Αναστασία Βαϊτσοπούλου
Μια καλή πράξη. Μια καλή πράξη για το περιβάλλον. Μια καλή πράξη για το περιβάλλον από έναν καλλιτέχνη του βεληνεκούς του Will Smith. Σε ελληνικές παραλίες. Η οικογένεια του ηθοποιού δεν μπορούσε να βλέπει τις όμορφες παραλίες της Ελλάδας τόσο βρώμικες, με νεκρούς γλάρους που είχαν πνιγεί μασώντας πλαστικό κι έτσι, μαζί με εθελοντές μάζεψε σκουπίδια που γέμισαν 22 μαύρες σακούλες. Η Willow Smith μας έβαλε τα γυαλιά: «Όταν βλέπουμε πράγματα στην τηλεόραση μοιάζουν τόσο μακρινά για κάποιο λόγο. Αλλά όταν είναι ακριβώς μπροστά στα μάτια σου, νιώθω λες και είναι ευθύνη της ανθρωπότητας να κάνει όσα περισσότερα μπορεί (εκείνη την στιγμή αλλά και μακροπρόθεσμα), ανεξάρτητα του πόσο μικρή είναι μια πράξη. Καθώς όλοι ξεκινάμε να κάνουμε το μερίδιό μας, σταδιακά φέρνουμε την αλλαγή.» Αυτό το σκεπτικό ακολουθούν και οι οργανώσεις Κέντρο Ζωής και Μαζί για το παιδί.
Η ευωδία των σκουπιδιών αναδύεται από κάθε γωνιά της Αθήνας αλλά το ζήτημα είναι ότι 10.000 εργαζόμενοι στην καθαριότητα παλεύουν ώστε να μην αντιμετωπίσουν το φάσμα της ανεργίας. Σκουπίδια σε δρόμους και σαλόνια.
Σταύρος Διοσκουρίδης
Το καταπληκτικό ρεπορτάζ της Guardian για τη ζωή και το θάνατο στο εργοστάσιο της Foxconn στην Κίνα. Ο δημοσιογράφος μπήκε παράνομα στην «απαγορευμένη πόλη της Apple» όπου εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι κατασκευάζουν τα iPhone. Εκεί όπου ο καλύτερος τρόπος να διεκδικήσεις τα δικαιώματα σου είναι ν’ ανέβεις σε μια ταράτσα και να πηδήξεις στο κενό.
Η εθνική κλάψα και το αυτομαστίγωμα άνευ λόγου και αιτίας. Καθάρισαν οι «Γουίλ Σμιθ» μια παραλία στου διαόλου τον κόπανο όπου μπορείς να την προσεγγίσεις μόνο με υποβρύχιο και αμέσως βγήκε το συμπέρασμα ότι όλες οι ακτές μας είναι μέσα στη μπίχλα. Keep calm, πέτα το αποτσίγαρο σου στη σακούλα και όλα θα πάνε καλά.
Γεωργία Δρακάκη
Οτιδήποτε συμβαίνει αυτόν τον καιρό στις πλατείες της πόλης, σε κάθε γειτονιά. Μετά τη δύση του ήλιου, τα τσιμέντα διψούν για δροσιά και «ο λαός τραγούδι θέλει» και θέατρο και ανταμώματα με καλλιτέχνες, με τα απαραίτητα συνοδευτικά δάκρυα συγκίνησης, ξεσηκωτικά παλαμάκια, χαμόγελα ως τ’ αυτιά. Δεν υπάρχουν λεφτά για διασκεδάσεις επί τας παραλιακάς, αλλά αν είσαι κάτοικος συγκεκρμένων Δήμων δεν έχεις ν’ανησυχείς. Μπορώ, παρακαλώ, να παινέψω λίγο το Μοσχάτο, την πρώτη και ασυναγώνιστη γειτονιά της ζωής μου; Το 1ο Φεστιβάλ Τεχνών Δήμων Μοσχάτου-Ταύρου είναι γεγονός και τρέχει από τα τέλη Μάη. Προλαβαίνεις για μια εβδομάδα εκόμη. Και μιλάμε για πλήθος δρώμενων: lives, εκθέσεις ζωγραφικής, εργαστήρια για παιδιά, παραδοσιακοί χοροί και ό, τι άλλο μπορείς να φανταστείς.
