Οι φιλίες που χτίστηκαν τέσσερα χρόνια μέσα στην Popaganda.
Ότι δεν έχει γίνει ακόμα ένα τεράστιο ερωτικό όργιο στο γραφείο. Αυτά θέλει ο κόσμος για να κάνουμε νούμερα.
Αθηναϊκή παραλία, Σεπτέμβριος του 2017 (Παναγιώτης Τζάμαρος/ FOS PHOTOS)
Χθες το βράδυ στην Τεχνόπολη ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Παύλος Παυλίδης δε βρέθηκαν «Μέσα στη Νύχτα των Άλλων». Ήταν εντελώς τελείως στη δική τους. Επιβεβαιώνοντας την στάση και τις επιλογές τους για πάνω από τρεις δεκαετίες, μπροστά σε μια διψασμένη αρένα από τρεις και παραπάνω γενιές fans τους. Μπορεί να μεγαλώσαμε και να μη μας αφορούν όσο παλιά, πιθανώς συναντήθηκαν στην σκηνή γιατί πια «μόνο έτσι βγαίνει», όμως γνωρίζοντας την αποθέωση από 7000 ανθρώπους στην Τεχνόπολη (φαντάζομαι ότι θα) αισθάνθηκαν, έστω για αυτές τις τρεις ώρες, ότι τελικά νίκησαν. Ίσως φτάνει «Μόνο Αυτό»…
φωτό: Δημήτρης Κουλελής
«Το “Πρώτη Φορά Αριστερά” είναι ένα σύνθημα κενού περιεχομένου και από την αρχή ήταν, όπως τα περισσότερα συνθήματα. Γελάω πολύ με τους δεξιούς του facebook που εξομοιώνουν τον Τσίπρα με τον Στάλιν και τον Κιμ Γιονκ Ουν και τη σημερινή Ελλάδα με τη Σοβιετία, γελάω όμως και με τα χάλια της κυβέρνησής του, την ασάφεια, τις γενικεύσεις, τον μικροκομματισμό, τις συνεχείς επικλήσεις της ιδεολογίας προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Ενα ακόμα κουτοπόνηρο ελληνικό κόμμα παλιάς κοπής είναι, δυστυχώς, που απομονώνει τα έντιμά του πρόσωπα και προκρίνει τους καταφερτζήδες και τους κόλακες». Αυτή είναι η εξαιρετική απάντηση του Φοίβου Δεληβοριά, απόσπασμα από μια εξαιρετική συνέντευξη που του πήρε ένας εξαιρετικός δημοσιογράφος (που δε φέρει φυσικά ευθύνη για το πώς πέρασε στο πρωτοσέλιδο). Μόνο που ο πάντα ισορροπημένος και προσεκτικός Φοίβος δεν έχει μάθει Τα Νέα. Για το μιντιακό πανηγύρι των ζουρλών που καθημερινά φέρνει την πραγματικότητα στα δικά του μέτρα, πολύ μακριά από τα χωράφια της δεοντολογίας και της αξιοπρέπειας. Μόλις τα έμαθε τοποθετήθηκε εκ νέου. Ισορροπημένα και προσεκτικά (αν και μια ματιά σε κάποια από τα σχόλια μαρτυρα τη συντριπτική επιτυχία της οριζόντιας λοβοτομής των τελευταίων χρόνων…)
Οι πλανόδιοι μουσικοί στην Ερμού. Σταματήστε, ακούστε τους και ρίξτε και κανένα κέρμα.
«Παρά τον τίτλο της, εξακολουθεί να διανέμει κάθε Κυριακή λιβελογραφήματα που ξεπλένουν και υμνούν την επτάχρονη τυραννία της χούντας. Πρόκειται για προπαγανδιστικά κατασκευάσματα γνωστού ακροδεξιού εκδοτικού οίκου. Πρόκειται για υμνολογία της συμμορίας του Γ. Παπαδόπουλου και συκοφαντία των αγωνιστών της αντιδικτατορικής αντίστασης και των θυμάτων του Πολυτεχνείου, προσβάλλοντας το δημοκρατικό μας πολίτευμα, το οποίο εγκαθιδρύθηκε χάρη στους αγώνες και τις θυσίες χιλιάδων αγωνιστών της δημοκρατίας». Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων 1967-1974 καταγγέλει τα ένθετα της εφημερίδας «Δημοκρατίας» και μόνο δίκιο έχει.
Η παράσταση Ο Έλλην Βρυκόλαξ reloaded σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ντέλλα που παρουσιάζεται και αυτό το Σαββατοκύριακο στο Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς. Όταν η παράδοση χτυπάει φλέβα του παρόντος ξεχειλίζει γνήσιo, άγριo συναίσθημα και ένας τρόμος τόσο οικείος αν και βγαλμένος από τα σπλάχνα του χθες.
«Σε ένα χρόνο από τώρα θα έχουν καθαρίσει τελείως οι παραλίες» (Παναγιώτης Τζάμαρος/ FOS PHOTOS)