Σταύρος Διοσκουρίδης
Οι ιστορίες που βγαίνουν από το Μουντιάλ. Κάθε φορά βγαίνουν και πιο ωραίες.
Η επιπολαιότητα να μιλά κανείς με βεβαιότητα για τις υποθέσεις μπούλινγκ. Λίγο σιωπή δε βλάπτει.
Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης
Η ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Ερυθραίας και Αιθιοπίας. Μετά από δεκαετίες εμπόλεμης κατάστασης, με ψυχρές και θερμές περιόδους με αποκορύφωμα τον πόλεμο του ‘98 με πάνω από 80000 νεκρούς, οι ηγέτες των δυο χωρών αποφάσισαν να «θάψουν το τσεκούρι του πολέμου» και να οικοδομήσουν ένα περιβάλλον σταθερότητας και συνεργασίας στην περιοχή.
Οι πρόσφατες «επιτυχίες» της ΕΛ.ΑΣ στον πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Η καταστροφή των 10500 δενδρυλλίων κάνναβης στην Καρδίτσα τελικά ήταν βιομηχανική ενώ παράλληλα στην Αντίπαρο συνέλλαβαν έναν 21χρονο στην κατοχή του οποίου βρέθηκε η αμύθητη ποσότητα των 1,5 γραμμαρίων ακατέργαστης κάνναβης.
Θεοδόσης Μίχος
Ο Josh T. Pearson στο Saristra Festival 2018. Αν δεν έχει ξυρίσει αυτό το «μουστάκι» μέχρι τότε, θα τον ξυρίσουμε εμείς.
Όλος ο κόσμος χάρηκε για το τέλος (καλό, όλα καλά) της περιπέτειας των παιδιών στην Ταϊλάνδη, ο κλασικός ο μαλάκας ο Elon Musk δεν θα άντεχε αν δεν έκανε πάλι το κομμάτι του, αφήνοντας αιχμές κατά του υπεύθυνου της αποστολής διάσωσης επειδή δεν ακολούθησε το δικό του πλάνο.
Ο επόμενος, μάλλον liberal, Τραμπ; Εύλογο ερώτημα.
Πάνος Μπάρας
Ο απεγκλωβισμός των 12 αγοριών και του 25χρονου προπονητή τους, απο το σπήλαιο που είχαν αποκλειστεί, επί σχεδόν δύο εβδομάδες, στην Ταϊλάνδη. Από το παγκόσμιο κύμα αλληλεγγύης και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των δυτών, μέχρι τον ηρωικό θάνατο ενός δύτη, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, πρόκειται για μια ιστορία γεμάτη συγκινήσεις, την οποία βέβαια ορισμένοι παραγωγοί του Χόλιγουντ, έσπευσαν να κεφαλαιοποιήσουν, προτού καν ολοκληρωθεί με ασφάλεια και επιτυχία, η διαδικασία του απεγκλωβισμού.
H αυτοκτονία του 14χρονου θύματος bullying, από την Αργυρούπολη. Τα λόγια περιττεύουν, όταν «φεύγουν» τα παιδιά, ειδικά με αυτό τον τρόπο και για αυτό το λόγο.
Λίνα Ρόκου
Η βιωματική εγκατάσταση «Αγαθόφρων, ο άτλας ενός συλλέκτη» στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς. Με πρωτότυπο τρόπο μας φέρνει σε επαφή με τη φημισμένη Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας και με την εμμονή του συλλέκτη για το αντικείμενο του πόθου, μια εμμονή που χτίζει μια διαφορετική σχέση με τον χρόνο.
Φωτοογραφία: Πηνελόπη Γερασίμου
Κάποιοι βρήκαν διασκεδαστικό να βάψουν ολόκληρη μια σκυλίτσα με βαφή μαλλιών. Πόσο τρομακτική η κακία των ανθρώπων απέναντι σε ανυπεράσπιστα πλάσματα.
Ζωή Παρασίδη
Μετά το ΑΣΤΟΡ στο κέντρο της Αθήνας που εγκαινιάστηκε το 2015 και την ΑΝΔΟΡΑ στους Αμπελόκηπους που λειτούργησε ξανά φέτος την άνοιξη, η εταιρία διανομής Weird Wave, που έχει την έδρα της στην περιοχή της Κυψέλης, αναλαμβάνει τη διαχείριση του θερινού κινηματογράφου ΣΤΕΛΛΑ που παρέμεινε κλειστός τα τελευταία 8 χρόνια. Κι αν το καλοκαίρι στην Αθήνα έχει τα καλά του, ένα από αυτά είναι τα πολλά και προσεγμένα θερινά σινεμά της.
Τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξήγαγε η Colour Youth για το σχολικό κλίμα, όπως το βιώνουν οι ΛΟΑΤΚ μαθήτριες και μαθητές φανερώνουν ότι το 84,9%, των παιδιά ακούν στο σχολείο τη λέξη “γκέι” με αρνητική χροιά. Ομοφοβικά σχόλια ακούγονται από άλλους μαθητές σε ποσοστό 74,2%, ενώ πάνω από τα μισά παιδιά ακούνε τέτοια σχόλια και από καθηγητές ή καθηγήτριες. Το 96% δηλώνει ότι έχει ακούσει σχόλια «για μαθητές που δε συμπεριφέρονται με αρκετά “αντρικό” τρόπο». Ένα στα τρία παιδιά έχουν δεχτεί κάποιας μορφής λεκτική παρενόχληση για το σεξουαλικό προσανατολισμό (32,0%), το φύλο (31,1%), ή/και την έκφραση φύλου τους (50,3%). Περίπου ένα στα επτά παιδιά έχουν δεχτεί κάποιας μορφής σωματική παρενόχληση ή/και σωματική βία, ένα στα τρία ΛΟΑΤΚ παιδιά (33,0%) δηλώνουν ότι έχουν δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση. Από τα άτομα που έχουν δεχτεί βία στο σχολείο, το 27,9% δεν το έχει αναφέρει ποτέ στους καθηγητές/τριες, ενώ όσα ανέφεραν το περιστατικό δηλώνουν ότι η αντιμετώπιση ήταν λίγο (30,8%) ή καθόλου (26,6%) αποτελεσματική.
Ελένη Τζαννάτου
Πως να γράψεις για ουίσκυ σαν μουσικογραφιάς: Amanda Petrusich για το ουίσκυ του Bob Dylan στο New Yorker.
Κάθε φορά που το “Don’t Look Back In Anger” λειτουργεί ως ύμνος.
Τζούλια Τσιακίρη
Η έκθεση Εναντίωση – Η τέχνη σε σκοτεινά χρόνια, 1967-1974 που παρουσιάζει το Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης με καλλιτέχνες από όλες τις τάσεις και τις γενιές που συναπαντήθηκαν με το φαινόμενο της δικτατορίας όπως έσκασε στη χώρα αυτή σε μια αταίριαστη εποχή, την εποχή των χίπιδων και του γαλλικού Μάη. Αξίζει να χωθεί κανείς στο αδιέξοδο της Βαλαωρίτου, να νεύσει φιλικά στον μεγάλο φίκο που το μπόι του ξεπέρασε πια τις πολυκατοικίες, και να ταξιδέψει εικαστικά σε κείνα τα στριμωγμένα χρόνια. Γιάννης Βαλαβανίδης, Κλεοπάτρα Δίγκα, Κυριάκος Κατζουράκης, Χρόνης Μπότσογλου, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Ηλίας Δεκουλάκος, Ασαντούρ Μπαχαριάν, Δημοσθένης Κοκκινίδης, Βαγγέλης Δημητρέας, Δήμος Σκουλάκης,Λευτέρης Κανακάκης, Βάσω Κυριάκη, και Σωτήρης Σόρογκας, Βάσω Κατράκη, Α. Τάσσος, Μαρία Καραβέλα, Βουβούλα Σκούρα, Βλάσης Κανιάρης, Κωνσταντίνος Ξενάκης, Γιάννης Γαΐτης, Δημήτρης Αληθεινός και Λήδα Παπακωνσταντίνου.
Το διαβάζω και πικραίνομαι. Γιατί οι Πορτογάλοι με τον Λουίς ντε Καμόενς και τους Λουζιτανούς του (Os Lusiadas) – ένα όψιμο έπος του 1500 μ.Χ. – όταν εμείς τα είδαμε όλα και τα μάθαμε όλα ήδη από τον καιρό του Ομήρου; Γιατί αυτοί ενωμένοι κι εμείς χίλια μύρια κύματα μακριά τ΄Αϊβαλί;