Η λαϊκιστική δεξιά σφυρηλατεί μια ανέντιμη συμμαχία με τη θρησκεία

Από τον Σαλβίνι μέχρι τον Όρμπαν, οι εθνικιστές χρησιμοποιούν θρησκευτικά ζητήματα για να ενισχύσουν την ατζέντα τους και οι προοδευτικοί πρέπει να αντιδράσουν, γράφει η εφημερίδα Guardian.

Σαφώς υπάρχει ένας βασικός σύνδεσμος μεταξύ λαϊκισμού και θρησκείας, αλλά λίγο είναι το ακαδημαϊκό ενδιαφέρον για αυτή τη διασύνδεση. Ωστόσο, υπάρχουν πολύ καλοί λόγοι για να θεωρηθεί ο σημερινός λαϊκισμός ως μια θρησκευτική αντίδραση σε κάποιο βαθμό.

Ο ευρασιατικός παραδοσιακός χαρακτήρας του Πούτιν, η χριστιανοδημοκρατία του Όρμπαν, ο Ιουδαϊστοχριστιανισμός του Τραμπ, ο πεντηκοστιανισμός του Μπολσονάρο, ο λαϊκίστικος καθολικισμός του Σαλβίνι και ο ινδουϊστικό-εθνικισμός του Μόντι μιλούν για μια θρησκευτική αντίδραση στη κοσμική διακυβέρνηση.

Η χρήση της θρησκείας εκ μέρους των λαϊκιστών φαίνεται πως προσφέρει έναν τρόπο για τη διαμόρφωση μιας νέας συναίνεσης. Είναι ένα εργαλείο για να πείσει μια κοινωνία η οποία νιώθει πως έχει χάσει το ηθικό της κέντρο. Τα θρησκευτικά ζητήματα προσφέρονται ως «παράδεισος» σε έναν άκαρδο κόσμο, ως ένα νέο ηθικό κέντρο.

Οι αντίπαλοι των δεξιών εθνικιστών πρέπει να βρουν μια απάντηση σε αυτό, γράφει ο Guardian.