Μόνο σαν υπόθεση μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει ένα κομμάτι των κατοίκων αυτής της χώρας που πιστεύει ότι με τις παρούσες συνθήκες η βελτίωση που μπορεί να έρθει αφορά μόνο την πνευματική πλευρά και όχι την οικονομική. Εφόσον για το δεύτερο υπάρχει και θα υπάρχει το μνημόνιο, η Τρόικα, ο Σόιμπλε, ο Βαρουφάκης, ο Τσίπρας, ο Σαμαράς και διάφορα άλλα, για το πρώτο υπήρχε και υπάρχει μια ελπίδα από το κομμάτι του πληθυσμού που αναφέρθηκε στην αρχή ότι θα εφαρμοζόταν ένα μέρος των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ όταν αυτός βρισκόταν στο 4%.
Γάμος ομοφυλόφιλων, χωρισμός κράτους-εκκλησίας, απόλυτη εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (κυρίως για τους μετανάστες), εκκοσμίκευση του κράτους, αλλαγή αντίληψης της αστυνομίας απέναντι στους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα με τις ουσίες και πολλά άλλα που θα επισφράγιζαν ότι η Ελλάδα, τουλάχιστον όσον αφορά τους τύπους, εξελίσσεται σε μια ανοιχτή κοινωνία. Σε μια κοινωνία που αναγνωρίζει τον εαυτό της και όπου μαζί με τις απαραίτητες διοικητικές μεταρρυθμίσεις γίνεται ένας ανεκτικός τόπος, ελκυστικός για τους νέους ανθρώπους. Πολλοί θα πείτε αυτά σε μια χώρα δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Ούτε σε μια χώρα είναι λογικό να καταρρέει τόσο το ΑΕΠ σε καιρό ειρήνης οπότε καλύτερο είναι ποτέ να μη λέμε ποτέ.
Σε αρκετές χώρες της Ευρώπης που τόσο πολύ θέλουμε να τους μοιάσουμε, αρκετά από τα παραπάνω θεωρούνται αυτονόητα. Σε αρκετές χώρες μάλιστα του δυτικού κόσμου, που νομίζουμε ότι ανήκομεν, πολιτικός που συμμετέχει στην κυβέρνηση δεν θα έλεγε δακρυσμένος στον προκαθήμενο οποιασδήποτε εκκλησίας ότι είναι έτοιμος να ρίξει την κυβέρνηση αν αλλάξει κάτι στο μάθημα των θρησκευτικών. Φανταστείτε μια κυβέρνηση, που έχει αθετήσει σχεδόν όλες τις υποσχέσεις της, να έπεφτε εξαιτίας ενός μαθήματος που ακόμα και οι πιστοί μαθητές δεν του δίνουν την παραμικρή σημασία.
Τη συνέντευξη που έδωσε ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στον Αλέξη Παπαχελά και στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, θα τη ζήλευε και ο πιο σκληρός εθνικιστής. Είναι πραγματικά παράξενο πως ο Ιερώνυμος εξέφρασε αυτές τις απόψεις, τη στιγμή που τον ακολουθούσε η φήμη ενός μετριοπαθούς ανθρώπου που θα κοιτάξει τα του οίκου του. Αλλά όχι. Ο συνετός Αρχιεπίσκοπος διάλεξε την ώρα και τη στιγμή να μιλήσει για αφελληνισμό και εξισλαμισμό της ελληνικής κοινωνίας, κυρίως δε, από τη στιγμή που θ’ ανεγερθεί τέμενος στο Βοτανικό. Συγκεκριμένα ισχυρίστηκε πως «δεν είναι ό,τι καλύτερο» η ύπαρξη μουσουλμάνων στη χώρα. «Δεν είναι κίνδυνος ισλαμοποίησης όταν πιστεύουμε ότι αυτοί ήρθανε και θα πάνε στις πατρίδες τους. Αλλά δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Είναι μια απόπειρα αλλοίωσης από κέντρα αυτού του τόπου». Ειδικά για το τέμενος εξέφρασε την άποψη πως «θα μπορούσε να αναβληθεί κατά την δική μου την άποψη, έως ότου να ξεκαθαρίσει το θέμα των μουσουλμάνων. Θα μείνουν εδώ, δικαιούνται. Αν όμως είναι περαστικοί τι χρειάζεται;» σημείωσε και πρόσθεσε: «Τι θα είναι αυτό; Θα είναι ένας τόπος προσευχής ή θα είναι ένας χώρος διδασκαλίας; Ποιος θα διδάξει τον μουσουλμανισμό; Είναι ένα πρόβλημα αυτό.»