Η φετινή καλοκαιρινή σοδειά ταινιών. Προσωπικά, με έχουν αφήσει τουλάχιστον αδιάφορη. Καλά τα λένε: όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, προτιμά, πια, τους χειμώνες… Όχι;
Μελίνα Καλφαντή
Το φλερτ μεταξύ πενηντάρηδων στο τρόλεϊ 18, που πρόλαβε από Πεδίον Άρεως μέχρι Μετρό Αμπελοκήπων να επιστρατεύσει αποφθέγματα του Σαρτρ. Ζέστη μεν, ρομαντισμός δε σε αυτήν την πόλη.
Αντωνία Καρίτζη
Το καλοκαίρι είναι εδώ και όλοι περιμένουμε το Σαββατοκύριακο για να πάμε παραλία.
Φωτογραφία: Καρίτζη Αντωνία
Ο mini καύσωνας που θα χτυπήσει αυτό το Σαββατοκύριακο όχι μόνο στην παραλία θα μας κάνει να πάμε, αλλά και να παρακαλάμε να έρθει πάλι ο χειμώνας…! Γιατί η βροχή της προηγούμενης βδομάδας δεν άρεσε σε πολλούς αλλά όχι να φτάσει και στους 37 η θερμοκρασία ε;
Αλεξάνδρα Καστανιά
Η συναυλία του Μίκη στο Καλλιμάρμαρο. Οι εικόνες από το κατάμεστο στάδιο, το κοινό που σιγοτραγουδούσε για σχεδόν δυόμιση ώρες, η ατμόσφαιρα μαγείας και ενότητας προκαλούσαν συγκίνηση, είτε κανείς παρακολουθούσε την εκδήλωση από κοντά, είτε σε ζωντανή μετάδοση μέσω της οθόνης του υπολογιστή του. Και, φυσικά, αυτό που όλοι θα θυμόμαστε είναι τις στιγμές όπου ο συνθέτης διηύθυνε καθισμένος σε αναπηρική καρέκλα, καθώς και το ξέσπασμα της δικής του συγκίνησης στο τέλος.
Το γεγονός ότι εξακολουθούμε να διαβάζουμε καθημερινά ειδήσεις περί διαφθοράς και τυχοδιωκτισμού. Παρότι, μετά από επτά χρόνια κρίσης, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός πολιτών που βάζει τα δυνατά του για το καλύτερο, άλλοι δείχνουν… να μην καταλαβαίνουν με τίποτα.
Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης
Σ’ ένα σχολείο στην Αγγλία τα αγόρια φόρεσαν φούστες γιατί η διεύθυνση δεν τους επέτρεψε να φορέσουν σορτς παρά το γεγονός ότι η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 34°. Το τρολάρισμα είναι καλύτερη απάντηση στον παραλογισμό της τυπολατρίας. Τους καταλαβαίνουμε απόλυτα όσοι πήγαμε σε κυπριακά σχολεία και ζήσαμε τον παραλογισμό του μάλλινου παντελονιού της στολής.
