Κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης, κρύβεται πάνω από μισός αιώνας ιερών τραγουδιών και μουσικών, στην πιο παλιά μπουάτ της Αθήνας. Στην Θόλου 4 -κάθετη της Μνησικλέους- βρίσκεται από το 1964 η Απανεμιά, ένα μικρό αλλά θρυλικό «κουτί», λιτό κι απέριττο, με μικρές καρέκλες και χαμηλό φωτισμό. Το βράδυ της Τετάρτης η ηθοποιός και συγγραφέας Λένα Κιτσοπούλου, μαζί με τον Γιώργο Πετρούδη στο μπουζούκι, τον Γιώργο Μάκρα στην κιθαρα και στο πιάνο τον Άγγελο Τριανταφύλλου, μας ταξίδεψαν στα ’80s, μας έκαναν να ξεσπάσουμε με τον Πανούση, να ερωτευτούμε με την Κανελλίδου και να επαναστατήσουμε με τον Άσιμο. «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα…» τραγουδούσαμε όλοι μαζί, σε ένα από τα τελευταία άσματα, παρακαλώντας σιωπηλά να μην τελειώσει αυτή η μυσταγωγία.
Επιτέλους η αλήθεια πέθανε.
Βατοπέδι: Σύμβολο της χρεοκοπίας Κράτους – Πολιτικής – Δικαιοσύνης. Η «ασφυξία» του 2008 (χρονιά που έγινε γνωστό το σκάνδαλο) πνίγει την ελληνική κοινωνία πάλι. Η «Καραμανλική αριστερά» είναι εδώ και θέλει να μας αποτελειώσει.
Γουστάρω πολύ το come back της Σοφίας Αρβανίτη, που γράφει στίχους, ροκάρει, συνεργάζεται με τον αγαπημένο μου Δημήτρη Λιόλιο και, υπό τη στέγη της δισκογραφικής του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τη Rain Music, δημιουργεί σιγά σιγά έναν εξαιρετικό δίσκο. Αύριο το βράδυ, θα πάω σίγουρα Shamone για να την απολαύσω και στα φρέσκα της, αλλά και στα διαχρονικά παλιά της, εκείνα που θυμίζανε πάρτυ.
Η άθλια κατάσταση του Κυνοκομείου Λαμίας, όπως αποκαλύφθηκε μέσω του θαρραλέου ρεπορτάζ της Σταματίνας Σταματάκου με σκότωσε. Σκαούλες με νεκρά ζώα σε κάδους απορριμάτων, μη διάθεση συνεργασίας των εργαζόμενων εκεί, χαώδης κατάσταση ως προς το ζήτημα των υιοθεσιών…Γιατί, γιατί, γιατί;
Η ταινιάρα Get Out που μάλλον θα είναι μια από τις πιο καλές ταινίες της σεζόν. Ένα πολύ έξυπνο, ανατριχιαστικό και τρομερά αστείο θρίλερ, με ένα εξαιρετικά επίκαιρο και εύστοχο σχόλιο για την εποχή στην οποία ζούμε.
Ο θάνατος του σπουδαίου Chuck Berry, αλλά κυρίως η επίθεση στο Λονδίνο και η επιστροφή του φόβου στην Ευρώπη. Θα μιλήσω χωρίς την παραμικρή εμπειρία, και άσχετα με το ποίος ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης, αλλά ποτέ δε θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας για τις ενέργειες μερικών βλαμμένων ανθρώπων.