Φαντάζομαι πως ο πανάγαθος ιερέας δεν θα είχε πληροφορηθεί ότι στο οικόπεδο του Ναυτικού που έχει παραχωρηθεί για να γίνει τζαμί πραγματοποιείται σύμφωνα με ρεπορτάζ του Έθνους κατάληψη από ακροδεξιά παραστρατιωτική οργάνωση που ισχυρίζεται ότι στο χώρο αυτό φιλοξενεί μόνο Έλληνες άστεγους. Στο ίδιο ρεπορτάζ μάλιστα ο αρχηγός αυτής της εθελοντικής προσπάθειας δήλωσε πως αν χρειαστεί θα πάρει και τα όπλα για να προστατεύσει το οικόπεδο που για κάποιο λόγο θεωρεί ότι είναι ιδιοκτησία του. Αλλά μπορεί και να συμφωνούσε με αυτό ο αρχιεπίσκοπος. Στην ερώτηση γιατί η εκκλησία δεν βοηθά τους πρόσφυγες απάντησε πως «είμαστε λίγο μακριά διότι δεν θέλουμε οι δικοί μας που υποφέρουν, να λένε κάτι που ψιθυρίζουν “κοιτάξτε βοηθάτε εκείνους και δε βοηθάτε εμάς που πεινάμε.”»
Ο Ιερώνυμος δεν σταμάτησε εκεί. Δικαιολόγησε τη ρητορική του «συμφοιτητή» του Αμβρόσιου λέγοντας πως δεν πειράζει ο τρόπος που καταφέρεται εναντίον των ομοφυλόφιλων ή που προσεύχεται να σαπίσει το χέρι του Νίκου Φίλη γιατί στο τέλος της ημέρας έχει δίκιο για αυτά που λέει απλά θέλει λίγο τακτ ο τρόπος που εκφράζεται.
Αν η εκκλησία έχει ακόμα τόσο μεγάλη πολιτική επιρροή σε βαθμό που ένας Πάνος Καμμένος να τα τινάζει όλα για πλάκα μ’ ένα νεύμα του Ιερώνυμου, τότε έχουμε για μια ακόμη φορά να κάνουμε μ’ ένα πρόσωπο που μπορεί και να θεωρηθεί επικίνδυνο. Ακόμα και οι δηλώσεις να είχαν σαν στόχο να καθησυχάσει την Ιερά Σύνοδο, είναι δημόσιες, ρατσιστικές, ανιστόρητες και αφελείς. Σε μια εποχή που οι πληθυσμοί μετακινούνται με τη συχνότητα των μεταναστευτικών πουλιών και η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι κάτι που έρχεται αλλά τρόπος ζωής, το να δημιουργείς συνθήκες σύγκρουσης υποστηρίζοντας πως «οι μουσουλμάνοι δεν θα γίνουν Έλληνες ποτέ» είναι κάτι που θα το βρεις μπροστά σου. Και μάλιστα σε μια χώρα που ο θρησκευτικός και εθνικός φονταμενταλισμός δεν έχει εκφραστεί από τους ακραίους μουσουλμάνους. Ας μη βάλουμε προς το παρόν τον παράγοντα Ερντογάν, τις απόψεις του για τη συνθήκη της Λωζάνης και τη μειονότητα της Δυτικής Θράκης, στη συνάρτηση.
Η Υποταγή του Μισέλ Ουελμπέκ ήταν ένα από τα εκδοτικά φαινόμενα της περσινής χρονιάς. Εκεί ο προκλητικός και πανέξυπνος γάλλος συγγραφέας περιέγραφε πως οι Μουσουλμάνοι έπαιρναν δημοκρατικά μαζί με τους σοσιαλιστές την εξουσία ενάντια σ’ ένα δυνατό εθνικιστικό μέτωπο. Ενώ στην οικονομία η καινούρια κυβέρνηση παρουσίαζε πολλές και καινοτόμες προτάσεις, στην καθημερινότητα και στην εκπαίδευση εφάρμοζε τη διδασκαλία του Κορανίου. Σας φαίνεται ζοφερό; Μάλλον θα ζείτε σε άλλη χώρα αφού στην Ελλάδα και παρωχημένες οικονομικές προτάσεις έχουμε και το Ευαγγέλιο μια χαρά κυβερνά.
Η Εκκλησία ξεχνά ότι είναι θεσμός και, άσχετα αν πιστεύει ή δεν πιστεύει κανείς, ως θεσμός οφείλει να φροντίζει για τη συνοχή της κοινωνίας. Και όταν λέμε κοινωνία εννοούμε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, θρησκεύματος και ιδεολογίας που κατοικούν σε μια επικράτεια μια συγκεκριμένη στιγμή.
