Μαραντόνα: Στιγμές μιας πολυτάραχης ζωής

Το σύμβολο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, o Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο οποίος απεβίωσε σήμερα, λιγότερο από ένα μήνα μετά τα 60α γενέθλιά του, λατρευόταν σαν Θεός, αλλά οι «δαίμονες» του τον οδήγησαν στην καταστροφή.

Ο Μαραντόνα άφησε την τελευταία του πνοή μετά από καρδιακή προσβολή που υπέστη στο σπίτι του στα προάστια του Μπουένος Άιρες, όπως επιβεβαίωσαν δικοί του άνθρωποι. 

Η πορεία του προς τα αστέρια άρχισε από μια ζοφερή παραγκούπολη του Μπουένος Άιρες για να οδηγήσει την Αργεντινή στο θρίαμβο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τη στιγμή που ο ίδιος εκτόξευε την αναγνωσιμότητα του, κερδίζοντας μία θέση δίπλα στους συμπατριώτες του και σύμβολα της Αργεντινής, Τσε Γκεβάρα και Έβιτα Περόν.

Ένας από τους πιο προικισμένους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του αθλήματος, είδε την αξία του να κορυφώνεται όταν διατέλεσε αρχηγός της Εθνικής Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, οδηγώντας τη χώρα του στον θρίαμβο, πριν ο ίδιος βυθιστεί στη δυστυχία, καθώς στην αντίστοιχη διοργάνωση του 1994 εκδιώχθηκε, λόγω ντόπινγκ.

Χρόνιος χρήστης ναρκωτικών, με προβλήματα βάρους και αλκοολισμού διέκοψε μια αστρική καριέρα και άλλαξε την εκθαμβωτική ποδοσφαιρική εμφάνισή του, για να φτάσει το 2000, όταν λίγο έλειψε να πεθάνει από καρδιακή ανεπάρκεια που προκλήθηκε από κοκαΐνη.

To 2008 «αναστήθηκε» ως προπονητής της Εθνικής Αργεντινής, πείθοντας τους πάντες ότι με το απόλυτο χάρισμα του θα μπορούσε να εμπνεύσει την ομάδα στις επιτυχίες, παρά την έλλειψη εμπειρίας ως τεχνικός.

Ένας «μάγος» με την μπάλα – παραπλανητικά γρήγορος και εξαιρετικός πασέρ- ο Μαραντόνα θεωρείται ως ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που υπήρξε ποτέ, ξεπερνώντας τον μεγάλο ανταγωνιστή του τον Βραζιλιάνο, Πελέ. 

Στην Αργεντινή, λατρευόταν ως «El Dios» (ο Θεός) σε ένα παιχνίδι λέξεων από το νούμερο 10 στη φανέλα του, «El Diez».

Ήταν υπεύθυνος για τη νίκη της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1986 στο Μεξικό, σημειώνοντας δύο υπέροχα γκολ απέναντι στην Αγγλία στα προημιτελικά.

Το πρώτο ήταν το διαβόητο γκολ που σημειώθηκε με το χέρι του, ενώ το δεύτερο, αφού πρώτα ντρίπλαρε τη μισή ομάδα της Αγγλίας, θεωρείται το γκολ του αιώνα. «Ήταν μισό από το χέρι του Θεού και μισό από το κεφάλι του Μαραντόνα», είχε πει χαρακτηριστικά μετά τη νίκη με 2-1, αναφερόμενος στο πρώτο τέρμα. 

Γεννημένος στις 30 Οκτωβρίου 1960 στο προάστιο Λανούς της εργατικής τάξης του Μπουένος Άιρες, ήταν το πέμπτο από τα οκτώ παιδιά ενός εργάτη. Ο Μαραντόνα μεγάλωσε στην παραθεριστική πόλη Βίγια Φιορίτο.

