Αναστασία Βαϊτσοπούλου
Ναι, το καλοκαίρι σε χαλαρώνει από μόνο του, αλλά γιατί να έχεις ανάγκη από μια παραλία για να ηρεμήσεις; To Headspace app είναι μια καλή πρόταση για αντιμετώπιση προβλημάτων όπως το άγχος και η έλλειψη αυτοεκτίμησης. Πνεύμα υγιές εν σώματι υγιεί. Ένας προσωπικός οδηγός για ενσυνειδητότητα και διαλογισμό στην τσέπη σου. Εκπαιδεύοντας το μυαλό σου, έχεις μια πιο χαρούμενη και πιο υγιεινή ζωή, αφιερώνοντας μόνο 10 λεπτά την ημέρα στον εαυτό σου και τις σκέψεις σου…
Το καλοκαίρι δεν είναι μόνο παραλίες. «Ένας αστυνομικός έσπρωξε το κρεβάτι στην άκρη και τράβηξε τον S. από το κεφάλι και μετά χτύπησε το κεφάλι του στο δάπεδο του κοντέινερ. Μετά τον έσυρε από τη μπλούζα του στο έδαφος και (τον πέταξε) έξω από το κοντέινερ…ένας άλλος αστυνομικός ήρθε και είπε στην έγκυο γυναίκα… Είπες ψέματα, είπες ψέματα ότι δεν υπάρχει άντρας εδώ. Πρέπει να πας φυλακή. Ένας αστυνομικός την έσπρωξε (και έπεσε στο έδαφος)»,περιέγραψε ένας αιτών άσυλο στη Μόρια, όπου γίνονται άγριοι ξυλοδαρμοί τον τελευταίο καιρό. Ο F., ένας από τους αιτούντες άσυλο, δήλωσε επίσης στη Διεθνή Αμνηστία: «Δέκα αστυνομικοί με χτυπούσαν σε όλο μου το σώμα για 3 λεπτά με τα κλομπ τους. Ήμουν πεσμένος στο έδαφος προσπαθώντας να προστατέψω τον εαυτό μου, προσπαθώντας να γίνω όσο πιο μικρός γινόταν….Με χτύπησαν στο δεξί μου χέρι και στο κεφάλι με τα κλομπ και με κλώτσαγαν με τις μπότες τους…Ο αστυνομικός που με πήγε στο περιπολικό έφτυσε στο πρόσωπό μου λέγοντάς μου ‘ηλίθιε Αφρικανέ’…» Σύμφωνα με δικηγόρους των συλληφθέντων προσφύγων, οι συλλήψεις βασίζονται σε κοινό κατηγορητήριο, χωρίς να προσωποποιούνται οι κατηγορίες. Οι αστυνομικοί επίσης χρέωσαν στους συλληφθέντες εκδορές αστυνομικής μπότας, επιγονατίδας και ραγίσματα στις ασπίδες τους, προσκομίζοντας φωτογραφίες, που όμως δεν συνοδεύονται με ακριβή στοιχεία για τον χρόνο, τον τόπο και κυρίως από ποιους προκλήθηκαν οι φθορές. Οι Βασικές Αρχές των Ηνωμένων Εθνών για τη Χρήση Βίας και Πυροβόλων Όπλων από Όργανα Επιφορτισμένα με την Επιβολή του Νόμου αναφέρουν ρητά ότι οι αστυνομικοί πρέπει κατά το δυνατόν να εφαρμόζουν μη βίαια μέσα πριν καταφύγουν στη χρήση βίας. Γιατί η αυθαίρετη ή καταχρηστική χρήση βίας από μέλη των σωμάτων ασφαλείας τιμωρείται ως ποινικό αδίκημα σύμφωνα με το νόμο.
Σταύρος Διοσκουρίδης
Αυτό που φεύγεις για κάπου…
…αυτό που στο τέλος όμως πάντα επιστρέφεις.
Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης
Η σπουδαιότητα του μεγάλου ελληνικού (οκ, λίγο-πολύ και στην υπόλοιπη Μεσόγειο) καλοκαιριού είναι η λειτουργία του ως παραμορφωτικός φακός για τις αισθήσεις μας. Αν τον χειμώνα για να ικανοποιήσεις τον ουρανίσκο σου θες κάτι που να έχει μαγειρευτεί αρκετή ώρα με πολλά υλικά, το καλοκαίρι αρκεί ένα κι ας είναι ωμό, μια κατακόκκινη ντομάτα ή ένα καρπούζι.
