Κλείσιμο σε 10 δευτερόλεπτα..
Κλείσιμο
Κλείσιμο σε 10 δευτερόλεπτα..
Κλείσιμο
popaganda
popagandaNEWS
15.12.2024

Ο Ραμπί Μρουέ επιστρέφει στη Στέγη με μια χορογραφία για ένα πανανθρώπινο τραύμα

Τι αφήνει πίσω του ένας πόλεμος; Πώς το ανθρώπινο σώμα ορθώνεται σαν τείχος;
Ο Ραμπί Μρουέ επιστρέφει στη  Στέγη με μια χορογραφία για ένα πανανθρώπινο τραύμα

Ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς της διεθνούς καλλιτεχνικής σκηνής, ο έντονα πολιτικοποιημένος εικαστικός, σκηνοθέτης και περφόρμερ Ραμπί Μρουέ δημιουργεί για το Dance On Ensemble, δύο χορογραφίες (τη μία σε παγκόσμια πρεμιέρα) από τις 8 έως τις 10 Νοεμβρίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Το έργο του Ραμπί Μρουέ είναι ένας μεγεθυντικός φακός που, μέσα από τις δικές του εμπειρίες πολέμου και πολιτικών αγώνων, μας υπενθυμίζει ότι το τραύμα είναι κοινό για όλους τους ανθρώπους, αλλά και τόσο υποκειμενικό, που είναι αδύνατον να ξεχαστεί.

Το Elephant είναι ένα έργο για την ανθρώπινη φύση. Χτίστηκε πάνω σε μια συλλογή από 316 σχέδια νεκρών σωμάτων, τα οποία ο καλλιτέχνης ζωγράφιζε επί έναν χρόνο – ένα κάθε μέρα. Τι αφήνει πίσω του ένας πόλεμος ή ένα έγκλημα;  Η εικαστική γλώσσα του Ραμπί Μρουέ μετασχηματίζεται σε κάτι βαθιά σωματικό, καθώς συνεργάζεται με δύο εξαιρετικούς χορευτές, τους Ty Boomershine και Jone San Martin.

Το You Should Have Seen Me Dancing Waltz, που παρουσιάζεται σε παγκόσμια πρεμιέρα στη Στέγη, είναι μια διερεύνηση της έννοιας του τείχους ως προστασίας, αλλά και ως ορίου ανάμεσα στο μέσα και το έξω, στο ιδιωτικό και το δημόσιο, στην οποία το δέρμα του χορευτή γίνεται το όχημα μιας αλληγορίας. O ίδιος ο Ραμπί Μρουέ αναφέρει: «Το σώμα του χορευτή ως ένα τείχος προστασίας του μέσα από το έξω και του έξω από το μέσα, διάφανο στην αδιαπερατότητά του. Θα μπορούσε να είναι αλήθεια ότι το δέρμα είναι μια διαχωριστική γραμμή του μέσα από το έξω; Κι αν ναι, υπάρχει τότε ένας πόλεμος ανάμεσα στις δύο πλευρές; Ένας εμφύλιος πόλεμος;» Το ανθρώπινο σώμα μπαίνει στο μικροσκόπιο με τον επώδυνο, μα πάντα ποιητικό τρόπο του Ραμπί Μρουέ.

Συντελεστές Elephant Σύλληψη & Σκηνοθεσία Rabih Mroué  Με την καλλιτεχνική συνεργασία των Ty Boomershine και Jone San Martin (Dance On Ensemble)   Σχεδιασμός Φωτισμών Patrick Lauckner, Tanja Rühl, Ήχος Mattef Kuhlmey, Κοστούμια Sophia Piepenbrock-Saitz, Βοηθός Σκηνοθέτη Jacqueline Azarmi, Ερμηνεύουν Ty Boomershine, Jone San Martin , Παραγωγή DANCE  N/DIEHL+RITTER  Συμπαραγωγή HAU Hebbel am Ufer Δημιουργήθηκε για το φεστιβάλ DANCE ON με υποστήριξη από το Capital Cultural Fund Συγχρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα Δημιουργική Ευρώπη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο πλαίσιο του DANCE ON, PASS ON, DREAM ON

