Οι όμορφες και ουσιαστικές πρωτοβουλίες δεν λείπουν απ’ τον τόπο μας. Coming Soon. #PlasticFreeGreece #ΣΑΚΟΥΛΙΤΣΑ ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ #ΚΑΛΑΜΑΚΙ ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ #RefuseReuseRecycle
Το «συστηματικό σόου τρομο-ϋστερίας» των ΜΜΕ, όπως το αναδεικνύει ο Τάσος Μόρφης, για τους Τούρκους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο που συνελήφθησαν χωρίς σοβαρά στοιχεία και έφεραν εμφανή τραύματα στο κεφάλι και το σώμα και η δημοσιοποίηση των στοιχείων τους, που παραβιάζει το δίκαιο και προσβάλλει σοβαρά το τεκμήριο της αθωότητας.
H εκπομπή Ιστορικοί Περίπατοι στην ΕΡΤ. Ισορροπημένη, αξιοποιεί ένα σπουδαίο αρχειακό υλικό και μέσα από ενδιαφέροντες συνομιλητές, η Μαριλένα Κασιμάτη μας δείχνει μια διαφορετική οπτική της Αθήνας.
H υστερία για την επίσκεψη Ερντογάν. Ήρθε, είδε, είπε, έφυγε και ακόμα στα ελληνικά γράφουμε.
Η τρομερή εφεύρεση που λέγεται Soundracer X. Ονειρεύεστε από μικρό παιδάκι το ουρλιαχτό ενός V12 κινητήρα μέσα σε κάποιο τούνελ των Άλπεων; Νοσταλγείτε τον ξυραφένιο ήχο από την εποχή των V10 στη F1; Δε θα θέλατε να ακολουθήσετε τη θρυλική Route 66 συντροφιά με τον βαθύ μπάσο ήχο ενός Made in USA V8; Αυτή η συσκευή είναι για σας. Μπαίνει στην υποδοχή του αναπτήρα και συγχρονίζεται αυτόματα με το στροφόμετρο του ταπεινού σας αυτοκινήτου και ακούτε μέσω του ηχοσυστήματός τον εξωτικό κινητήρα της επιλογής σας κάθε φορά που βυθίζετε το πόδι σας στο δεξί πεντάλ. Δεν υπάρχει πια κανένας λόγος να σκορπάτε τα λεφτά σας σε κακής ποιότητας τελικά εξατμίσεων που ούτε ωραίο ήχο βγάζουν, ούτε κερδίζετε σε ιπποδύναμη και το μόνο που πετυχαίνετε είναι ο εκνευρισμός που προκαλείτε από την ηχορύπανση και τους συναγερμούς που ενεργοποιούνται.
Η αποτίμηση της επίσκεψης του προέδρου της τουρκικής δημοκρατίας μέσα από κομματικό καλειδοσκόπιο. Ούτε έφτασαν οι Τούρκοι στη Λάρισα, ούτε επιβεβαιώθηκε καμιά προφητεία του Παΐσιου γι να δούμε τον Πάνο να στέφει αυτοκράτορα τον Αλέξη στην Αγιασοφιά. Χαλαρώστε αμφότεροι, μια εθιμοτυπική επίσκεψη ήταν.
Το φαντάζομαι ως εξής. Την 29η Δεκεμβρίου, με τον τρόπο που ξέρουμε καλά ως πολυμήχανοι Έλληνες, οι δουλειές και οι υποχρεώσεις δε θα τραβήξουν μετά το μεσημέρι. Το σπίτι θα είναι ζεστό, το κλίμα έτσι κι αλλιώς χριστουγεννιάτικο, τα σνακ θα ρέουν άφθονα, οι κανάτες με τον γαλλικό θα δώσουν σταδιακά τη θέση τους στο αλκοόλ, τα σχέδια για έξοδο θα χλωμιάσουν (τετραήμερο άλλωστε θα ακολουθεί). Κι ο Charlie Brooker στην τέταρτη σεζόν του Black Mirror, που εκείνη τη μέρα θα γίνει διαθέσιμη από το Netflix, αποτείνοντας φόρο τιμής στο Star Trek, βάζοντάς μας μέσα σε hi-tech μουσεία και πηγαίνοντας μας στο άμεσο μέλλον των παντοδύναμων dating apps (όλα τους θέματα των 6 επεισοδίων) θα αποδείξει πιθανότατα για άλλη μια φορά ότι είναι εκείνος ο δημιουργός που μπορεί να περιγράψει την εποχή μας καλύτερα από κάθε άλλον.