Αν τον χειμώνα σε ενοχλεί η ηχορύπανση της κίνησης στους δρόμους, το καλοκαίρι τα τζιτζίκια σε νανουρίζουν. Αν τον χειμώνα κάθεσαι μισή ώρα μπροστά στην ντουλάπα για να διαλέξεις τι θα φορέσεις και πως θα το ταιριάξεις, το καλοκαίρι τα ρούχα είναι λιγότερα και συνδυάζονται ευκολότερα. Αν τον χειμώνα κάθε είδηση είναι σημαντική, τον Αύγουστο σε αντίθεση με τη ρήση του Έκο υπάρχουν ειδήσεις αλλά ασχολούμαστε μαζί τους μόνο αν είναι σοβαρές (βλ. καλοκαίρι ’15). Τέλος ακόμα και ο χρόνος στις σχέσεις σχετικοποίειται, π.χ. τον χειμώνα για να δεις αν ταιριάζεις με κάποιον/α θες ένα σεβαστό χρονικό διάστημα, το καλοκαίρι τρεις μέρες διακοπών είναι αρκετές για να καταλάβεις αν έχεις βρει το άλλο σου μισό.
Ο πρώην ντόπιος που επιστρέφει για διακοπές, ίσως το πιο εκνευριστικό είδος τουρίστα. Πρώτης ή σπανιότερα δεύτερης γενιάς εσωτερικός μετανάστης γυρίζει στο νησί για δυο βδομάδες ως άλλος άσωτος υιός αλλά δεν υπάρχει πουθενά ο μόσχος ο σιτευτός. Ένα είδος τουρίστα που θεωρεί εαυτόν ανώτερο από τους άλλους τουρίστες κι αν τον πεις τουρίστα θα προσβληθεί. Νιώθει λοκάλι κι ας έχει ακόμα την εικόνα του νησιού όπως ήταν τότε που έπιανε το καράβι αρόδου και τους άφηνε σε μαούνα. Ξέρει τα καλύτερα μέρη του νησιού ακόμα κι αν αυτά έχουν αλλάξει ή δεν υπάρχουν πια. Φυσικά φροντίζει να ενημερώσει γι’αυτά όποιον άτυχο καθίσει δίπλα του στο καράβι σε ακτίνα τριών τραπεζιών. Θα σου πει που θα φας (σε κάποιον απατεώνα ξάδερφό του), που θα μείνεις (τι πάει να πει έχεις κλείσει ήδη;) , σε ποιο ξωκλήσι θα ανάψεις κερί και ποια παραλία δεν την πιάνει ποτέ ο αέρας. Νομίζεις πως το βασανιστήριο τελειώνει με το που θα κατέβεις απ’το καράβι, αλλά γελάστηκες. Ο ντόπιος τουρίστας είναι παντού, ξεχωρίζεις το αμάξι του επειδή έχει αθηναϊκές ή σαλονικιώτικες πινακίδες αλλα έχει κι ένα τεράστιο αυτοκόλλητο με το περίγραμμα του νησιού στο πίσω μέρος. Φυσικά και οδηγεί πιο επικίνδυνα από τους πραγματικούς ντόπιους γιατί έχει άνεση και παρκάρει όπου γουστάρει. Εξίσου εύκολα τον εντοπίζεις στα πανηγύρια, φωνάζει πολύ, κυρίως «να ζήσει η…( insert random island name)» και πιάνει πρώτος τον χορό μπερδεύοντας τα βήματα. Ψάχνει νύφη ή γαμπρό για τα παιδιά του και ρωτάει με χιούμορ που μόνο αυτός γελάει για προίκες, λιόδεντρα, καΐκια, ρουμς του λετ κλπ. Στην Κρήτη τους λέμε καλιτσουνάδες γιατί εμφανίζονται στα πανηγύρια να φάνε καλιτσούνια και να φύγουν κι αν αποφεύγω την Κρήτη τώρα που ζω στην Αθήνα είναι επειδή δε θέλω να γίνω σαν αυτούς.
Θεοδόσης Μίχος
«Αν ψάχνεις κατι συγκλονιστκό να διαβάσεις για την περιοδο που είσαι, πάρε το Stoner, αξεπέραστο αριστούργημα του 1965, δε βγαίνεις. Sorry for sending the amazon link»
Η απολυτότητα της παρότρυνσης της Άντζελας Δημητρακάκη, λίγο μετά τη δημοσίευση της συνέντευξης της στην Popaganda το φθινόπωρο του 2015, ήταν αρκετή για να πατήσω το link και να παραγγείλω το βιβλίο που μισό αιώνα μετά τη συγγραφή του και 20 χρόνια μετά το θάνατό του συγγραφέα του, John Williams, άρχισε να χαιρετίζεται μαζικά ως το παραγνωρισμένο αριστούργημα που έλεγαν ότι είναι ορισμένοι «υποψιασμένοι» βιβλιοφάγοι.
