7/12/1956, τα γενέθλια του Larry Bird
Στις 7 Δεκέμβρη 1956, o Larry Bird (με τα παρατσούκλια «Larry Legend» και «The Hick from the French Lick») γεννιέται στο West Baden της Ιντιάνα, αλλά πολύ γρήγορα η οικογένειά του αναγκάζεται να μετακομίσει στη διπλανή πόλη French Lick (εξ’ου και το παραπάνω προσωνύμιο) λόγω οικονομικών δυσκολιών και των δυο δουλειών που είχε η μητέρα του για να τα βγάλουν πέρα. Η φτώχεια, όπως έχει πει ο ίδιος σε συνεντεύξεις του, είναι ακόμη και σήμερα το μεγαλύτερο κίνητρο που είχε ποτέ. Και βέβαια το μπάσκετ του πρόσφερε τη δίοδο από τα προβλήματα όπως σε πολλά παιδιά στην Αμερική. Δεινός σκόρερ από μικρή ηλικία, ξεκίνησε στην Ιντιάνα το 1974 την κολεγιακή του σταδιοδρομία που θα τον οδηγούσε στα αστέρια του NBA και τους Boston Celtics το 1978.
Εντυπωσιακός στη θέση «3» και «4» (ως small και power forward αντίστοιχα) στη Βοστώνη έφτιαξε μια από τις καλύτερες φροντ-λαιν που έχει δει ποτέ ο μπασκετικός κόσμος, με τον Robert Parish ως center και τον Kevin McHale ως power forward. Το αποτέλεσμα: 12 φορές ΝΒΑ All-Star (1980-1988, 1990-1992), 3 φορές πρωταθλητής NBA (1981,1984,1986 -στους δυο τελευταίους τελικούς βγήκε MVP), 3 φορές πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος (1984-1986), 9 φορές στην καλύτερη πεντάδα του NBA (1980-88), 3 φορές πρωταθλητής στο διαγωνισμό τριπόντων (1986-88) και 2 φορές μέλος του περίφημου 50-40-90 «κλαμπ» (το ’87 και το ’88). Έτσι λέγεται άτυπα το γκρουπ των παικτών που έχουν 50% ευστοχία στα σουτ εντός παιδιάς, 40% στα τρίποντα και 90% στις βολές για ολόκληρη τη σεζόν και με αυτόν τον τρόπο οι αναλυτές του ΝΒΑ καταλαβαίνουν πότε έχουν να κάνουν με ένα μεγάλο σουτέρ.
Ο Bird όμως δεν ήταν μόνο τεράστιος σουτέρ (κάτι που φαίνεται από τα απανωτά buzzer-beater και τους γεμάτους ρεκόρ διαγωνισμούς τριπόντων). Τρομερός αμυντικός, γρήγορος στη σκέψη (όχι στις κινήσεις του), κρίσιμα σουτ και προσπάθειες, μόνιμη πηγή triple-double, αρχηγική παρουσία, ρέκορντμαν και εξαιρετικός τακτικιστής τόσο για την ομάδα του, όσο και για να διαβάζει το παιχνίδι των αντιπάλων. Μάλιστα, ένα από τα παρατσούκλια του ήταν το «Kodak», λόγω της ικανότητάς του να «βλέπει» τα συστήματα πάνω στο παρκέ, σα να τα έχει αποτυπώσει φωτογραφικά. Και βέβαια, το ακατάπαυστο trash-talking, τα παιχνιδιάρικα μπινελίκια εντός κι εκτός παρκέ στα οποία ήταν ένας από τους καλύτερους μαζί με τους Michael Jordan, Reggie Miller και Gary Payton, και τα οποία χρησιμοποιούσε όχι μόνο στα μεγάλα ντέρμπι με τους Lakers και τον Magic Johnson, αλλά σε κάθε καλή ευκαιρία.
Δυστυχώς, μετά το 1988, οι τραυματισμοί στην πλάτη έγιναν χειρότεροι, με αποτέλεσμα να χάσει μεγάλο κομμάτι της σεζόν του 1990-91 και τελευταία του μεγάλη παράσταση ως μέλος της Dream Team το 1992 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Μετά το τέλος της καριέρας του, πήγε ως πρώτος προπονητής στους Indiana Pacers το 1997, οδηγώντας τους με ρεκόρ 58-24 στους τελικούς της Ανατολικής Περιφέρειας, όπου και ηττήθηκαν από τους Bulls του Jordan με 4-2. Πήρε το βραβείο του καλύτερου προπονητή της χρονιάς και είναι ο μόνος αθλητής που έχει πάρει το βραβείο του MVP και του Προπονητή της Χρονιάς. Δε συνέχισε ωστόσο το προπονητικό του έργο, αφού ασχολήθηκε με τα διοικητικά των Pacers, όπου βρίσκεται μέχρι και τις μέρες μας, τα τελευταία χρόνια όντας πρόεδρος της ομάδας.