Θυμάμαι ότι ήταν πρωταπριλιά όταν για πρώτη φορά μου ήρθε περίοδος. Κατέβασα το βρακί μου στην τουαλέτα του σχολείου, τέσσερις μέρες πριν γίνω 13 χρονών, και είδα πάνω στο άσπρο ύφασμα μερικές σταγόνες αίμα. Το πήρα πολύ ψύχραιμα, είχα μαμά και μεγαλύτερη αδερφή και οι σερβιέτες μου ήταν κάτι γνώριμο. Δεν χάρηκα πάντως, σαν μπελά θυμάμαι το σκέφτηκα, σαν καταναγκαστικό έργο καθώς είχα ήδη στο μυαλό μου την αδερφή μου να γκρινιάζει για το πόσο πονάει κάθε φορά. Γύρισα σπίτι, το είπα στην μαμά μου, εκείνη για 10’’ νόμιζε ότι της έκανα πρωτοπριλιάτικο αστείο, μετά είδε το ύφος μου και κατάλαβε. Μου έδειξε πώς να χρησιμοποιώ την σερβιέτα και όταν γύρισε ο μπαμπάς μου από το γραφείο του ανακοίνωσε το «χαρμόσυνο» γεγονός με τον εξής τρόπο «Η Λινούλα έγινε γυναίκα σήμερα». Ο μπαμπάς μου κάτι μουρμούρισε αμήχανος κι εγώ ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
Το πράγμα δεν εξελίχτηκε καλά. Πονούσα και πήρα ασπιρίνη να μου περάσει. Δεν ήξερα ότι σε πολλές γυναίκες η ασπιρίνη προκαλεί επιπλέον αιμορραγία. Βρέθηκα λοιπόν την πρώτη φορά που αδιαθέτησα να έχω πολύ αίμα για δύο εβδομάδες, να θέλω να πέσω να πεθάνω και να επισκέπτομαι για πρώτη φορά τον γυναικολόγο που δεν μου εξήγησε και πολλά πράγματα, απλώς μου είπε «Μην ξαναπάρεις ποτέ στη ζωή σου ασπιρίνη ενώ είσαι αδιάθετη» και μου έδωσε κάτι χαπάκια να τα πάρω και συνήλθα καθώς το αίμα σταμάτησε αφού πρώτα βέβαια ένιωθα ότι είχα στραγγίξει.
Σήμερα είμαι 39. Έχω δηλαδή περίοδο εδώ και 27 χρόνια και κάθε καλοκαίρι υπολογίζω από Μάιο πότε θα είμαι αδιάθετη για να κανονίσω τις διακοπές μου και όταν γίνεται μαλακία, γιατί το καλοκαίρι πάντα στις περισσότερες απορρυθμίζεται ο κύκλος, βρίζω θεούς και δαίμονες. Πολλές φορές πριν αδιαθετήσω με πιάνει η μαύρη μαυρίλα του αιώνα, θεωρώ τα πάντα μάταια, μου έρχονται κλάματα επειδή πάτησα ένα μυρμήγκι, άλλες φορές στην κοσμάρα μου σαν να μη συμβαίνει τίποτα, σχεδόν πάντα έχω τραγικό πονοκέφαλο μια μέρα πριν, έχω πόνους στην μέση και χαμηλά στην κοιλιά όταν μου έρχεται αλλά σπάνια αλλάζω το πρόγραμμά μου και κάνω τα πάντα εκτός από σεξ αλλά γι’ αυτό θα μιλήσουμε λίγο πιο κάτω, τρώω ανεξέλεγκτα λίγες μέρες πριν και πεινάω σαν μωρό που αν δεν το ταϊσεις αμέσως θα νιώσει ότι έρχεται το τέλος του κόσμου, την πρώτη μέρα δεν κατεβάζω μπουκιά, όταν κάνει ζέστη η σερβιέτα είναι η κόλαση η ίδια, κάποιες φορές χρησιμοποιώ ταμπόν, σπάνια έχω νεύρα σε αντίθεση με την κολλητή μου που μπορεί να σε σαπικιάσει επειδή την κοίταξες πάνω από τρία νανοσεκόντ, πρήζεται το στήθος μου και πονάει, μια φορά σε τέτοιο βαθμό που ενώ ήμουν στο γραφείο πήγα στην τουαλέτα και το έβγαλα και άκουσα τα χερουβείμ να τραγουδούν «Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούιααααα», έχω κάποιες φορές τρελή όρεξη για σεξ, άλλες δε θέλω να με αγγίξεις, λέω «είμαι αδιάθετη» αν και τελευταία λέω «έχω περίοδο».
Με αφορμή το τελευταίο έχω να πω ότι ναι, έχω κάποιο κόμπλεξ με την όλη φάση. Το παραδέχομαι και προσπαθώ να το καταπολεμήσω.
Τι σημαίνει βρε αδέλφια το «είμαι αδιάθετη»; Περίοδο έχω όχι χαμηλή πίεση.
