To συγκλονιστικό Sea Sorrow της V. Redgrave στις 23ες Νύχτες Πρεμιέρας, «ένα ρέκβιεμ κατά κάποιο τρόπο, που θα λέει την αλήθεια και θα αποτίει φόρο τιμής σε όσους υποφέρουν». Το κατάμεστο Πάρκο Γουδή για τη μαραθώνια συναυλία οικονομικής υποστήριξης της Ηριάννας με αποτέλεσμα τα δικαστικά έξοδα να υπερκαλυφθούν και τα υπόλοιπα έσοδα να δοθούν σε πρόσφυγες και κρατούμενους.
Το ΣΤΕ αποφάσισε ότι η Τουρκία είναι ασφαλής τρίτη χώρα για δύο πρόσφυγες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο επαναπροώθησης Σύριων στη γείτονα χώρα. Άραγε θα εξετάζουν σοβαρά όλα τα στοιχεία της κάθε περίπτωσης ή θα έχουμε περισσότερα θύματα; Ουκ ολίγα περιστατικά ακραίων βιαιοτήτων και δολοφονιών προσφύγων έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία, πολύ περισσότερα όταν οι πρόσφυγες δεν είναι straight.
Το γεγονός ότι το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου θα γίνει για δέκατη φορά στη Σύρο, το Animasyros. Ένα εξειδικευμένο φεστιβάλ που έχει πετύχει και συνεχίζει ακάθεκτα το δρόμο του.
O ηθοποιός Άνταμ Σάντλερ. Δεν χρειάζεται να κάνει κάτι συγκεκριμένο. Μόνο που υπάρχει.
To Meet Me in the Bathroom (εκδ. Harper Collins). Η Lizzy Goodman πήρε πάνω από 200 συνεντεύξεις από μουσικούς, δημοσιογράφους, στελέχη, δισκογραφικών, ιδιοκτήτες μπαρ και λαϊβάδικων κτλ. για να εξηγήσει σε ένα συναρπαστικό oral history που διαβάζεται νεράκι πώς η Νέα Υόρκη ξαναέγινε κουλ στα 00s – αναρρώνοντας από το 9/11, βγάζοντας μπάντες όπως οι Strokes, LCD Soundsystem, Interpol, TV On the Radio, Yeah Yeah Yeahs κ.ά. που επανεφηύραν το ροκ μετά τα βαριά grunge 90s, κάνοντας το Μπρούκλυν κέντρο του εναλλακτικού κόσμου. Μπορεί να μην είμασταν εκεί, αλλά με τον τρόπο μας το ζήσαμε κι εδώ σε ζωντανή μετάδοση.
Η υποκρισία της υπόθεσης El Dorado Gold. Ο τυπικός ΣΥΡΙΖΑ που θέλει και την πίτα του τωρινού πραγματισμού ολόκληρη και τον σκύλο της κάποτε αντίστασης χορτάτο, ο τυπικός επαρχιωτισμός της ΝΔ «άμα γράφει επένδυση, είαι καλό», και φυσικά η ίδια εταιρεία που όλο «τα μαζεύει και φεύγει» κι όλο τελικά κάνει τη χάρη στους ιθαγενείς και είναι εδώ.
6/10
4/10
Κι ένα σύντομο σχόλιο: δεν φταίει η «βαρετή» μετεφηβεία του Morrissey (όπως διατείνονται διάφοροι που φαντάζομαι θυμούνται ως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τη δική τους επειδή απλώς έπιναν δυο-τρεις μπάφους κάθε Σαββατοκύριακο, για να παραβλέψουν την επίμονη ακμή που δεν έλεγε να τους αφήσει σε ησυχία) που αν μη τι άλλο υπήρξε προπομπός μιας οικουμενικής επιβολής, που «έσωσε» κόσμο και κοσμάκη. Φταίει ο σκηνοθέτης και ο κακός του ο φάρος. Ever get the feeling you’ve been cheated? Good night!
Οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας του κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι. H δίκη της Χρυσής Αυγής συνεχίζεται. Ενημερωθείτε εδώ. http://goldendawnwatch.org/