Ας υποθέσουμε, που σας το ευχόμαστε δηλαδή, ότι εκλέγεστε. Πού θα θέλατε να χρησιμοποιηθείτε και τι πιστεύετε ότι μπορείτε να προσφέρετε εκεί; Να μην μου το εύχεστε, γιατί εγώ δεν το εύχομαι για τον εαυτό μου :). Και δεν ξέρω πόσο (γκραουτσο)μαρξιστικό ακούγεται, αλλά αν πίστευα ότι υπάρχει περίπτωση να εκλεγώ, δεν θα έμπαινα στο ψηφοδέλτιο. Αποδέχτηκα μια πολύ τιμητική πρόταση, αισθάνομαι πολύ καλά που βρίσκομαι στο συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο, με το συγκεκριμένο υποψήφιο δήμαρχο και τους συγκεκριμένους συνυποψηφίους δημοτικούς συμβούλους, πιστεύω ένθερμα στην ποιότητα των ανθρώπων που απαρτίζουν τον συγκεκριμένο συνδυασμό και τη δυνατότητά τους να προσφέρουν ουσιαστικά, νομίζω ωστόσο πως ο ρόλος μου τελειώνει κάπου εδώ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της πόλης και ο μεγαλύτερος, δικός σας, αθηναϊκός φόβος; Ότι το γενικότερο ταξικό ξαναμοίρασμα της τράπουλας φιλοξενεί πλέον πάρα πολλούς από εκείνους που αντιμετωπίζουν τις περισσότερες και ριζικότερες απώλειες. Και ο φόβος είναι πως το επόμενο βήμα θα είναι η μετατροπή της σε ένα υβρίδιο χωροχρονικά ορισμένης διαφημιστικής πραγματικότητας από την μία και ολοένα και μεγαλύτερης εγκατάλειψης και εξαθλίωσης εκτός αυτού του Μάτριξ, από την άλλη.
Πείτε μας ένα αθηναϊκό μυστικό για να μας αποδείξετε ότι ξέρετε την πόλη απ’ έξω κι ανακατωτά. Ευτυχώς δεν υπήρξε μυστικό αυτής της πόλης που να μην το αποκαλύψουν τόσα πολλά χρόνια μέινστριμ και εναλλακτικού λάιφ στάιλ. Όχι άλλα αθηναϊκά μυστικά λοιπόν. Γκώσαμε.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος στην Αθήνα; Ένα άδειο πλέον γραφειάκι κάπου στη Χαλκοκονδύλη, μια αίθουσα κάτω από τις παλιές ξύλινες εξέδρες στον Πανελλήνιο, ένα μπαράκι εδώ, ένα γήπεδο πιο ‘κει, ένα δωμάτιο πιο πέρα, διάσπαρτες γωνιές σε λεωφόρους και στενά, μέρη που αγκαλιάσαμε και μέρη που αγκαλιαστήκαμε, μέρη που γελάσαμε και μέρη που γελαστήκαμε, μέρη που αγαπηθήκαμε και μέρη που αγαπήσαμε. Άρα δεν είναι ένα. Είναι η πόλη ολόκληρη που τα συνέχει σαν χάρτης βιωματικών αποτυπωμάτων, είναι το σώμα της, κάθε που την περπατάς ή την οδηγάς, σαν ζωντανή ιστορία σε εξέλιξη.
Περιγράψτε με μια λέξη (ή μια πολύ μικρή φράση), πώς θα θέλατε να είναι η Αθήνα όταν θα λήγει η θητεία σας. Όσο πιο κοντά στον ανθρωποκεντρισμό και όσο πιο μακριά από τον ατομοκεντρισμό. Και, ναι, κρίνεται και σε επίπεδο πόλης αυτό.
Ο Κώστας Κωστάκος είναι δικηγόρος και ενσαρκώνει τον Old Boy στο δημοφιλές ιστολόγιο
