Σταύρος Διοσκουρίδης
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παλεύουν στο περιθώριο ξέροντας ότι δεν θα έχουν καλό τέλος.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παλεύουν στα πληκτρολόγια ξέροντας ότι το τέλος τους θα είναι μια χαρά.
Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης
Λένε πως το άλλο μισό της βαρβαρότητας είναι να την ανέχεσαι και η σχεδόν αυθόρμητη συγκέντρωση και διαδήλωση για τον φόνο του Ζακ Κωστόπουλου την Τετάρτη ήταν ίσως η μοναδική καλή είδηση της βδομάδας. Χωρίς ιδιαίτερη οργάνωση και προετοιμασία, από φορείς που μόνο μαζικούς δεν μπορεί να τους πει κανείς αποδείχτηκε ότι ο κόσμος που ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στη βαρβαρότητα δεν είναι αμελητέο πλήθος.
Η καμπάνια για την καλλιέργεια «κουλτούρας αποταμίευσης» που τάχα μου δεν έχει ο Έλληνας. Με νωπή την εμπειρία του PSI και τις αποταμιεύσεις χιλιάδων μικροομολογιούχων που χάθηκαν θα ήταν σοφότερη μια καμπάνια για τη χαλιναγώγηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των τοξικών προϊόντων που παράγει και καταναλώνει.
Θεοδόσης Μίχος
“Who gets to tell the stories? This is a question asked often. The answer, for better or worse, is I do. I do my best. I look. I listen. But in the end I know it’s my story”.
(Μία τελευταία μπύρα για το δρόμο, στην τελευταία σκηνή του τελευταίου επεισοδίου -στην Κένυα- που ολοκλήρωσε ο Tony πριν πάει γι’ άλλα) #bourdainforever
“I think it says something about the state of the business of journalism that it (this trend of super rich buying media icons) is the only hope we have got”.
Η φράση-κλειδί του σχολίου της εφημερίδας Guardian με αφορμή την πώληση, προς 190 εκατομμύρια δολάρια, του περιοδικού Time στον δισεκατομμυριούχο tech entrepreneur Marc Benioff.
Πάνος Μπάρας
Η ομιλία που παραχώρησε η Αχέντ Ταμίμι, από το βήμα του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στο πλαίσιο περιοδείας που πραγματοποιεί στην Ευρώπη, με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση, για το παλαιστινιακό ζήτημα.
Τι άλλο; Επί μια εβδομάδα, ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονείται και λιντσάρεται καθημερινά, από χιλιάδες αφηνιασμένους χρήστες των social media, από δημοσιογραφικούς κάφρους, κυρίαρχων και μη, ΜΜΕ της καφρίλας, από τον καθένα ευυπόληπτο πολίτη, που στο σπίτι, στο δρόμο, στο χώρο δουλειάς ή διασκέδασης, επιμένει να επιδοκιμάζει ή/και να ταυτίζεται με συμπεριφορές και πρακτικές, οι οποίες είναι κάτι πολύ περισσότερο, από ενδεικτικές, για την απύθμενη αποκτήνωση και αλλοτρίωση, του συλλογικού νου.
Λίνα Ρόκου
Το Χαμόγελο της Τζοκόντας και ο Μεγάλος Ερωτικός έρχονται στην Εθνική Λυρική Σκηνή (28, 29, 30/9) για να μας υπενθυμίσουν το έργο της μεγαλύτερης μουσικής μεγαλοφυΐας που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα.
Τι έγινε ρε παιδιά; Κυκλώνας ενώ δεν είχαμε προλάβει να κατεβάσουμε τα μακρυμάνικα;
Ζωή Παρασίδη
3.000 άνθρωποι συναντήθηκαν την Τετάρτη το απόγευμα στην Πλατεία Ομονοίας, ανέβηκαν στη Σταδίου έφτασαν στο Σύνταγμα και επέστρεψαν στην αφετηρία τους σε μια πορεία διαμαρτυρίας για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, μετά το λιντσάρισμά του από τον 73χρονο ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου κι από έναν 55χρονο επιχειρηματία.
Για τη συζήτηση των ημερών, η Πάολα Ρεβενιώτη έκανε ίσως το πιο εύστοχο σχόλιο. Υπάρχει ρατσισμός απέναντι στη φτώχεια και σε εκείνους που διεκδικούν τη διαφορετικότητα τους ενώ είναι φτωχοί.
Ελένη Τζαννάτου
Bojack Horseman, ό,τι καλύτερο συνέβη στην τηλεόραση μετά το Twin Peaks.
Στερητικό μέχρι την έκτη σεζόν.
Τζούλια Τσιακίρη
Κυκλάμινα στον κήπο καμένου σπιτιού στην Κινέτα.
‘Eνα χρόνο μετά τη διακοπή της έντυπης έκδοσης η νεοϋορκέζικη εφημερίδα The Village Voice σώπασε και ηλεκτρονικά. Το τελευταίο άρθρο της ιστοσελίδας της δημοσιεύτηκε εκεί στις 31/08/2018. Ιδρύθηκε τον Οκτώβρη του 1955 από τους Dan Wolf, Norman Mailer, Ed Fancher, John Willcock, σε ένα τριάρι της Greenwich Avenue. Το πόσο σημαντική στάθηκε αυτή η εφημερίδα για το σύγχρονο δημοκρατικό πολιτισμό συνοπτικά περιγράφεται εδώ.