Σταύρος Διοσκουρίδης
Τραγούδησαν για μια ακόμη φορά ζωντανά το Where the wild roses grow, η Kylie και ο Nick στο Glastonbury. Μπορεί να μην είναι και η καλύτερη εκτέλεση αλλά όταν τους βλέπεις μαζί είναι σαν να βλέπεις εικόνισμα αγίας με τον προφήτή της.
Πολύ πλαστικό, ρε παιδί μου, καταναλώνουμε.
Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης
Η γλυκιά νοσταλγία που βγάζουν οι ηλικιωμένοι συμπολίτες μας που κοντοστέκονται στα εκλογικά περίπτερα και ψευτοτσακώνονται με τους εθελεοντές των κομμάτων. Ξυπνούν ωραίες παιδικές μνήμες από τη δεκαετία του ´90.
Το γεγονός ότι τα αφιερώματα για το έπος του Euro’04 διαπνέονται από μια μπουζοκόβια αισθητική, σε αντίθεση με τα σαφώς ποιοτικότερα αφιερώματα για το Eurobasket’87.
Λίνα Ρόκου
Σαν προθέρμανση για το “Yesterday” του Ντάνι Μπόιλ, που σκοπεύω να δω σύντομα, παρακολούθησα το ντοκιμαντέρ “The Beatles: Eight Days a Week – The Touring Years” του Ρον Χάουρντ και ανακάλυψα (ξανά) γιατί αγαπώ τόσο πολύ τους Beatles από την εφηβεία μου. Μια μπάντα με απίστευτο δέσιμο, αφοσίωση στη μουσική και κυρίως αποτελούμενη από μέλη με προσωπικότητα, πνεύμα, οξυδέρκεια και συγκινητική αγάπη για ό,τι έκαναν. Δάκρυα στα μάτια.
Οι θαλάσσιοι πάγοι της Ανταρκτικής έχουν υποστεί δραματική συρρίκνωση μετά το 2014.
Ζωή Παρασίδη
Ωραίο.
Οι μέρες πριν τις εκλογές είναι ακατάλληλες για να βρεθείς σε τραπέζια και να μπεις σε πολιτική κουβέντα με κόσμο που δεν γνωρίζεις καλά. Οι παρεξηγήσεις και η ένταση είναι πιο προβλέψιμα από το γεγονός ότι ο η γη γυρίζει. Καθόλου ωραίο.
Ελένη Τζαννάτου
Γίνονται πραγματάκια.
Είπαμε πρέζα ρε παιδιά αλλά όχι και τέτοια στην πλατεία…
Τζούλια Τσιακίρη
Η ανέλκυση διχτυών από τον βυθό της Σαλαμίνας, που διοργανώθηκε από το πρόγραμμα ΒlueCycle και την Aegean Rebreath και απέδωσε συνολικά 3 τόνους εγκαταλελειμμένων διχτυών προς ανακύκλωση.
Είναι κακό να χτίζεις στην άμμο παλάτια…