ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ

Η Ισπανία θεσπίζει άδεια για την περίοδο και γίνεται η πρώτη στην Δύση που αναγνωρίζει επιτέλους αυτό που φωνάζουν οι γυναίκες τόσο καιρό

Τα δικαιώματα εμμηνορροϊκής υγιεινής είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Τελεία. Ο μισός πληθυσμός του πλανήτη έχει περίοδο και μέχρι και σήμερα (συ)ζητάμε για την κατάργηση του φόρου στα προϊόντα περιόδου, λες και οι σερβιέτες είναι είδος πολυτελείας, (συ)ζητάμε για άδεια σε γυναίκες που πραγματοποιούν άμβλωση και σε όσα άτομα βιώνουν έντονα συμπτώματα κατά την έμμηνο ρύση.

Η Ισπανία, πριν λίγες ημέρες, θέσπισε την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 1.000 ευρώ μικτά και έδωσε πράσινο φως στην πιλοτική εφαρμογή της τετραήμερης εργασίας. Την ερχόμενη εβδομάδα, φέρνει προς ψήφιση μια μεταρρύθμιση, η οποία βάζει στο επίκεντρο την εμμηνορροϊκή υγεία των γυναικών. Σας μυρίζει κοινωνικό κράτος; Που να ακούσετε όσα περιλαμβάνει το νομοσχέδιο αναλυτικά: προβλέπεται τριήμερη άδεια τον μήνα σε γυναίκες με έντονα συμπτώματα περιόδου, άδεια σε γυναίκες που πραγματοποιούν άμβλωση, δωρεάν προϊόντα περιόδου σε μαθήτριες που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην αγορά τους, κατάργηση του ΦΠΑ στα προϊόντα περιόδου και διασφάλιση του δικαιώματος σε έφηβες 16 ετών και άνω να πραγματοποιούν άμβλωση χωρίς την υποχρεωτική συγκατάθεση των γονέων ή κηδεμόνων τους.

Πρόκειται για μια αναγκαία και δίκαιη μεταρρύθμιση που επιτέλους γίνεται πράξη. Η Άντζελα Ροντρίγκεζ, από το Υπουργείο Ισότητας και κατά της Φυλετικής Βίας της Ισπανίας, δήλωσε σχετικά: «Αν κάποιος έχει κάποια αδιαθεσία με παρόμοια συμπτώματα, είναι δεδομένο ότι προσωρινά έχει δυσκολία, επομένως, το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και με την περίοδο, να υπάρχει η δυνατότητα για μια γυναίκα που βιώνει πολύ επίπονη περίοδο, να μπορεί να μείνει σπίτι».

Γιατροί έχουν αναγνωρίσει αυτό που οι γυναίκες φωνάζουμε από την αρχή του κόσμου, ότι δηλαδή οι πόνοι περιόδου δεν είναι υποφερτοί, ότι μερικές φορές (αν όχι πάντα) μπορεί να μας κρατούν στο κρεβάτι κι ότι συχνά είναι το ίδιο με το να παθαίνεις έμφραγμα, όπως είχε δηλώσει ο John Guillebaud, καθηγητής αναπαραγωγικής υγείας στο University College of London. Μάλιστα, η γυναικολόγος Jen Gunter έσπευσε να διορθώσει το παραπάνω πόρισμα και να πει ότι η σύγκριση των κράμπες περιόδου με τις καρδιακές προσβολές δεν είναι χρήσιμη ή ακριβής, διότι «Οι καρδιακές προσβολές δεν είναι τόσο επώδυνες! Μην ξεπουλάτε τόσο φτηνά τους πόνους περιόδου», όπως αποφάνθηκε η ίδια, παραθέτοντας φυσικά δεδομένα που το αποδεικνύουν. 

Είναι γεγονός ότι η δυσμηνόρροια, ο κλινικός όρος για την επώδυνη έμμηνο ρύση, διαταράσσει την καθημερινή ζωή σε περίπου μιας στις πέντε γυναίκες, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Οικογενειακών Ιατρών. Περίπου το 40-50% των γυναικών έχουν πρωτοπαθή δυσμηνόρροια ή επώδυνες περιόδους. Παρόλα αυτά, υπάρχει εξαιρετικά λίγη έρευνα και πολλοί γιατροί είναι απαξιωτικοί, όταν τους μιλάς για τα συμπτώματά σου. 

