Λένε πως δεν ερωτεύεσαι μόνο ανθρώπους. Δεν ξέρω τι ισχύει γενικά, όμως εμένα μου έχει τύχει να ερωτευθώ τόπο. Δηλαδή πώς αλλιώς να χαρακτηρίσω το συναίσθημα μου για την Κέρκυρα; Τις περισσότερες φορές που σκέφτομαι το νησί με πιάνει ταχυκαρδία και νοσταλγία σαν αυτή που νιώθεις για τα πρώτα φιλιά, ξέρετε εκεί που θέλατε να καταβροχθίσετε τον άλλο, που το να είστε μαζί σε ένα κρεβάτι ήταν το μόνο που σας βασάνιζε. Δεν είναι μόνο έρωτας όμως, είναι κι αγάπη, και το αντιλαμβάνομαι κάθε, μα κάθε, φορά καθώς το καράβι πλησιάζει στο λιμάνι της κι εγώ χαζεύω τα Μουράγια, τη συνοικία με τα σπίτια που έζησαν ο Ιωάννης Καποδίστριας κι ο Διονύσιος Σολωμός (το πρώτο λειτουργεί ως τμήμα του Ιόνιου Πανεπιστημίου, το δεύτερο ως Μουσείο) και νιώθω ότι ηρεμώ, ότι όλα θα πάνε καλά. Έχει βέβαια όλο αυτό το συναίσθημα κι ελαφρές δόσεις παράνοιας, αλλιώς τι πάθος θα ήταν; Από τα πιο ανησυχητικά συμπτώματα όταν αρκετά χρόνια πριν, το λέω μπας και δικαιολογηθώ, έμπηξα τα κλάματα μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης που έπαιζε το «Μου χρωστάει μια αγάπη η ζωή» που τραγουδάει ο Τόλης με την Γκερέκου, και φυσικά είναι γυρισμένο στην Κέρκυρα. Ναι, ξέρω. Ας το προσπεράσουμε.
Γιατί θα ερωτευθείτε την Κέρκυρα κι εσείς;
Για την απογευματινή βόλτα από τον Ανεμόμυλο προς την Παλιά Πόλη στον κόλπο της Γαρίτσας. Στην «μαλεκόν» της Κέρκυρας οικογένειες, παρέες και ζευγαράκια περπατούν χαζεύοντας τη θέα προς το Παλιό Φρούριο ενώ οι ηλικιωμένες κυρίες με τα μαγιό, έχουν βγει από τη θάλασσα και αράζοντας στο πεζουλάκι ανταλλάσσουν τα νέα της γειτονιάς. Αγκυροβολημένα κοντά στο ΝΑΟΚ (Ναυτικός Όμιλος Κέρκυρας) είναι τα πιο πλούσια γιότ, αν ακούσατε φέτος μια τρελή να φωνάζει «Τζουντ, Τζουντ θα έρθω να σου καθαρίσω το σκάφος και να πλύνω τα πόδια σου από τις άμμους» αναζητώντας τον Τζουντ Λο δεν ήμουν εγώ, το διευκρινίζω.
Βόλτα στον κόλπο της Γαρίτσας με θέα το Παλαιό Φρούριο (φωτ. ΑΠΕ)
Για το παγωτό του Παπαγιώργη, που βρίσκεται στη Νικηφόρου Θεοτόκη, καντούνι που ξεκινά από το Λιστόν. Το ζαχαροπλαστείο λειτουργεί από το 1924 απέναντι από την πλακάδα τ’ Αγιού και τώρα βρίσκεται στα καλύτερα του. Το βράδυ η ουρά για παγωτό φτάνει μέχρι έξω αλλά τα παιδιά που εξυπηρετούν είναι ταχύτατα και δεν θα καθυστερήσετε. Οι Ιταλοί το εγκωμιάζουν, έχει μεγάλη ποικιλία σε γεύσεις, η καλύτερη είναι η «κουμ κουάτ», μπορείτε να ακούγεται φοκλκόρ και τουριστικό, αλλά το παγωτό κουμ κουάτ του Παπαγιώργη είναι φίνο και αρωματικό.
