Ο «νονός του καλού κινηματογράφου» επιλέγει τις ταινίες στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ

Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε και ίδρυσε το 1999 το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο διηύθυνε από τότε έως το 2016, παίρνει “carte blanche” από τη νέα διεύθυνση στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και επιλέγει 10 ντοκιμαντέρ, που θα παρουσιαστούν στη φετινή διοργάνωση.

Το φεστιβάλ τιμά έναν ξεχωριστό άνθρωπο του κινηματογράφου, ο οποίος εδώ και δεκαετίες συνεχίζει να υπηρετεί με πάθος το ποιοτικό σινεμά. Όχι τυχαία, ο Τζιμ Τζάρμους κατά την επίσκεψή του στο 54ο ΦΚΘ τον είχε αποκαλέσει “πλοηγό, νονό, οδηγό του καλού κινηματογράφου”.

Ο Δημήτρης Εϊπίδης επιλέγει φέτος ντοκιμαντέρ πρόσφατης παραγωγής (2005 – 2013), τα οποία ξεχώρισε από εκατοντάδες άλλα και τα παρουσίασε σε προηγούμενες διοργανώσεις του φεστιβάλ.

Οι ταινίες που επέλεξε να επαναπροβληθούν στο φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ (3-12 Μαρτίου) είναι οι εξής:

«Αποκλεισμός» του Σεργκέι Λοζνίτσα (2005, Ρωσία). Η πολιορκία μιας πόλης (του Λένινγκραντ στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου) που αργοπεθαίνει, αποτυπώνεται χωρίς λόγια.

«Η μητέρα» του Αντουάν Κατέν (2007, Ελβετία) – Ο αγώνας μιας γυναίκας να επιβιώσει μαζί με τα εννιά παιδιά της.

«Μουσικοί παρτιζάνοι» του Μίροσλαβ Ντεμπίνσκι (2007, Πολωνία) Ροκ και επανάσταση- συχνά πάνε μαζί, όπως στη Λευκορωσία. Οι ροκ μουσικοί της χώρας αντιστέκονται στο καθεστώς, εκφράζοντας τις αγωνίες της νέας γενιάς.

Στο «Οι τελευταίες μέρες του Σισμαρέφ» του Γιαν Λάουτερ (2008, Ολλανδία) καταγράφεται το χρονικό μιας καταστροφής. Στην Αλάσκα, οι ωκεανοί απειλούν να καταπιούν τον οικισμό Σισμαρέφ, που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο νερό.

«Κινμπάκου – η τέχνη του δεσίματος» του Γιόουνι Χόκανεν (2009, Φινλανδία) – Ένας ερωτικός, πνευματικός και καλλιτεχνικός δεσμός με ρίζες από την Ιαπωνία.

Από τους δρόμους που ζούσε ως άστεγος, ο Ίον Μπ. αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ρουμάνους καλλιτέχνες, όταν ένας ιδιοκτήτης γκαλερί ανακάλυψε τα αμέτρητα κολάζ του. Μια αληθινή ιστορία ξεδιπλώνεται στο ντοκιμαντέρ «Ο κόσμος σύμφωνα με τον Ίον Μπ.» του Αλεξάντερ Νανάου (2009, Ρουμανία).

«Ο ατμός της ζωής» των Γιόνας Μπέργκχαλ και Μίκα Χότακαϊνεν (2010, Φινλανδία- Σουηδία) – Ανδρικές εξομολογήσεις μέσα σε σάουνες στη Φινλανδία. Μια κάθαρση σωματική και ψυχική, με λόγια από καρδιάς.

Η θρυλική ρεμπέτισσα Ρόζα Εσκενάζι έζησε και τραγούδησε με απαράμιλλο πάθος. Τρεις μουσικοί ακολουθούν τα χνάρια και τα αξέχαστα τραγούδια της σε Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη και Αθήνα στο ντοκιμαντέρ «Καναρίνι μου γλυκό» του Ρόι Σερ (2011, Ισραήλ- Γαλλία- Ελλάδα).

Στον «απατεώνα» του Μπαρτ Λέιτον (2011, Μεγ. Βρετανία-Ισπανία-ΗΠΑ), ένα 13χρονο αγόρι εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Εντοπίζεται μετά από τρία χρόνια, αλλά δεν είναι πλέον ο ίδιος. Οι έρευνες για την υπόθεση παίρνουν μια αναπάντεχη τροπή σε ένα ντοκιμαντέρ γεμάτο σασπένς που μοιάζει με ταινία θρίλερ.

Ο γιος επιστρέφει στη γενέτειρά του και ξανασυναντά τη μητέρα του έπειτα από 50 χρόνια. Θέλει να ξανακερδίσει τη σχέση του μαζί της, να την κάνει ευτυχισμένη στα τελευταία της χρόνια. Το ρολόι μετρά αντίστροφα…: «Πού είναι ο γιος μου;» του Τσαϊμίν Αν (2013, Νότια Κορέα).

https://www.youtube.com/watch?v=35HqX-aVz-E

Το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (3-12 Μαρτίου) χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση – Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2014-2020.