21/10/1984, ο θάνατος του Φρανσουά Τρυφώ
Συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από το θάνατο του μεγάλου σκηνοθέτη, συγγραφέα, ηθοποιού και γενικότερα δημιουργού Φρανσουά Τρυφώ. Ανήκε σε αυτή την ιδιαίτερη «κάστα» που έφερε τη μεγάλη αλλαγή στα κινηματογραφικά δρώμενα της δεκαετίας του ’60, ειδικά στη Γαλλία, περιοχή κατεξοχήν καλλιτεχνικά προηγμένη. Γεννήθηκε το Φλεβάρη του 1932 και απο μικρός φάνηκε να καλλιεργεί το καλλιτεχνικό του ένστικτο μέσω της μουσικής και των βιβλίων.
Ήταν το 1954, όταν και έχοντας περάσει από μια αποτυχημένη προσπάθεια να δημιουργήσει μια κινηματογραφική λέσχη και να καταταγεί στο Γαλλικό στρατό, έγραψε ένα κείμενο-κόλαφο για τα κακώς κείμενα του εγχώριου σινεμά, με τίτλο «Une Certaine Tendance du Cinéma Français» («Ένα συγκεκριμένο τρεντ του Γαλλικού Σινεμά»). Ουσιαστικά με αυτό το αμφιλεγόμενο -τότε- κείμενο, υποστήριζε πως ο σκηνοθέτης είναι ο πνευματικός δημιουργός και υπεύθυνος για τα έργα του, ενώ εκθείασε συγκεκριμένους σκηνοθέτες -όπως ο Άλφρεντ Χίτσκοκ– για το ότι έχουν συγκεκριμένο ύφος και στυλ, το οποίο διαπερνά όλες τις ταινίες τους. Κοινώς, υποστήριζε τη θεωρία του Αντρέ Μπαζέν περί δημιουργού.
Μετά την κινηματογραφική κριτική, αποφάσισε και ο ίδιος να ασχοληθεί ενεργά με τη δημιουργία ταινιών, με την πρώτη του να θεωρείται παράλληλα και το αριστούργημά του. Τα περίφημα 400 χτυπήματα (400 Blows) του 1959 αγαπήθηκαν από κοινό και κριτικούς, ενώ κέρδισαν το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Το φιλμ έχει μπόλικα αυτοβιογραφικά στοιχεία μέσα, ενώ ουσιαστικά αποτέλεσε τον προπομπό του λεγόμενου Νέου Κύματος στη Γαλλία της εποχής, με τους Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Αλαίν Ρενέ, Κλώντ Σαμπρόλ και πλήθος άλλων-ετερόκλητων μεν, αντικομφορμιστών δε, σκηνοθετών. Άλλωστε, όπως είχε πει και ο Τρυφώ, το «μόνο κοινό σημείο που είχαμε εμείς οι κινηματογραφιστές της νουβέλ βαγκ ήταν τα φλιπεράκια». Άλλες σπουδαίες ταινίες του: Πυροβολήστε τον Πιανίστα (1960), Ζυλ και Ζυμ (1963) Fahreneit 451 (1966), Αμερικάνικη Νύχτα (1973), ενώ ως ηθοποιός είναι γνωστός για τη συμμετοχή του στις Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου του Στίβεν Σπίλμπεργκ το 1977 ως ο επιστήμων Κλώντ Λακόμπ.