Η μητέρα του Ντάλμα, γνωστή στους θαυμαστές του ως «Ντόνα Τότα», είδε ένα αστέρι να αντανακλάται στο πάτωμα της εκκλησίας όπου βαπτίστηκε ο γιος της και αμέσως τον ονειρεύτηκε ως έναν λαμπρό λογιστή…

Ωστόσο η ερωτική σχέση του Μαραντόνα με το ποδόσφαιρο ήταν εμφανής από την αρχή. Άλλωστε το πρώτο δώρο του ήταν μία μπάλα και κοιμόταν με αυτή κάτω από το χέρι του.

Η ανακάλυψη του έγινε από σκάουτερ των Αρχεντίνος Τζούνιορς σε αγώνες του δρόμου, ενώ το ντεμπούτο του στην ομάδα πραγματοποιήθηκε σε ηλικία 15 ετών. 

Στα 17 του έχασε την ένταξη στην ομάδα που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, που διεξήχθη στην Αργεντινή. Στη διοργάνωση του 1982 στην Ισπανία, ο αποκλεισμός από τη Βραζιλία ήρθε να… δέσει με τις δύο δυστυχισμένες σεζόν του στη Μπαρτσελόνα, όπου είχε ταλαιπωρηθεί από ηπατίτιδα και τραυματισμό.

Ωστόσο, μετά ήρθε η απελευθέρωση και ο θρίαμβος. Το 1984, μετακόμισε στη Νάπολι εξασφαλίζοντας μυθικό συμβόλαιο 7,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Μαραντόνα βοήθησε την ομάδα να κατακτήσει δύο φορές τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ιταλίας, δημιουργώντας ένα εντελώς νέο κύμα λατρείας προς το πρόσωπό του.

Μετά τον θρίαμβο του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μεξικό, οδήγησε μία μέτρια Εθνική Αργεντινή σε έναν δεύτερο διαδοχικό τελικό, αυτή τη φορά στη Ρώμη το 1990, όπου ηττήθηκε από τη Γερμανία.

Ωστόσο το 1991, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ άρχισαν να κυριαρχούν στη ζωή του.

Εκείνη τη χρονιά του επιβλήθηκε 15μηνος αποκλεισμός από το ποδόσφαιρο παγκοσμίως για ντόπινγκ και κλήθηκε σε δίκη στη Νάπολη.

Τιμωρήθηκε ξανά για 15 μήνες, μετά από χρήση ναρκωτικών στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Ο συμπαγής ποδοσφαιριστής με τα σκούρα σγουρά μαλλιά και τη χαρακτηριστική γνάθο απασχόλησε στη συνέχεια τα ΜΜΕ για τις έντονες αντιπαραθέσεις του με δημοσιογράφους και επικριτές.

Όσο περνούσαν τα χρόνια αντανακλούσε δημόσια το μεγαλείο του, αλλά και οι αδυναμίες του. Δημοσίευσε βιβλία, φωτογραφίες και αποσπάσματα για τον εαυτό του, ενώ είχε πρωταγωνιστήσει και σε τηλεοπτική εκπομπή. 

«Το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο και υγιές άθλημα στον κόσμο. Το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να πληρώσει για τα λάθη μου. Δεν φταίει η μπάλα», είχε παραδεχθεί…

Ο Μαραντόνα αποσύρθηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο το 1997 και μετά την… ντρίπλα του στον θάνατο το 2000 ακολούθησε πρόγραμμα απεξάρτησης, ζώντας στην Κούβα μεταξύ 2000 και 2005, όπου συχνά περνούσε χρόνο με τον Φιντέλ Κάστρο. Είχε ένα τατουάζ του κουβανού ηγέτη στο πόδι του  και ένα του επαναστάτη συμπατριώτη του Τσε στο χέρι του.

Για πολλούς, οι αμαρτίες του εκτός γηπέδου επισκίασαν την ποδοσφαιρική και όχι μόνο ιδιοφυΐα του.

«Η κύρια αμφιβολία μου είναι αν έχει το μεγαλείο ως άτομο για να δικαιολογήσει την τιμή από ένα παγκόσμιο κοινό», δήλωσε ο Πέλε μετά από μια ψηφοφορία της FIFA που απένειμε στον Μαραντόνα το βραβείο του κορυφαίου του αιώνα το 2000, αφήνοντας τον ίδιο στη δεύτερη θέση.