Παγωτό στου Παπαγιώργη
Για το Καρδάκι, μια μικρή παραλία βουτηγμένη στο πράσινο, μέσα στα πρώην θερινά ανάκτορα που πλέον είναι ανοιχτά στο κοινό. Υπάρχει πέτρινη αποβάθρα που από εκεί βουτάς στα βαθιά, πράσινα νερά, είναι ήρεμα αν πας νωρίς το πρωί ή απόγευμα μετά τις 19:00 και είναι το μέρος που ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης έγραψε το ποίημα του «Λήθη» και όχι μόνο.
Βουτιά στην ηρεμία, στο Καρδάκι.
Για το Πολύτεχνο, το πιο «δικό μας» μπαρ της Κέρκυρας στο Νέο Φρούριο εκεί που μεταξύ άλλων έχουν παίξει ζωντανά οι Κόρε.Ύδρο (γνήσια τέκνα του νησιού) και ο Αλέξης Καλοφωλιάς των Last Drive. Και για το Μικρό Καφέ, στην μικρή του «βεράντα» που κάτω από τις ολάνθιστες πέργολες θα πιείτε κερκυραϊκή μπίρα (την κόκκινη προτιμήστε) και θα βρείτε τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους του νησιού. Για το εστιατόριο Bενετσιάνικο Πηγάδι, στην πιο ωραία μικρή πλατεία της Κέρκυρας, στην πλατεία Κρεμαστής. Ακόμη κι αν σας φανούν τσιμπημένες οι τιμές του (είναι) περάστε έστω το βράδυ για να δείτε την πλατεία με το μικρό φαναράκι που κρέμεται μπροστά στην εκκλησία και τα λουλούδια που ξεπροβάλλουν από κάθε τοίχο και μπαλκόνι και φυσικά το μαρμάρινο βενετσιανικό πηγάδι.
Η θέα από το Μικρό Καφέ.
Για τις παραλίες της Ροβινιάς με τα κρύα νερά, το πολύ πράσινο και μια μικρή σπηλιά στα αριστερά, της Κερασιάς για τα βαθυπράσινα νερά, τα άσπρα βότσαλα και την ηρεμία των λουόμενων που είναι όλοι είναι με ένα βιβλίο στο χέρι, τη Σάντα Μπάρμπαρα με τη χρυσή άμμο και της Μυρτιώτισσας που μπορείτε να χαρείτε τη θάλασσα χωρίς μαγιό.
Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία (φωτ. ΑΠΕ)
Για την πεζογέφυρα που ενώνει το Κανόνι με το Πέραμα. Εκεί μπορείτε να πάρετε φρεσκοψημμένο καλαμπόκι και μπίρες και να καθίσετε μαζί με άλλους ντόπιους και τουρίστες στην ευθεία (ορίζεται και από την εγκατάσταση φώτων που ξεπροβάλλει από τη λιμνοθάλασσα) προσγείωσης των αεροπλάνων. Μπροστά σας θα βλέπετε το εκκλησάκι της Βλαχέραινας και το Ποντικονήσι, πίσω σας θα βρίσκεται το αεροδρόμιο του νησιού. Από μακριά θα δείτε τα φώτα του αεροπλάνου που πλησιάζει και ολοένα πλησιάζει μέχρι να περάσει περίπου 50-100 μέτρα πάνω από το κεφάλι σας για να προσγειωθεί.
Δεν είμαι η πρώτη που έχει κάνει ερωτική εξομολόγηση στο νησί, ούτε η τελευταία. Τα έχουν πει ήδη με πολύ καρδιά οι Κόρε. Ύδρο.
Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία/ εδώ είναι όνειρο η ζωή,
εδώ κοιμήθηκες κι εσύ
Εδώ μην ελπίζεις σε κοινή ευτυχία/ εδώ είναι ο πόνος ηδονή,
εδώ πληγώθηκες κι εσύ
Εδώ δε ζητάμε μια νέα θρησκεία/ εδώ είναι οι άνθρωποι θεοί,
εδώ λατρεύτηκες κι εσύ