Τι κάνεις όταν τα έχεις μαύρα εξ αιτίας ενός έρωτα; Γιατί φίλη και φίλε το ξέρεις καλά ότι έρωτας δεν είναι μόνο τρα λα λα και αγαπούλες και αγκαλίτσες. Είναι και κλάματα και νεύρα και να σου ‘ρχεται να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο και να λες «λούσου τα τώρα» και να κατεβάζεις πέντε πέντε τα ουίσκι και να μπαίνεις κάτω από το ντους με τα ρούχα και να παίρνεις τους κολλητούς/κολλητές σου και να βρίζεις αυτόν που αγαπάς και μετά να τους λες «δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν/αυτή» και να βάφεις τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσε.
Και όλοι το έχουμε περάσει το δράμα μας, ένας φίλος λέει ότι αυτό είναι καψούρα και είναι λίγο χειρότερο από την κόλαση, και εάν είμαστε και drama queens -ανεξαρτήτως φύλου- το πάμε το στόρι μέχρι τέλους, μέχρι να λέμε ότι δεν μπορεί να σου συμβεί τίποτα χειρότερο –μπορεί, να σε δει ο λεγάμενος/η σε αυτό το χάλι.
Ήρθε χθες η Καίτη και μου έλεγε ότι της κόβεται η ανάσα στην σκέψη ότι θα χωρίσει με τον Πάνο, αυτή που μέχρι προχθές μου έλεγε ότι δεν πάει άλλο, ο Πάνος την έχει κουράσει «και δεν είναι άνθρωπος αυτός να συνεννοηθείς», και «δεν πάω να βρω έναν άλλον να με έχει στα όπα όπα», και δεν ξέρω τι.
Και της είπα
«Κοίτα Καιτούλα, είσαι καψούρα. Κι αυτός είναι. Μη το αναλύετε τόσο πολύ. Θα σας περάσει κάποια στιγμή. Έτσι είναι. Δεν αντέχει ο οργανισμός, χτυπάει μπιέλα, καίγονται οι ασφάλειες #diplis του εγκεφάλου. Θα στρώσει το πράγμα. Θα σε θυμάται βέβαια, ξεχνιέσαι εσύ;».
Και δωσ’ του κλάμα η Καιτούλα, και ο Πάνος κάπου θα μπεκρόπινε, κι εγώ έδινα συμβουλές που δεν τηρώ.
Από την άλλη αν περνάτε όλο αυτό το λούκι γιατί είστε τώρα μαζί; Γιατί δεν μπορείτε να είστε χώρια. Γιατί όταν είστε μαζί περνάτε τόσο καλά, που το υπόλοιπο πάει στην άκρη. Κι έτσι πάει, μέχρι που δεν πάει άλλο.
Τέλος πάντων, σήμερα δεν έχω πολλά να σας πω. Δίνω τον λόγο στη Ρίτα Σακελλαρίου, (γιατί πώς θα τη ζήσεις την καψούρα, με Smiths😉 αυτή τα είπε καλύτερα από μένα. «Σε παρακαλώ απόψε / την ψυχή μου βρες και κόψε / Πάρε την αναπνοή μου / βάλε τέρμα στη ζωή μου»