Εσείς δεν χρειάζεται να πατήσετε κανένα λινκ. Είναι προτιμότερο να στηρίξετε τον τοπικό σας βιβλιοπώλη αγοράζοντας το μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά («Ο Στόουνερ», εκδ. Gutenberg).
«Έβλεπε το μέλλον του στον θεσμό στον οποίο είχε αποφασίσει να αφοσιωθεί και τον οποίο μόνο εν μέρει κατανοούσε. Φανταζόταν ότι θα άλλαζε ως άνθρωπος μέσα σ’ αυτό το μέλλον, πάντως το μέλλον καθαυτό το έβλεπε μάλλον σαν εργαλείο της αλλαγής παρά σαν αντικείμενό της» (σελ. 54)
You are welcome.
Ο χειρότερος δίσκος των Arcade Fire περιέχει:
13 tracks
10 τραγούδια
4 για 3/10
1 για 5/10
3 για 7/10
1 για 8/10
1 για 9/10
Αυτό:
Νατάσα Πανταζοπούλου
Το ελληνικό καλοκαίρι θα είναι πάντα ένα παιδί, δεν μεγαλώνει ποτέ, περπατάει ανάλαφρα γυμνό, γελάει συνέχεια και κλαίει με αναφιλητά καθώς λιώνει το παγωτό στα χέρια του. Αγαπάει το αλάτι, την βρώμα, το ελάχιστο, το μοναδικό. Τρέφεται με ήλιο φεγγάρι και θάλασσα.Το ελληνικό καλοκαίρι είναι οι αναμνήσεις που κουβαλάμε.
Τα νυχτερινά μπάνια / οι αγριομέντες στις άκρες δρόμων και χωματόδρομων
Οι αποχαιρετισμοί / οι κατσαρίδες.
Γιατί θα βρεθώ ξανά στην Κέρκυρά μου, εκεί που μεγάλωσα, εκεί που έγινα ό,τι είμαι. Εκεί που έμαθα να κολυμπώ, να μιλάω, να γράφω, να αγαπώ. Φαντάζομαι ότι δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική με τον τόπο που με έχει διαμορφώσει όσο οτιδήποτε άλλο, δε θέλω κιόλας. Η Κέρκυρα είναι ένας κόσμος θεατράλε, μέσα στην υπερβολή, από την ίδια την καταπράσινη φύση μέχρι τους όσο δεν πάει βουρλισμένους κατοίκους της. Η Κέρκυρα σε αρπάζει και σε βουτάει κατευθείαν στα βαθιά, και μετά δεν ξέρεις άλλον τρόπο να είσαι και να ζεις.
«Είναι η πιο απίθανη ιστορία»
– «Εδώ στην Κέρκυρα», είπε ο Θεόδωρος και τα μάτια του έλαμπαν από περηφάνια, «όλα είναι πιθανά».
Απόσπασμα από το βιβλίο «Η οικογένεια μου και άλλα ζώα» του Τζέραλντ Ντάρελ
Από τότε που τελείωσαν οι τρεις μήνες διακοπών, τελείωσε και το ξένοιαστο καλοκαίρι
Τζούλια Τσακίρη
Ένας άνθρωπος, ένας πλάτανος, ένας ναός. Ο κύριος Κώστας μένει στην πλατεία Μητροπόλεως από τότε που εγκαταστάθηκε εκεί γύρω το Ε.Λ.Ι.Α. του Μάνου Χαριτάτου, ο πλάτανος φυτεύτηκε το 1980 περίπου από τον Εμμανουήλ Χ. Κάσδαγλη, διευθυντή τότε του Μ.Ι.Ε.Τ. (έδωσε μάχη με τους κηποτέχνες του Δημου να φυτευτούν πλατάνια και όχι άλλα ανήκουστα δέντρα, σε αυτόν χρωστάμε τώρα τη δροσιά τους και τη χάρη). Ο Άγιος Ελευθέριος (πρωτύτερα ναός της Ειλείθιας που λευτέρωνε τις έγκυες) ήταν εκεί από πάντα. Σήμερα είδα τον κ. Κώστα να περνά όπως κάθe πρωί, να σταματά, να στρέφεται μετωπικά προς το ναό και να κάνει το σταυρό του. Α, για έλα εδώ εσύ, είπα και πάτησα τη σκανδάλη του iPhone.
Γιατί, αχ γιατί, να μην είμαι το καρπούζι στη βρύση αυτή;