Το DANCE ON είναι μια πρωτοβουλία του DIEHL+RITTER gUG που χρηματοδοτείται από τον Ομοσπονδιακό Επίτροπο της Γερμανίας για τον Πολιτισμό και τα Μέσα  Πρεμιέρα 28 Φεβρουαρίου 2018, HAU Hebbel am Ufer (HAU2)

You should have seen me dancing waltz Σύλληψη & Σκηνοθεσία Rabih Mroué. Σε συνεργασία με το Dance On Ensemble. Ερμηνεύουν Anna Herrmann, Emma Lewis, Christine Kono, Marco Volta. Σχεδιασμός Φωτισμών Arno Truschinski. Ήχος Mattef Kuhlmey. Κοστούμια Sophia Piepenbrock-SaitzΒοηθός Σκηνοθέτη Clarissa Omiecienski

Παραγωγή DANCE ON/DIEHL+RITTER  Συμπαραγωγή Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Kampnagel (Αμβούργο)

Με την υποστήριξη της Χορηγίας Συμπαραγωγής για Χορό NATIONALES PERFORMANCE NETZ, που χρηματοδοτείται από τον Ομοσπονδιακό Επίτροπο της Γερμανίας για τον Πολιτισμό και τα Μέσα. Το DANCE ON είναι μια πρωτοβουλία του DIEHL+RITTER gUG που χρηματοδοτείται από τον Ομοσπονδιακό Επίτροπο της Γερμανίας για τον Πολιτισμό και τα Μέσα. Πρεμιέρα 8 Νοεμβρίου 2019, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Διαβάστε περισσότερα

Τον Ραμπί Μρουέ τον γνωρίσαμε στο πρώτο Fast Forward Festival της Στέγης, το 2014, με τη διάλεξη-περφόρμανς Pixelated Revolution και την περφόρμανς Riding on the cloud, δύο ιδιότυπα θεάματα για την εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Τον ξαναείδαμε στο Fast Forward Festival 5 της Στέγης, με τη συναρπαστική διάλεξη-περφόρμανς So little time.

Για το νέο έργο του You Should Have Seen Me Dancing Waltz, που κάνει πρεμιέρα στη Στέγη, ο Ραμπί Μρουέ αναφέρει:

«Αυτό το χορευτικό κομμάτι θα διερευνήσει την ιδέα του τείχους σε συνάρτηση με το σώμα του χορευτή, μέσω των εννοιών αφενός του τείχους-συνόρου και αφετέρου του δέρματος του ανθρώπινου σώματος, καθώς και τις δύο αυτές έννοιες ως διαχωρισμό ανάμεσα στα αποκαλούμενα μέσα και έξω, ιδιωτικό και δημόσιο, εδώ και εκεί.

Το τείχος ως μια υπόσχεση να μας παράσχει καταφύγιο και ασφάλεια, ως φράχτης που μας προστατεύει από εχθρούς και από ασθένειες• από τον θάνατο.

Το δέρμα ως ένα εύκαμπτο τείχος του σώματος και ως ένα άκαμπτο, αόρατο σύνορο για παραδόσεις, ταμπού και συνήθειες.

Πότε κλείνει και πότε ανοίγει;

Τι πάχος έχει; Τι χρώμα δέρματος; Τι ουλές έχει; Τι ηλικία; Πώς αλλάζει με την πάροδο του χρόνου; Και πότε καταρρέει;

Αόρατα τείχη μέσα στο σώμα και μέσα στην πόλη.

Αντίσταση και χρόνος.

Νεκρό παχύ δέρμα.

Το σώμα του χορευτή ως ένα τείχος προστασίας του μέσα από το έξω και του έξω από το μέσα• διάφανο στην αδιαπερατότητά του. Θα μπορούσε να είναι αλήθεια ότι το δέρμα είναι μια διαχωριστική γραμμή του μέσα από το έξω; Κι αν ναι, υπάρχει τότε ένας πόλεμος ανάμεσα στις δύο πλευρές; Ένας εμφύλιος πόλεμος;»

popaganda
© ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ ΕΠΕ 2024 / All rights reserved
Διαβάζοντας την POPAGANDA αποδέχεστε την χρήση cookies.