Άρχισαν τα εθνοπατριαρχικά κράτη να σκέφτονται και το υπόλοιπο μισό των κατοίκων τους;

Ο λόγος; Είναι μια κατάσταση που επηρεάζει μόνο τις γυναίκες. Γι’ αυτό, δεν έχει δοθεί εδώ και τόσες δεκαετίες η απαραίτητη προσοχή και ερευνητική δουλειά πάνω σε αυτό. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση των αντισυλληπτικών. Γιατί τόσα χρόνια δεν έχουν ερευνηθεί επαρκώς οι αντισυλληπτικές μέθοδοι για τους άντρες και μιλάμε μόνο για αντισυλληπτικά χάπια για τις γυναίκες, για το χάπι της επόμενης ημέρας που το παίρνουν μόνο γυναίκες και επηρεάζει την ορμονική μας ισορροπία; 

Αίρεται η κουλτούρα της σιωπής και της ντροπής γύρω από την περίοδο και γύρω από τις αμβλώσεις; Γύρω από ζητήματα που αφορούν γυναίκες και θηλυκότητες; Άρχισαν τα εθνοπατριαρχικά κράτη να σκέφτονται και το υπόλοιπο μισό των κατοίκων τους; Η περίπτωση των ΗΠΑ που κάποτε ήταν η ηγεμονική κουλτούρα και τώρα φέρνει πάλι πίσω τον μεσαίωνα με το μπλοκάρισμα του δικαιώματος στην άμβλωση δείχνουν το αντίθετο. «Γυναίκες θα πεθάνουν», αν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανατρέψει την απόφασή του με την οποία νομιμοποίησε την άμβλωση στη χώρα, προειδοποίησε η ιατρική επιθεώρηση The Lancet στο κεντρικό της άρθρο, εκτιμώντας ότι οι δικαστές «θα έχουν αίμα στα χέρια τους». 

Την ίδια ώρα, η Ισπανία η κυβέρνηση του Πέδρο Σάντσεθ υπόσχεται πως «Η διακοπή της κύησης θα είναι εγγυημένη για όλες τις γυναίκες και θα μπορεί να γίνεται στα δημόσια νοσοκομεία». Επιπλέον, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, τα μέτρα που αρμόζουν σε ένα κοινωνικό κράτος δε σταματούν εκεί. Συγκεκριμένα, στο ίδιο νομοσχέδιο, προβλέπεται η συνταγογράφηση αντισυλληπτικών χαπιών, αλλά και του «χαπιού της επόμενης ημέρας». Σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη σε Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Ινδονησία και Ζάμπια μια γυναίκα να δικαιούται να λείψει από την εργασία της κατά τη διάρκεια της περιόδου της. 

Θα είναι η Ισπανία η μόνη δυτική χώρα που θα έχει εφαρμόσει αντίστοιχα μέτρα όσο αφορά την περίοδο; Θα πάρουν σειρά κι οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες των οποίων οι ηγέτες στις προεκλογικές περιόδους σκίζουν τα ιμάτιά τους για τα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, κατεβαίνουν στις φεμινιστικές πορείες (κάποιες/οι από αυτούς, ας μη γελιόμαστε, είναι μόνο οι πολιτικοί των αριστερών κομμάτων που δηλώνουν το παρών) και στα Pride και σφίγγουν χέρια, γεμάτα υποσχέσεις; Ή θα μείνουμε, για άλλη μια φορά στο τέλος της λίστας; Όπως είδαμε, για παράδειγμα, τον πάτο του βαρελιού στην Ελευθερία του Τύπου, κατρακυλώντας 38 ολόκληρες θέσεις μέσα σε έναν μόλις χρόνο

Η Ισπανία και το εκεί φεμινιστικό κίνημα χαράσσουν ένα μονοπάτι με πετραδάκια την ενσυναίσθηση και τη φροντίδα και μακριά από τις έμφυλες προκαταλήψεις και -θεσμικές και μη- διακρίσεις. Η χώρα αυτή της Ιβηρικής Χερσονήσου δείχνει το δρόμο προς έναν κόσμο όπου οι γυναίκες και οι θηλυκότητες αναγνωρίζονται, υποστηρίζονται και προστατεύονται θεσμικά. Οι ζωές τους, τα σώματά τους, οι τσέπες τους. 

Στην Ελλάδα πότε ρε γαμώτο; 

Αναστασία Βαϊτσοπούλου