ, λίγο σαν την παραζάλη που νιώθεις όταν έχεις υψηλό πυρετό, σαν να μην μπορείς να σκεφτείς καθαρά, σα να έλιωσαν οι σκέψεις και κάπου, κάπως παραδίνεσαι «καίγομαι καίγομαι, ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά». Το έξω γίνεται μέσα, ο λίβας αυτός δε θα αφήσει τίποτα όρθιο πίσω του, κάτι ξέρουν που στην έρημο τον πολεμούν με σπαθιά . Δεν πειράζει, καμιά φορά χρειάζεται κι ένα ολοκαύτωμα κι ας το φοβόμαστε όλοι πια.