Το ντοκιμαντέρ Χορευτής (Dancer), που έχει κυκλοφορήσει πλέον και σε dvd. Τον 27χρονο Σεργκέι Πολούνιν, οι περισσότεροι τον γνωρίσαμε από τη συμμετοχή του στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού «Take me to Church», το οποίο έχει απoσπάσει 19 εκατ. προβολές στο YouTube. Ωστόσο, αξίζει να παρακολουθήσει κανείς ολόκληρη την πορεία της ζωής του: Την εμφάνιση μοναδικού ταλέντου στο χορό κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας στην Ουκρανία, τις μεγάλες θυσίες της οικογένειας για τις απαραίτητες σπουδές, τις εκτιμήσεις ότι πρόκειται για τον διάδοχο του Νουρέγεφ,τη συμμετοχή στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου ως ο νεαρότερος πρώτος χορευτής στην ιστορία του, την ξαφνική παραίτηση από εκεί, την εμπλοκή με τα ναρκωτικά, την κατάθλιψη, τη δυναμική επιστροφή συνδυάζοντας το μπαλέτο με σύγχρονα είδη χορού. Μια ζωή, δηλαδή, γεμάτη διακυμάνσεις, ώσπου να φτάσει στη σημερινή ισορροπία. Δείτε αυτό το ντοκιμαντέρ, θα σας αρέσει. Ειδικά αν αγαπάτε τον χορό, ακόμη περισσότερο.
Η ανακάλυψη της αρχαιότερης βέσπας σε ένα στάβλο. Είναι μόλις η τρίτη βέσπα που κατασκευάστηκε ποτέ και είναι χειροποίητη. Οι πολλές δεκαετίες ακινησίας δεν άφησαν πολλά σημάδια πάνω στη δεσποινίδα των 70 Μαΐων και φαίνεται έτοιμη να κατακτήσει και πάλι τους δρόμους. Ένα ζωντανό μνημείο βιομηχανικού πολιτισμού και του ιταλικού μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος. Αυτές τις μέρες δημοπρατείται και το σφυρί θα χτυπήσει για τελευταία φορά στις 28/3 ενώ η τιμή πώλησης αναμέται να ξεπεράσει τις 300.000€
Με πρόλαβε ο Καραλιάς, αν και θέλω να προσθέσω για το φανταστικό Τρέξε! πως μπορεί να μην είναι η καλύτερη ταινία των τελευταίων χρόνων, αλλά ίσως είναι η πιο ευφυής: σερβίρει ένα αιχμηρό #BlackLivesMatter σχόλιο στο multiplex κοινό στην πιο απολαυστική comedy horror συσκευασία από την εποχή του Scream. Ως κωμωδία τρομου ασφαλώς μπορεί να ιδωθεί και η διακυβέρνηση Trump που πριν λίγες ώρες δέχθηκε το δεύτερο μεγάλο (μετά την δικαστική αναστολή του Muslim Ban), αλλά πρώτο αστραφτερό, χαστούκι. O Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Paul Ryan, δήλωσε «θα πρέπει να ζήσουμε με το Obamacare για το άμεσο μέλλον» ανακοινώνοντας την απόσυρση του νομοσχεδίου που θα καταργούσε την σπουδαιότερη παρακαταθήκη του προηγούμενου Προέδρου. 26 εκατομμύρια άνθρωποι θα συνεχίσουν να έχουν πρόσβαση σε μονάδες υγείας, το ρεπουμπλικανικό κόμμα (που κυρίως μπλόκαρε την προσπάθεια του Trump) έδειξε τα δόντια του στον… παραδόξως εκλεκτό του, τα περίφημα checks and balances ανέδειξαν τη σοφία του αμερικάνικου συστήματος. Και στο facebook live έπεσε το σχετικό, και δίκαιο, τρολάρισμα…
Γράφω το down μου σε ενα δημοφιλές καφέ μπαρ σε hip αθηναϊκή γειτονιά και στο communal τραπέζι που καθόμαστε ο διπλανός μου έχει ξεχάσει το τσιγάρο του στο τασάκι, το οποίο καίγεται και στέλνει κύματα καπνού κατευθείαν στη μούρη μου (by the way, στο μαγαζί σερβίρουν και φαγητό). Μήπως, αφού οι αδούλωτοι καπνιστές δεν παίρνετε από λόγια, να φωνάξω την Kazu των Blonde Redhead; Στη συναυλία της περασμένης Κυριακής διέκοψε 3-4 φορές το live για να ζητήσει/απαιτήσει να σβήσουν τα τσιγάρα και το αποτέλεσμα ήταν να γυρίσουμε και μια βραδιά σπίτι χωρίς να χρειαστεί να κρεμάσουμε και τις κάλτσες στο μπαλκόνι για να ξεβρωμίσουν.