Δε συμφωνώ ότι κακώς ασχοληθήκαμε τόσο πολύ με την Μποφιλιάδα. Ήταν μια -σοσιαλμιντιακή μεν, ενδεικτική για πολλά πράγματα δε – ιστορία. Μπορείς να μιλήσεις για όσους θυσίασαν το #MeToo τους στο αντιπολιτευτικό μένος, για την ανάγκη ακόμα και μοντέρνα ποπ είδωλα να επικαλούνται τα «βουνά» για να γ(ο)ητεύσουν το ακροτήριό τους, αλλά το, πιο διασκεδαστικό για μένα, ήταν η δαιμονοποίηση του έντεχνου από εκείνους που το επέβαλλαν.Γιατί εγώ στα mid 90s, ήμουν και μικρός βέβαια, θυμάμαι να ανοίγει η εκσυγχρονιστική πόρτα που οδήγησε από τα μπουζούκια στον Μελωδία…
Να έχεις την πολυτέλεια να κοιμάσαι από τις 22:00. Τι ωραίο συναίσθημα. Ύπνος από νωρίς κι ας μην ξαναβγώ ποτέ για ποτάρες.
Το ζευγάρι αστέγων ηλικιωμένων έξω από την παλιά βουλή. Είναι εκεί κάθε μέρα στο ίδιο παγκάκι, αγκαλιασμένοι και συζητάνε σε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνω. Ότι κι αν λένε πάντως φαίνεται πως αγαπιούνται ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Για κάποιον λόγο στο μυαλό μου, έχω πειστεί ότι πρόκειται για Τσέχους χίπιδες που ξέμειναν στην Ελλάδα την δεκαετία του ’70 αν και το πιο πιθανό είναι να μην ισχύει τίποτα απ΄όλα αυτά που πλάθω με την φαντασία μου κάθε φορά που τους βλέπω. Μια φορά τους πέτυχα και να τσακώνονται και για κάποιον ανεξήγητο λόγο αυτό μου έδωσε ακόμα περισσότερο την εντύπωση ότι δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα υπόλοιπα ζευγάρια και προσπαθούν να ζουν την ζωή τους όσο πιο κανονικά γίνεται ακόμα και στο παγκάκι, ακόμα και τώρα που κάνει κρύο.
Η σειρά The Handmaid ‘s Tale που βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Margaret Atwood και περιγράφει τις ΗΠΑ ως θεοκρατική χώρα που έχει αφαιρέσει όλα τα δικαιώματα από της γυναίκες και τις αντιμετωπίζει είτε ως μηχανές αναπαραγωγής (όσες είναι ικανές να τεκνοποιήσουν) είτε ως συζύγους και κατάλληλες για ανατροφή των παιδιών (όσες δεν μπορούν να κάνουν παιδιά). Άψογη αισθητική, δυνατό σενάριο, σφιχτή σκηνοθεσία και μια καταπληκτική Elizabeth Moss στον κεντρικό ρόλο. Ανατριχίλα στη σκέψη ότι παρόμοιες καταστάσεις έχουν ήδη συμβεί αν αναλογιστεί πώς έχει αλλάξει η θέση των γυναικών σε κράτη όπως το Ιράν και το Αφγανιστάν μετά την επικράτηση της θεοκρατίας.
Ο χειμώνας είναι ήδη εδώ, οι πρόσφυγες στα κέντρα κράτησης (και όχι υποδοχής, πια) των νησιών και όχι μόνο υποφέρουν στοιβαγμένοι σε καλοκαιρινές σκηνές, χωρίς θέρμανση και ελλιπή πρόσβαση σε ζεστό νερό. Στην Μόρια πέρσι άνθρωποι πέθαναν από το κρύο ενώ ο κ. Μουζάλας σε συνέντευξη του στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel όταν ρωτήθηκε εάν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να υπάρξουν και πάλι θύματα, απάντησε: «Όχι, δεν μπορώ να το κάνω. Αυτό που μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι κάνουμε τα πάντα για να αποτρέψουμε αυτή την κατάσταση» αλλά για την ώρα παιδιά και ενήλικες ζουν σε συνθήκες εντελώς ακατάλληλες και επικίνδυνες για τη ζωή τους.