Και προσπαθώ ακόμη να καταλάβω αν η επίμονη άρνηση μου να κάνω σεξ τις ημέρες τις περιόδου (μολονότι κάποιες φορές έχω πολύ διάθεση) βασίζεται όχι στο το ότι φοβάμαι μήπως πονέσω και λερώσω όλο το σύμπαν και άντε μετά να φύγει το αίμα από τα σεντόνια αλλά από την ενδόμυχη, ανομολόγητη αίσθηση μου πως ό,τι κι αν λέει ο σύντροφος μου θα νιώσει μια κάποια σιχασιά.
Δεν είναι λίγες φορές που μας έχουν κάνει να νιώσουμε ενοχή για μια από τις πιο φυσικές λειτουργίες μας. Ο θεολόγος μας στο σχολείο έλεγε ότι η Εκκλησία αρνείται να κοινωνήσει γυναίκα που έχει περίοδο καθώς θεωρείται «ακάθαρτη» και θυμάμαι πολύ καλά στο λύκειο την σερβιέτα που είχαν κολλήσει έξω από τις τουαλέτες των κοριτσιών οι συμμαθητές μας, σερβιέτα που είχαν ποτίσει με ιώδιο. Και φυσικά δεν ξεχνώ το περιστατικό που το instagram κατέβασε φωτογραφία γυναίκας γιατί στη φόρμα που φορούσε ήταν εμφανής κηλίδα από την περίοδο της.
Λοιπόν, παλικάρια έτσι είμαστε κατασκευασμένες και ευτυχώς διότι αλλιώς δε θα μπορούσαμε να είμαστε γόνιμες και να έχουμε την επιλογή να κάνουμε παιδιά. Ξέρω ότι πολύ από εσάς δεν έχετε πρόβλημα στην πραγματικότητα αλλά ελλειπή ενημέρωση. Ρωτήστε, δεν είναι ντροπή. Και να ρωτάμε κι εμείς τους γυναικολόγους μας ό,τι απορία έχουμε και τις μανάδες μας όταν είμαστε πιο μικρές. Και φυσικά θα έπρεπε να υπάρχει πιο καλή ενημέρωση και στη σχολείο και να μπει επιτέλους αυτή η ρημάδα η σεξουαλική αγωγή στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα γιατί –τι έκπληξη!- οι έφηβοι κάνουν σεξ και πρέπει να γνωρίζουν το σώμα τους.
Είμαι 39 όπως έγραψα πιο πάνω. Ξέρω ότι σιγά σιγά κι εγώ και άλλες συνομήλικες μου, όπως και λίγο μεγαλύτερες γυναίκες σκεφτόμαστε τα χρόνια της εμμηνόπαυσης. Άλλο μεγάλο ταμπού εκεί. Προφανώς το τέλος της περιόδου επιφέρει σημαντικές αλλαγές, όχι όμως το τέλος του θηλυκού κόσμου μας. Αλλοίμονο αν το αντιμετωπίσουμε έτσι. Γνώση χρειάζεται για το πώς να φερθούμε στον εαυτό μας με σωστό και επιστημονικό τρόπο για να δεχθεί το σώμα μας και ο ψυχισμός μας την αλλαγή αυτή με τον πιο ήπιο τρόπο. Και σεξ προφανώς θα κάνουμε, και όμορφες θα εξακολουθήσουμε να είμαστε, και από το μαρτύριο της σερβιέτας θα γλιτώσουμε, και θα μπορούμε να κάνουμε σεξ χωρίς μέτρα αντισύλληψης (γιούπι) αρκεί να έχουμε μόνιμο σύντροφο και θα είμαστε εμείς, οι ίδιες γυναίκες που θα διεκδικούμε με αυτοπεποίθηση το καλύτερο.
Όσο για το κίνημα του free bleeding δεν είναι το στοιχείο μου, ούτε το στηρίζω προσωπικά αλλά βγάζω το καπέλο στην δρομέα Kiran Gandhi που αποφάσισε το 2015 στον Μαραθώνιο του Λονδίνου να τρέξι χωρίς να χρησιμοποιήσει ταμπόν ή σερβιέτα πρώτον γιατί θα ήταν εξαιρετικά άβολα και δεύτερον γιατί ήθελε να δώσει το μήνυμα ότι οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο δεν χρειάζεται να ντρέπονται γι’ αυτό που τους συμβαίνει μια φορά τον μήνα, ειδικά αυτές που για διάφορους λόγους δεν έχουν πρόσβαση σε ταμπόν και σερβιέτες. Από την άλλη ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά γιατί ποιος θα άντεχε να πλένει πανιά που χρησιμοποιεί ξανά και ξανά όπως έκαναν οι παλαιότερες γενιές. Για τις πιο πρωτοπόρες υπάρχει το cup περιόδου που μαζεύει την περίοδο και αφού το πλένεις το επαναχρησιμοποιείς και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στο εξωτερικό ανάμεσα σε γυναίκες που αθλούνται, περνούν πολλές ώρες στην ύπαιθρο ή είναι εξαιρετικά πολυάσχολες. Το έχει χρησιμοποιήσει καμιά εδώ να μας πει αν αξίζει;