Σ‘ έναν ιδανικό κόσμο θα πήγαινες για ύπνο και θα ξύπναγες μετά από οχτώ ώρες και μάλιστα χωρίς ξυπνητήρι. Αυτό όμως συμβαίνει ελαφρώς σπάνια, διότι ζεις στον πραγματικό κόσμο και όχι στον κόσμο της Barbie (η οποία να σου πω πως έχει σήμερα και γενέθλια). Προχωράμε. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, γυρνάς από την δουλειά αργά και αν δεν γυρίσεις αργά από τη δουλειά, σίγουρα θα γυρίσεις αργά από τα καθήκοντά σου ως γονιός (φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, μπαλέτο, βόλεϊ, μαθήματα ζωγραφικής…), μέχρι να φας και να αποσυμπιεστείς έχει περάσει η ώρα, κοιμάσαι για τέσσερις/πέντε ώρες και μετά ξανά προς τη δόξα τραβάς.
Και μετά έρχονται τα σαββατοκύριακα, που τα ξυπνητήρια κλείνουν και εσύ κοιμάσαι όση ώρα θες. Ευτυχία; Χμμμ. Έρευνες δείχνουν πως το να προσπαθούμε να αναπληρώσουμε τον ύπνο τα σαββατοκύριακα ίσως οδηγεί στο λεγόμενο «social jet lag», που μάλλον οδηγεί σε μία χρόνια αδιαθεσία.
Ο χρονοβιολόγος Till Roenneberg από το Institute of Medical Psychology του Ludwig-Maximilian University στο Μόναχο της Γερμανίας, ήταν ο πρώτος που μίλησε με αυτό τον όρο το 2006, για να περιγράψει τις επιπτώσεις που οι δραστικές αλλαγές ύπνου έχουν στο σώμα. Ο Roenneberg παρατήρησε πως πολλοί ενήλικες συνηθίζουν να κοιμούνται μέχρι αργά τα σαββατοκύριακα προκειμένου να αναπληρώσουν τον λίγο ύπνο που κάνουν τις καθημερινές ή επειδή πρέπει να αντεπεξέλθουν στις βραδινές κοινωνικές υποχρεώσεις τους.
Όλοι μας νομίζουμε πως αυτό είναι το σωστό. Αλλά όχι! O Roenneberg διαπίστωσε πως οι αλλαγές στα patterns του ύπνου ενοχλούν τα συστήματα του οργανισμού που σχετίζονται με τον κιρκαδικό ρυθμό, όπως η ρύθμιση της θερμοκρασία, η ανάπλαση των κυττάρων και η πέψη. Άκου τώρα να δεις.
Διαβάστε τη συνέχεια στο ladypapaya.com.