Το δρομολόγιο «100 Πλ. Κουμουνδούρου-Κολωνάκι» του ΟΑΣΑ. Κινείται περίπου με τη μισή ταχύτητα από κάποιον που βαδίζει αργά, περνάει από δρόμους που δεν είναι ούτε για smart με αποτέλεσμα να φρακάρει στην Καραγιώργη Σερβίας, στη Λέκκα στην Πραξιτέλους, στην Ευριπίδου, στη Σοφοκλέους, στην πλ. Κολωνακίου, στην Πατριάρχου Ιωακείμ και σε όποιον άλλο δρόμο περνάει αλλά δεν το έχω πετύχει ακόμα μπροστά μου. Αφού δεν υπάρχει διάθεση ή ικανότητα να αντιμετωπιστεί το θέμα με τα (διπλο)παρκαρισμένα αυτοκίνητα στους δρόμους του δρομολογίου, γιατί δεν καταργείται να μην ταλαιπωρούνται οδηγοί του ΟΑΣΑ και λοιποί οδηγοί; Έτσι κι αλλιώς πάντα άδειο είναι με τη ταχύτητα που έχει.
Παναγιώτης Μένεγος
Το 5ωρο (!) επικό επεισόδιο της σειράς 30 for 30 με τίτλο Celtics/Lakers: Best of Enemies.
Ανατολική vs. Δυτική Ακτή, Blue Collar vs. Hollywood, Bird vs. Magic, White vs. Black America, το μπάσκετ των βασικών και της έξτρα πάσας vs. το μπάσκετ του fast break, Celtic Pride vs. Showtime, Red Auerbach vs. Dr. Buss & Pat Riley.
Σαν να έχεις το καλύτερο φαγητό του κόσμου και να στο σερβίρουν σε μία μερίδα που δεν τελειώνει ποτέ.
Η διαπλοκή δεν εμφανίστηκε στην Ελλάδα το 2017 (ούτε το 2015, όπως ουρλιάζουν όσοι έχουν χόμπι το bungee jumping από τα σύννεφα). Η τράπουλα ξαναμοιράζεται, από τα μίντια μέχρι το ποδόσφαιρο, η συνδιαλλαγή πολιτικών/επιχειρηματιών/δικαστών και δημοσιογράφων συμβαίνει ίσως πιο απροκάλυπτα από ποτέ. Το καινούριο στοιχείο που βάζουν τα σόσιαλ μίντια είναι η παθιασμένη αποδοχή της κοινής γνώμης, κάπως σαν την ψήφο σε ριάλιτι. Εσύ είσαι με το βιλαέτι του Σαββίδη ή με εκείνο του Μαρινάκη;
Θεοδόσης Μίχος
Ένα σωστό Οral History δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση (πρέπει να κάνεις συνεντεύξεις, διασταύρωση, συνεντεύξεις ξανά με αυτούς που έχεις ήδη μιλήσει κλπ). Ως concept δημοσιογραφικό και λογοτεχνικό τα τελευταία χρόνια ζει μεγάλες δόξες γιατί γενικά είναι ωραίο να σου διηγούνται μία ιστορία οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της – γι’αυτό άλλωστε και οι What I’ve Learned (ελληνιστί Μαθήματα Ζωής) συνεντεύξεις π
ου καθιέρωσε το αμερικανικο Esquire είναι τόσο δημοφιλείς. Η πρώτη Προφορική Ιστορία που κάναμε στην Popaganda έχει να κάνει με τη θρυλική σειρά «Στο Κάμπινγκ» σε όσους σαν κι εμάς ήταν σε αρκετά τρυφερή ηλικία το καλοκαίρι του «βρώμικου 89» ώστε να πιστεύουν ότι μέσα σε μία κακοστημένη ιγκλού σκηνή κρύβεται το μυστικό της ευτυχίας.
Και μετά μεγαλώσαμε…
Υπέροχη κυρία, ευτυχώς που έχει κάνει παιδιά στα οποία φαντάζομαι θα μεταλαμπαδεύσει τον αλτρουισμό και την αγνή αγάπη που τη διακατέχει.
