26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Πέντε βραβεία για το «Tack» της Βάνιας Τέρνερ
Ολοκληρώθηκε την Κυριακή, 17 Μαρτίου, το 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και η ταινία “Tack” της Βάνιας Τέρνερ, το πρώτο ντοκιμαντέρ για το ελληνικό #MeToo, που προκάλεσε το ενδιαφέρον κοινού και κριτικών, σε παραγωγή Onassis Culture, τιμήθηκε με πέντε βραβεία: Βραβείο του ελληνικού́ τμήματος του WIFT (Women in Film & Television) για την καλύτερη γυναικεία συνεισφορά και παρουσία μπροστά ή πίσω από την κάμερα, Βραβείο της Διεθνής Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου FIPRESCI, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Επιτροπή του Βραβείου Νεότητας των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης, Βραβείο ΕΡΤ με χρηματικό έπαθλο 3.000 €, ενώ απέσπασε και ειδική μνεία στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα Newcomers που συμμετείχε. Παράλληλα, στην ταινία «Λεσβία» της Τζέλης Χατζηδημητρίου που τιμήθηκε με το Onassis Film Award 2022, απονεμήθηκε Βραβείο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου σε πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη του ελληνικού προγράμματος (εξ ημισείας με το «Πανελλήνιον» των Σπύρου Μαντζαβίνου και Κώστα Αντάραχα) και τιμήθηκε και με ειδική μνεία στο Mermaid Award που απονέμεται στην καλύτερη ταινία LGBTQI+ θεματικής του επίσημου προγράμματος.
Το Onassis Culture συμμετείχε ακόμα με την ειδική προβολή του work-in-progress της Εύας Στεφανή για την παράσταση «Εγκάρσιος Προσανατολισμός» του Δημήτρη Παπαϊωάννου με τίτλο «Η καρδιά του ταύρου» και την online προβολή της ταινίας «Τείχη» του Χρήστου Σαρρή στο Πλατφόρμα+.
Όπως σε κάθε διοργάνωση, έτσι και φέτος το Onassis Cuture απένειμε το Onassis Film Award που δίνεται σε Έλληνες κινηματογραφιστές που συμμετέχουν στην Αγορά του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, για την ανάπτυξη και την ολοκλήρωση της ταινίας τους. Την Τετάρτη 13 Μαρτίου, το Onassis Film Award απονεμήθηκε στο “Dark Waters” της Μαριάννας Οικονόμου με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ για την ολοκλήρωση της ταινίας. Η ταινία είναι «ένα ντοκιμαντέρ -κατάβαση στη σύγχρονη Ελλάδα, για τις αντιφάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, την περιβαλλοντική κρίση και τα ηθικά διλήμματα της πραγματικότητας που ζούμε. Μια ολοκληρωμένη, πολυδιάστατη αφήγηση που μας προβλημάτισε και μας εξέπληξε.»
Still από την ταινία “TACK”
Βραβεία για το Tack της Βάνιας Τέρνερ / Τα σκεπτικά των επιτροπών
ΕΙΔΙΚΗ ΜΝΕΙΑ ΣΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ NEWCOMERS για νέους σκηνοθέτες που δοκιμάζουν με το πρώτο ή δεύτερο ντοκιμαντέρ τους να αποτυπώσουν την πραγματικότητα με τα δικά τους μοναδικά εργαλεία: «Αποφασίσαμε να απονείμουμε ειδική μνεία σε μια δυνατή αφήγηση θηλυκής χειραφέτησης και αλληλεγγύης, η οποία ξεδιπλώνεται μέσα από τις περιπλανήσεις δυναμικών και ανθεκτικών γυναικείων χαρακτήρων.»
Βραβείο FIPRESCI σε ελληνικό ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που συμμετέχει στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ: «Ένα συναρπαστικό ντοκουμέντο μιας τεράστιας αλλαγής στην ελληνική κοινωνία για δύο γενναίες γυναίκες που μας καθοδηγούν μέσα από τον προσωπικό τους εφιάλτη στον απόλυτο θρίαμβό τους.»