Η μία από τις τρεις έγκυες χάριτες της αυλής δεν είναι έγκυος πια. Πληροφορίες εντός. Διαλεεεεχτε!
To line up του φετινού TEDx Thessaloniki: Ο Μιχαήλ Λώλης, ο πρώτος ανοιχτά gay Έλληνας αστυνομικός, ο Αντώνης Κανούρας, μαστροχαλαστής και ιδρυτής της Robotixlab, η Βενετία Κουσία και πολύ ακόμη θα συνομιλήσουν και θα μας εμπνεύσουν στις 22 Απριλίου. Η αρχή έγινε με τον ανοιξιάτικό καιρό ήδη το προηγούμενο Σάββατο!
Ένα διατηρητέο δείγμα εκλεκτικισμού με επιδράσεις μπαρόκ που παρέμενε για χρόνια ανεκμετάλλευτο στη γωνία που σχηματίζουν η Ακαδημίας με την Σίνα ανακατασκευάστηκε και είναι πλέον κατάλληλο προς χρήση από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και από τους φοιτητές του τμήματος Νομικής.
Κάτι πάρα πολύ λάθος συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία όταν μαθαίνεις ότι πυροβόλησαν στο κεφάλι τον Θεοδόση, μια φώκια μόλις 3 χρονών, που σύχναζε στα παράλια της Ίου, και ότι έχουν βρεθεί αποκεφαλισμένες θαλάσσιες χελώνες και μαχαιρωμένα δελφίνια. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» τα περιστατικά αυτά βρίσκονται σε έξαρση. Αίσχος.
Η επαναπρόσληψη του Τάκη Λεμονή στον πάγκο του Ολυμπιακού στις 23 Μαρτίου 2017.
Oι παρελάσεις Εθνικές επετείους.Μαθητικές και στρατιωτικές. Ως πότε πια;
Χουάν Πάμπλο Εσκομπάρ για τον πατέρα του Πάμπλο Εσκομπάρ: «Το μόνο πράγμα που εισέπραξα ποτέ από τον πατέρα μου ήταν η αγάπη. Τι να σας πω, η αγάπη δεν μπορεί να δει. Η αγάπη είναι τυφλή. Είναι ένα συναίσθημα. Και δεν θα διαπραγματευτώ ποτέ και με κανένα τα συναισθήματα που τρέφω για τον πατέρα μου. Ξέρω ότι με αγαπούσε με όλη του την ψυχή.[…]Είμαι απλά ο γιος του.[…]Μόνο ο θάνατος τον σταμάτησε. Και πάλι σήμερα μιλάμε για αυτόν σαν να είναι ακόμη ζωντανός. Σαν να μην πέθανε ποτέ».
Έτσι πάει.
Το είπε, πριν από μένα και για μένα, η Αναστασία Βαϊτσοπούλου.
Το πως μίλησε για τους Έλληνες αυτή η Τουρκάλα γιαγιά μέσα στη βουνίσια καταχνιά του Πόντου. Στην αριστουργηματική ταινία του Μουσταφά Καρά, Το Κρύο της Τραπεζούντας. Ζήλεψα πολύ, ήθελα να μαι έτσι κι εγώ, κι εμεις, όλοι.
Κάηκε η ξύλινη και σιδερένια στέγη του Βαγιαζήτ Τσαμισί στο Διδυμότειχο, το χωριό του πατέρα μου. Φτιαγμένη από τόσα χέρια του 14ου αιώνα, σοφά μαστορικά χέρια. Διαβάζω το φλογερό κείμενο της Αγγελικής Κώττη εδώ http://fragilemag.gr/to-mn