Το 2005 τα ΜΜΕ της Αργεντινής επιβεβαίωσαν την εμμονή τους με την εθιστική προσωπικότητα του Μαραντόνα, καλύπτοντας λεπτομερώς την γαστρική επέμβαση του, προκειμένου να χάσει βάρος, ενώ το ίδιο συνέβη και με τη νοσηλεία του 2007, μετά από ηπατικά προβλήματα που εμφάνισε από το αλκοόλ.

Οι ειδικοί στα ναρκωτικά και το αλκοόλ χαρακτήρισαν τις καταχρήσεις του ως αυτοκτονία σε αργή κίνηση.

Ο «καθαρός», πλέον, Μαραντόνα αναθάρρησε το 2008, αναλαμβάνοντας την Εθνική Αργεντινής.

Πολλοί Αργεντινοί αμφέβαλαν ότι θα μπορούσε να κάνει μια ταλαντούχα ομάδα παικτών να ενεργήσει ως «δεμένο» σύνολο και επιβεβαιώθηκαν όταν η Αργεντινή πέρασε μετά κόπων και βασάνων από τα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010 στη Νότια Αφρική, αλλά κατέρρευσε στα προημιτελικά.

Η προπονητική του πορεία συνεχίστηκε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ενώ ακολούθησε το Μεξικό αναλαμβάνοντας τη «Dorados de Sinaloa», πριν επιστρέψει στην Αργεντινή για να καθοδηγήσει την «Gimnasia y Esgrima» στο La Plata το 2019.

Όλο αυτό το διάστημα, το όνομά του δεν έλειπε ποτέ από τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων…

Κατά τη διάρκεια μίας θεραπείας του στην Ιταλία, η εφορία κατάσχεσε το διαμαντένιο σκουλαρίκι του για να την αποπληρωμή φόρων που είχε ανεξόφλητους. Το 2010 διακομίστηκε σε νοσοκομείο για επανορθωτική χειρουργική επέμβαση αφού ένα από τα σκυλιά του τον δάγκωσε στα χείλη του.

Με τα γόνατά του να του προκαλούν έντονο πόνο και το βάρος του ανεξέλεγκτο, η κινητικότητά του περιορίστηκε και η διάσημη ταχύτητά του εξαφανίστηκε…

Ωστόσο οι οπαδοί παρέμειναν αφοσιωμένοι. Από την Κίνα έως την Ευρώπη, οι Αργεντινοί διαπίστωσαν ότι μπορούσαν να κάνουν φίλους αναφέροντας απλά το όνομα του.

Κάποιοι δημιούργησαν την Εκκλησία «Maradoniana», η οποία ήταν γεμάτη με δικές του θρησκευτικές εικόνες και 10 Εντολές, μία εκ των οποίων ανέφερε: «Κάνε τον Ντιέγκο το μεσαίο όνομά σου και βάπτισε τον πρώτο σου γιο Ντιέγκο».

Παράλληλα, ο Μαραντόνα αποτέλεσε αντίδοτο στην αναταραχή που προκλήθηκε στην Αργεντινή, μετά από διαδοχικές οικονομικές κρίσεις, αλλά και ταπεινωτικές ήττες σε επίπεδο εθνικών ομάδων.

Το όνομά του ήταν βάλσαμο για την πληγωμένη ψυχή των Αργεντινών από τη διαρκή αποτυχία της χώρας τους να ανταποκριθεί στις δυνατότητές της και να πρωταγωνιστήσει στην παγκόσμια σκηνή.

«Στη φαντασία μας ο Ντιέγκο Μαραντόνα αντιπροσωπεύει ένα ένδοξο παρελθόν, είναι ένα σύμβολο αυτού που θα μπορούσαμε να είμαστε», είχε δηλώσει καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες…

«Πάντα Θα συγχωρείται», ήταν η αποστομωτική απάντηση ενός δικηγόρου από το Μπουένος Άιρες…