Οι 150 φωτογραφίες που πόσταρε στον Instagram λογαριασμό της η Louise Delage κατάφεραν να συγκεντρώσουν πάνω από 100 χιλιάδες followers. Φαίνεται πως η πολυτελής καθημερινότητα μιας νέας γυναίκας εντυπωσίασε τους χρήστες του μέσου κοινωνικής δικτύωσης που χάριζαν στο μοντέλο απλόχερα τις καρδούλες τους. Σε όλες ανεξαιρέτως τις φωτογραφίες, η Louise είτε κρατούσε ένα ποτήρι με ποτό είτε είχε στο φόντο της κάποιο μπουκάλι με αλκοόλ. Η ευρηματική καμπάνια ενημέρωσης της Addict Aide μας εφιστά την προσοχή για τον εθισμό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας αλλά πολλές φορές, όπως στην περίπτωση της περσόνας που δημιούργησε διαφημιστική εταιρεία κερδίζοντας 17 βραβεία στον διαγωνισμό Cannes Young Lions, τον παραβλέπουμε.
Δυσανασχετούμε για τα σκουπίδια που κάνουν την ατμόσφαιρα της πόλης ανυπόφορη αλλά δεν αναλογιζόμαστε την αντίφαση του ότι εκείνοι που φροντίζουν για μια πάγια και διαρκή ανάγκη όπως αυτή της καθαριότητας εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Λίνα Ρόκου
H καταδίκη του χρυσαυγίτη που είπε στην μητέρα του Φύσσα «Πού είναι ο Παύλος σου τώρα;»
Η δήλωση εργαζόμενης μητέρας που συμμετείχε στην συγκέντρωση των «Παραιτηθείτε». Θεωρεί ότι η κοινωνική πολιτική είναι άδικη, οι έχοντες δεν πρέπει να δίνουν εισφορές υπέρ του κράτους πρόνοιας. Θα δεχόμουν να είναι μια πολύ σκληρή γυναίκα που αδιαφορεί για τον συνάνθρωπο που πάσχει, που δεν κατανοεί την έννοια της κοινωνίας και ο ορίζοντας της περιορίζεται σε αυτήν και την οικογένεια της. Η άρνηση της όμως να διανοηθεί ότι η ίδια και η οικογένεια της μπορεί να βρεθούν σε θέση ανάγκης και να επωφεληθούν από το κράτος πρόνοιας -έστω κι αυτό που βρίσκεται υπό κατάρρευση- με κάνει να απορώ με τη σιγουριά των ανθρώπων που δεν αντιλαμβάνονται πόσα ρευστά είναι τα πράγματα στην εποχή μας. Στενομυαλιά, κακία, στρουθοκαμηλισμός.
Ελένη Τζαννάτου
H εμφάνιση του Saul Williams στο Summer Nostos Festival. Ατόφια ενέργεια χωρίς αχρείαστη χιπ χοπ «ματσίλα». Μελωδικές γραμμές, αφρικάνικοι ρυθμοί, νταμπστεπίζοντα beats και μία καταγγελτική spoken word ποιητικότητα, του χαρίζουν την δική του ιδιαίτερη γωνίτσα στον new school ήχο. Έξτρα απολαυστικό και το εξίσου καταγγελτικό video art που συνόδευσε την εμφάνισή του.
Κοινωνικός αυτισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Τζούλια Τσιακίρη
Μέσα στο φως του δειλινού ο ζωντανός οργανισμός που έστησε ο Ρέντσο Πιάνο και το ΙΣΝ μοιάζει με παράθυρο στο μέλλον μιας χώρας. Νερό, λεβάντες, παιδιά, αισθητική, μουσική, κάθε λεπτομέρεια να σε ευχαριστεί, τίποτα να μη σε προσβάλλει. Παρακολούθησα μια απο τις εκδηλώσεις λόγου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος στα πλαίσια του Summer Nostos Festival αφιερωμένη στον Δημήτριο Καπετανάκη. Εύχομαι πάντα τέτοια και τέτοια παντού!
Αυτά τα σκουπίδια ποιος θα τα πάρει;