Σε σπίτι γνωστού σκηνοθέτη μπήκε η ΕΛΑΣ στο Κουκάκι

Το σπίτι του γνωστού σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ, είναι αυτό στο οποίο εισέβαλε το πρωί της Τετάρτης η Αστυνομία, σύμφωνα με όσα έχουν μέχρι στιγμής δει το φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με καταγγελίες, ο Ινδαρές και οι δύο γιοί του ξυλοκοπήθηκαν στην ταράτσα της οδού Ματρόζου και προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ, επειδή αρνήθηκαν την είσοδο της Αστυνομίας στο σπίτι τους χωρίς ένταλμα, όπως ανέφερε η σύζυγός του ζωντανά σε τηλεοπτική εκπομπή.

Η ΕΛΑΣ από την πλευρά της υποστηρίζει πως υπήρχε παρουσία εισαγγελέα για την είσοδο στην οικία, ενώ ισχυρίζεται πως δεν έγινε καμία χρήση βίας καθόλη τη διάρκεια της επιχείρησης. Υποστηρίζει ακόμα οτι οι δυο γιοί του σκηνοθέτη ήταν οι πρωταγωνιστές της κατάληψης,  προέβαλαν αντίσταση, αντιμετώπισαν τους αστυνομικούς με πέτρες και άλλα αντικείμενα, ενώ για τον πατέρα υποστηρίζει οτι επιχείρησε να αρπάξει το πιστόλι αστυνομικού.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας: 

“Μετά την είσοδο των αστυνομικών δυνάμεων, άτομα προσπάθησαν να διαφύγουν στη γειτονική ταράτσα, ακολουθούμενοι από αστυνομικούς.

Παράλληλα, άλλοι αστυνομικοί χτύπησαν το κουδούνι της γειτονικής οικίας και ζήτησαν από γυναίκα που τους άνοιξε, να τους επιτρέψει να ανέβουν στην ταράτσα.

Η γυναίκα ζήτησε την παρουσία εισαγγελέα. Αστυνομικοί με την παρουσία του εισαγγελέα εισήλθαν στην οικία και ανέβηκαν στην ταράτσα όπου υπήρχαν τρία άτομα.

Και οι τρείς ακινητοποιήθηκαν και δεσμεύτηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις στην ταράτσα. Πρόκειται για τον κάτοικο της διπλανής οικίας και τα δύο του παιδιά, οι οποίοι συνελήφθηκαν ο μεν πατέρας για αντίσταση στις αστυνομικές δυνάμεις και τα δύο παιδιά για συμμετοχή στην κατάληψη. Διευκρινίζεται ότι δεν υπήρχε γυναικεία παρουσία στην ταράτσα, δεν υπήρξε κουκούλα, δεν ασκήθηκε βία κατά των ήδη δεσμευμένων ατόμων”.

Η δικηγόρος Άννα Παπαδημητρίου, φίλη του σκηνοθέτη, από τη μεριά της ανέφερε με ανάρτησή της στο Facebook τα εξής: 

“Δυστυχώς τα επεισόδια στο Κουκάκι έγιναν σε σπίτι φιλικό μου. Με την έφοδο στην παράπλευρη του γνωστού μου σπιτιού κατάληψη και επειδή όπως δήλωσαν είχαν διαφύγει δύο καταληψίες τα κάνανε γυαλιά καρφιά στους ανθρώπους δίπλα γιορτιάρες μέρες που είναι! Τους πλάκωσαν στο ξύλο στη ταράτσα τους τα δύο τους παιδιά και τον πατέρα και κάνανε λαμπόγιαλο το σπίτι τους! Τι ψάχνετε ; Οτιδήποτε παράνομο. Εχει κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος και δεν το ξέρουμε; Τέλος ξυλοδαρμένοι πήγανε στη ΓΑΔΑ απο όπου φαντάζομαι θα αφαιθούν. Μήπως πρέπει να κρύψουμε τα βιβλία που διαβάζουμε, όλο και κάτι ανατρεπτικό και μαρξιστικό θα βρεθεί. Είναι δυνατόν να τρώς ξύλο απο το πουθενά γιατι ρωτάς τι στο καλό γυρεύουν τα ΜΑΤ στην ιδιοκτησία σου; Τον πατέρα τον βγάλανε σχεδόν γυμνό και δαρμένο, τους είχανε μπρούμιτα στην ταράτσα. Οταν τους πήραν για τη Γαδά ούτε τα παππούτσια τους δεν τους άφηναν να πάρουν! Κύριε Χρυσοχοίδη μαζέψτε τους η ευθύνη σας είναι μεγάλη!

Ποιος είναι ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ινδαρές

Ο Δημήτρης Ινδαρές γεννήθηκε στην Πάτρα, τον Απρίλιο του 1964. Σπούδασε πολιτική επιστήμη και διεθνείς σχέσεις στην Πάντειο (1987) και σκηνοθεσία στη Σχολή Λυκούργου Σταυράκου (1987). Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη κοντά στους Παντελή Βούλγαρη, Nίκο Περάκη, Φρίντα Λιάππα, Διαγόρα Χρονόπουλο. Ως διευθυντής παραγωγής στην ταινία “Λευτέρης Δημακόπουλος” του Περικλή Χούρσογλου. Σκηνοθέτησε τις ταινίες μικρού μήκους: “Η Κυρία Έρση”, 1987, “Το κυνήγι της πάπιας”, 1991 (Α’ Βραβείο ταινίας μικρού μήκους στο 32ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), τα ντοκιμαντέρ “Περί χαρακτικής”, 1996, “Μια ταινία για την ταινία “Προστάτης Οικογενείας” του Νίκου Περάκη (Making of)”, Mega Channel, 1997, “Πάτρα, μια περιπλάνηση”, 1999, και τις ταινίες μεγάλου μήκους “Ο τσαλαπετεινός του Wyoming”, 1995 (Βραβεία καλύτερης ταινίας, πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και ήχου στο 36ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), και “Γαμήλια νάρκη”, 2003 (Βραβεία ερμηνείας β’ ανδρικού ρόλου, για τον Αλέξανδρο Λογοθέτη, και σεναρίου για τπν Δημήτρη Ινδαρέ, στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα του 44ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και Πλατινένιο βραβείο για την καλύτερη κωμωδία στο WorldFest/Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Χιούστον, 2004).

ΠΗΓΗ