Πώς η τρύπα στον «τράγο» έγινε μια τρύπα στο νερό μιλώντας με τη γιατρό μου

Δεκαετίες μακριά από την άγρια εφηβεία μου, μπήκα στον πειρασμό να βουτήξω στα νερά της τεχνητής νεότητας, όχι με το τσίμπημα ενός ενέσιμου -βλέπε μποτοξάκι- σε κάποιο πολυτελές ιατρείο, αλλά ιδροκοπώντας στη δερμάτινη πολυθρόνα ενός δημοφιλούς πιρσινγκάδικου-τατουατζίδικου, όπου μία βελόνα θα τρυπούσε τον «τράγο» του δεξιού μου αυτιού. (Αν δεν ξέρετε τι είναι ο «τράγος», εξηγώ: είναι το «καπάκι» του αυτιού μας, που πιέζοντάς το αποφεύγουμε την κάθε λογής ηχορύπανση: ενοχλητικούς θορύβους, χυδαιολογίες και μπουρδολογίες).

Η τρύπα στον «τράγο» -«tragus» στην ορολογία του piercing- δεν γίνεται με το γνωστό «πιστολάκι», που και ένας αδαής πωλητής κοσμημάτων μπορεί να χρησιμοποιήσει. Απαιτεί ειδικό χειρισμό, άρα σωστή εκπαίδευση και κατάλληλα εργαλεία και υλικά. Και τότε όλα πάνε καλά; Δεν είναι βέβαιο.

Ιστορίες για τράγους.

Η επιθυμία να τρυπήσει κάποιος ή κάποια ή κάποιο, ένα σημείο του προσώπου ή του σώματός του δεν είναι καθόλου φρέσκια. Από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι συμμετείχαν στην τελετουργία του τρυπήματος, δεχόμενοι να πονέσουν προκειμένου συχνά να αποδείξουν την πίστη τους σε θεούς και δαίμονες. Η δική μου ανάγκη να ακούσω το κρατς του τραγανού σημείου του αυτιού μου δεν είναι εύκολο να περιγραφεί, αλλά όταν την ένιωσα υπήρξε σφοδρή. Και τι κρίμα: σκόνταψε κι αυτή στους αιώνιους φόβους μου.

Δώσε μου έναν λόγο να μην τρυπήσω τον τράγο

«Στον τράγο, όπως και το πτερύγιο του αυτιού μας υπάρχει ο χόνδρος, ένα είδος συνδετικού ιστού, με κακή αιμάτωση. Και καθώς τα συστατικά εκείνα που μπορούν να αντιμετωπίσουν μολύνσεις και φλεγμονές κυκλοφορούν στο αίμα μας, το τρύπημα στον χόνδρο του αυτιού -είτε στον τράγο είτε στο πτερύγιο- ενέχει μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης από το πίρσινγκ στον λοβό», εξηγεί με απλά λόγια η Καλή Κοντογεώργη, Χειρουργός Ωτορρινολαρυγγολόγος Παίδων-Ενηλίκων.

Στην πραγματικότητα, η γιατρός δεν μου απαγόρευσε να κάνω τράγο. Λόγω της φιλικής μας σχέσης μου είπε «μην κάνεις του κεφαλιού σου» και μου έδωσε χρήσιμες συμβουλές για να πάνε όλα καλά. Και αυτές θα μοιραστώ μαζί σας:

• Επίλεξε σωστά το πού θα κάνεις πίρσινγκ. Τηρούνται οι κανόνες υγιεινής; Ο τεχνίτης ή η τεχνίτρια έχουν κάποιου είδους πιστοποίηση; Φορούν αποστειρωμένα γάντια; Αποστειρώνονται σωστά τα εργαλεία διάτρησης;
• Σε τι κατάσταση είναι η υγεία σου; Περνάς κάποια ίωση ή είσαι κουρασμένος/η; Ανάβαλε το ραντεβού. Ένα κουρασμένο ανοσοποιητικό μπορεί να μην τα πάει τόσο καλά σε ενδεχόμενη μόλυνση.
• Αν πάσχεις από κάποιο χρόνιο νόσημα, έχεις κάποιου είδους ανοσοανεπάρκεια ή είσαι διαβητικός, μίλα με τον γιατρό σου.
• Μάθε για το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο το σκουλαρίκι. Συνήθως τα σκουλαρίκια που χρησιμοποιούνται για πίρσινγ είναι φτιαγμένα από ειδικά χειρουργικά υλικά. Την ίδια σχολαστικότητα πρέπει να δείξεις και για το σκουλαρίκι που θα επιλέξεις όταν θα έχει επουλωθεί η τρύπα και θα θέλεις να στολίσεις περίτεχνα τον τράγο ή το πτερύγιο. Αν το σκουλαρίκι, για παράδειγμα, δεν είναι φτιαγμένο από υποαλλεργικό υλικό, μπορεί να προκαλέσει τοπική αλλεργική αντίδραση, συνθήκη που προδιαθέτει για φλεγμονή και μόλυνση.
• Φρόντισε την ημέρα του ραντεβού να είσαι φρεσκολουσμένος/η ειδικά αν έχεις μακριά μαλλιά. Δεν θέλεις ένα περιβάλλον ρυπαρό κοντά στο σημείο που θα γίνει η μικρή αυτή «επέμβαση».
• Μην ακουμπάς τα αυτιά σου με χέρια που δεν έχεις μόλις πλύνει. Ο χρόνος από τη στιγμή που τρυπάς το αυτί μέχρι την επούλωση είναι πολύ κρίσιμος για μολύνσεις.
• Μην περιμένεις το καλοκαίρι για να τρυπήσεις τον χόνδρο του αυτιού σου γιατί, όπως θα σου πει και ο ειδικός, μέχρι να επουλωθεί η τρύπα στον χόνδρο, πρέπει να μείνεις μακριά από βουτιές σε πισίνες και θάλασσες.
• Τέλος, εμπιστεύσου τον ειδικό: Ακολούθησε κατά γράμμα τις οδηγίες για την υγιεινή των πρώτων ημερών και τη χρήση αντισηπτικών (οι γιατροί αγαπούν -και- το οινόπνευμα. Οι «πιρσινγκάδες» στην πλειοψηφία τους, όχι).

Πώς θα καταλάβω ότι κάτι δεν πάει καλά στον τράγο μου;

«Ο πόνος, η κοκκινίλα και η εκροή πύου είναι συμπτώματα που πρέπει να μας οδηγήσουν στον γιατρό, επειδή όπως είπαμε η περιοχή είναι πιο επιρρεπής στις φλεγμονές και τις μολύνσεις. Ανάλογα με την έκταση και τη βαρύτητα της φλεγμονής, ο γιατρός μπορεί να συστήσει από τοπική αντιβιοτική αγωγή μέχρι αφαίρεση του σκουλαρικιού και επεμβατική αντιμετώπιση του τραύματος», εξηγεί η γιατρός Καλή Κοντογεώργη.

Ο βελονισμός τι σχέση έχει με όλα αυτά;

«Αμάν βρε Ελένη, δεν θα κάνεις και εγχείρηση», μου είπε φίλη, που έκανε πρόσφατα τρύπα στον τράγο και φοράει μάλιστα και σκουλαρίκι ειδικό για όσους φορούν ακουστικά (έχει εθιστεί, βλέπετε, στα podcast και δεν βγαίνει από το σπίτι χωρίς αυτά). Η φίλη νιώθει δεκαεξάρα και δεν φοβάται τίποτα. Την είδα όμως λίγο σκεπτική όταν της είπα ότι οι γιατροί που ασκούν ιατρικό βελονισμό δεν πολυσυμφωνούν με τα τρυπήματα στην περιοχή του αυτιού, επειδή αυτά επηρεάζουν τη συνολική μας υγεία και ευεξία. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω απόσπασμα από την ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχα με την γιατρό Λίνα Παππά-Γεωργίου, ειδική στον ιατρικό βελονισμό: «Ο ωτοβελονισμός βασίζεται στη χαρτογράφηση σημείων του αυτιού, τα οποία αντιπροσωπεύουν σε μικρογραφία το σύστημα των οργάνων που έχουμε στο σώμα μας, καθώς αποτελούν «πέρασμα» των αντίστοιχων μεσημβρινών, δηλαδή των διαδρομών βασικών νεύρων που διατρέχουν το ανθρώπινο σώμα. Οι εξειδικευμένοι γιατροί, βελονίζοντας συγκεκριμένα σημεία του αυτιού με τις ειδικές λεπτές αποστειρωμένες βελόνες, παρεμβαίνουμε στη λειτουργία των οργάνων αυτών. Κάνοντας λοιπόν πίρσινγκ παρεμβαίνουμε κατά κάποιο τρόπο στην ενέργειά μας και δεν μπορέσουμε ποτέ να διαχειριστούμε στο εκατό τοις εκατό τον οργανισμό μας», καταλήγει η κυρία Λίνα Παππά. Τι να κάνω κι εγώ; Διαφυλάττω την ακεραιότητα του αυτιού μου κρατώντας την ενέργειά μου για άλλες τολμηρές πράξεις νεότητας.