Βραβείο WIFT GR που απονέμεται από το ελληνικό παράρτημα του WIFT (Women in Film & Television-Γυναίκες στον Κινηματογράφο και στην Τηλεόραση) σε γυναίκα δημιουργό ταινίας, επιλεγμένης για το επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «Φέτος, ως επιτροπή WIFT GR, διαπιστώσαμε πως η συμμετοχή γυναικών στην παραγωγή ντοκιμαντέρ, όπως και το επίπεδο αυτών, αυξήθηκε σε σημαντικό βαθμό δυσκολεύοντας την επιλογή μας. Αποφασίσαμε να δοθεί το βραβείο στην ταινία Tack της Βάνιας Τέρνερ, η παραγωγή της οποίας αγγίζει το ποσοστό 50-50 ισότητα και στον κινηματογράφο, που ως σωματείο έχουμε θέσει ως στόχο. Πρόκειται για ένα πολύ δυνατό ντοκιμαντέρ, η θέαση του οποίου ανέβασε τους παλμούς της καρδιάς μας, καταγράφοντας με ευαισθησία και ρεαλισμό, το θάρρος των πρώτων γυναικών που άνοιξαν τον δρόμο για το κίνημα του MeToo στην Ελλάδα, καταδεικνύοντας πόσο σημαντικό είναι για τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης να πάρουν τη ζωή τους πίσω διεκδικώντας δικαιοσύνη, σε μια κοινωνία που έχει ξεχάσει τι θα πει η συγκεκριμένη έννοια. Θέλουμε με αυτή μας την επιλογή να δώσουμε το μήνυμα πως έχει έρθει η ώρα ως κοινωνία να κάνουμε «tack», αλλάζοντας πορεία πλεύσης για να μη φοβάται καμία και κανέν@ να μιλήσει.»
Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας στα Βραβεία Νεότητας Φοιτητών Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης: «Η εκ των έσω καταγραφή και η παρακολούθηση μιας δίκης που αποτέλεσε αφορμή για να πυροδοτηθεί το κίνημα MeToo στην Ελλάδα. Η ταινία στρέφει το βλέμμα μας σε μια πιο λεπτομερή εικόνα-προοπτική ενός φλέγοντος θέματος για την Ελλάδα και τον κόσμο.»
TACK
της Βάνιας Τέρνερ
Μία παραγωγή του Onassis Culture
Το “TACΚ”, μια παραγωγή του Onassis Culture, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και απέσπασε 5 βραβεία.
Η ταινία θα προβληθεί ως επίσημη συμμετοχή στο κινηματογραφικό φεστιβάλ One World στην Τσεχία στις 26 Μαρτίου 2024.
Η ταινία παρακολουθεί την Ολυμπιονίκη Σοφία Μπεκατώρου και την Αμαλία, νεαρή πρωταθλήτρια της ιστιοπλοΐας, να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή μιας κομβικής αλλαγής στην ελληνική κοινωνία.
Διάρκεια: 95’
Η ταινία παρακολουθεί την Ολυμπιονίκη Σοφία Μπεκατώρου και την Αμαλία, νεαρή πρωταθλήτρια της ιστιοπλοΐας, να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή μιας κομβικής αλλαγής στην ελληνική κοινωνία. Σε μια δίκη-ορόσημο, την πρώτη του ελληνικού #MeToo, η Σοφία στέκεται δίπλα στην Αμαλία με κάθε τρόπο. Οι δύο γυναίκες, με τη μία πάντα στο πλευρό της άλλης, βρίσκουν εν μέρει δικαίωση, αλλά ταυτόχρονα συνειδητοποιούν πως ο αγώνας τους για να αλλάξουν οι νοοτροπίες της ελληνικής κοινωνίας μόλις ξεκίνησε. H ταινία “TACK” έρχεται να συμπληρώσει τις δράσεις-θέσεις του Ιδρύματος Ωνάση ενάντια στην έμφυλη βία, την πατριαρχία και τον σεξισμό, φιλοδοξώντας να ενδυναμώσει κάθε άτομο που έχει βιώσει βία, ώστε να ορθώσει τη φωνή του και, τελικά, να αλλάξει την πλοκή της ιστορίας του.
H σκηνοθέτις Βάνια Τέρνερ αναφέρει «Θέλησα να προχωρήσω και πέρα από τη ζωή των πρωταγωνιστριών για να αφηγηθώ την ιστορία ενός σαθρού συστήματος ποινικής δικαιοσύνης και πώς αυτό κατακερματίζει τα θύματα. Η Αμαλία εξουθενώθηκε ψυχικά κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας. Μέσα από αυτή την οδυνηρή καταγραφή ελπίζω να προβληματίσω για την κατάσταση της παιδικής προστασίας στη χώρας μας, την έλλειψη ειδικής εκπαίδευσης των δικαστών και συνηγόρων σε θέματα έμφυλης βίας και παιδικής κακοποίησης, αλλά και την απουσία ενός γενικού πλαισίου προστασίας των θυμάτων στη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας. Ελπίζω ακόμα να δημιουργήσω ερωτήματα για το πώς οι σεξιστικές αντιλήψεις, η κυρίαρχη κουλτούρα, η τοξικότητα και η νοσηρότητα, χωρίς όμως να περιορίζεται εκεί- απομονώνουν, στιγματίζουν και φιμώνουν τα θύματα, ακόμα και όταν αυτά είναι παιδιά.»