Παρότι έπεσε έξω στην πρόβλεψη που είχε κάνει αποκλειστικά στην Popaganda “στην περίπτωση που επικρατήσει το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής οι Ευρωπαίοι θα αναγκαστούν να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων” –έπεσε πάντως διάνα στο “Θεωρώ ότι το σχέδιο που σας προτείνουν οι δανειστές (…)θα επιδεινώσει την ύφεση”-, ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί, για πάρα πολλούς ο Μάρξ του 21ου αιώνα, είναι πεπεισμένος, σύμφωνα με τις νέες αποκλειστικές δηλώσεις του στην Popaganda, ότι η απάντηση στη λιτότητα και στην ανεργία που ταλαιπωρούν και την Ελλάδα και την Ευρωζώνη θα ήταν ένα Ευρω-Διευθυντήριο με τη συμμετοχή βουλευτών από όλα τα κράτη- μέλη, που θα αναλαμβάνει αποφάσεις μια σειρά δημοσιονομικών και φορολογικών θεμάτων.
Πρόσφατα ανέλαβε επισήμως σύμβουλος των Podemos στην «εκστρατεία κατά της λιτότητας», εργαζόμενος πάνω σε ένα «ολοκληρωμένο σχέδιο αγώνα εναντίον της φτώχειας στην Ισπανία». Αντί να μας μεταφέρει όμως, όπως του ζητήσαμε, τις συμβουλές του στην ελληνική κυβέρνηση που θα αναλάβει τη Δευτέρα, εγκλωβισμένη στις συμπληγάδες του 3ου Μνημονίου, ο Πικετί ανοίγει το κάδρο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, κάνοντας λόγο για το έλλειμμα Δημοκρατίας: «Κατά τη γνώμη μου, η προτεραιότητα- κλειδί πρέπει να είναι μία: να γίνει Δημοκρατική η Ευρωζώνη», υπογραμμίζει, θεωρώντας ότι τίποτα δεν θα μπορέσει να βελτιωθεί στην Ελλάδα αν δεν αλλάξουν εκ βάθρων οι ευρωπαϊκές δομές.
Με ποιο ακριβώς τρόπο θα αλλάξει η Ευρωζώνη, ώστε να γίνει, όπως λέτε, πιο δημοκρατική; Με τη δημιουργία ενός ευρωκοινοβουλευτικού επιμελητηρίου στο οποίο κάθε χώρα της Ευρωζώνης θα εκπροσωπείται από έναν αριθμό βουλευτών κάθε χώρας, κατ’ αναλογία με τον πληθυσμό που έχει και κατ’ αναλογία με τα διαφορετικά πολιτικά σχήματα που εκπροσωπούνται σε κάθε ένα εθνικό κοινοβούλιο.
Τι αποφάσεις θα μπορεί να λαμβάνει ένα τέτοιο συμβούλιο-επιμελητήριο; Μέχρι πού θα φτάνουν οι αρμοδιότητές του; Θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις-κανόνες κατά πλειοψηφία πάνω σε μια σειρά δημοσιονομικών και φορολογικών θεμάτων που θα αποφασίσουν να του, συμπεριλαμβανομένης και της δημοκρατικής εποπτείας του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και της εποπτείας της δημοσιονομικής και μακροοικονομικής πολιτικής στη ζώνη του ευρώ. Θα μπορεί επίσης να αποφασίζει για τη δημιουργία ενός κοινού εταιρικού φόρου και για τον προϋπολογισμό της ευρωζώνης, εποπτεύοντας παράλληλα τις εξωτερικές οικονομικές και φορολογικές πολιτικές. (ανάμεσά τους, τις κυρώσεις κατά των φορολογικών παραδείσων και κατά της οικονομικής αδιαφάνειας εκτός και εντός της ζώνης του ευρώ).
Πώς θα κατορθώσει να διαφέρει ένα Ευρώ-Επιμελητήριο, σαν αυτό που περιγράφετε, από το ήδη γνωστό Eurogroup; Μια βασική διαφορά με το Eurogroup είναι ότι το Ευρώ-Επιμελητήριο θα βασίζεται σε δημοκρατικές δημόσιες συζητήσεις. Κάθε πολίτης της Ευρωζώνης θα πρέπει να εκπροσωπείται σε ισότιμη βάση, έτσι ώστε καμία χώρα να μην μπορεί να επιβάλει τις αποφάσεις τής σε άλλες χώρες.
Ένα παράδειγμα; Η Γερμανία έχει λιγότερο από το 25% του πληθυσμού της Ευρωζώνης (80 εκατομμύρια από τα 340 εκατομμύρια), ενώ η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία περίπου το 50% του πληθυσμού (170 εκατομμύρια).
Ένας τέτοιος μηχανισμός θα λειτουργήσει κατά της λιτότητας και της ανεργίας; Επίσης θα κατορθώσει να ανατρέψει τη γερμανική ηγεμονία; Είμαι πεπεισμένος ότι με τέτοιου είδους δημοκρατικούς θεσμούς θα υιοθετηθούν πολιτικές με λιγότερη λιτότητα, περισσότερη ανάπτυξη και λιγότερη ανεργία. Αν όλο και περισσότερες χώρες της ζώνης του Ευρώ (και στην Ελλάδα) υποστηρίζουν μια τέτοια πρόταση, τότε η Γερμανία θα πρέπει να την αποδεχθεί.
*Το Κεφάλαιο του Τομά Πικετί κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις
