Με καταγωγή από το μουσικόφιλο Manchester, ο David Wolstencroft, οπως είναι το κανονικό του όνομα, καλλιέργησε από μικρός το υψηλής αισθητικής γούστο του και ξεκίνησε να δημιουργεί μουσική πριν από περίπου 10 χρόνια. Με μουσικούς άξονες το house και το techno και βαθιά αγάπη και επιρροές από την μαύρη μουσική, ο Trus’ me είναι υπεύθυνος για τρία προσωπικά albums, πάμπολλα singles και remixes, με ξεχωριστό deep, soulfull και disco ήχο, που υποστήριξαν DJs, μεγαθήρια όπως οι Ashley Beedle, Juan Atkins και Gilles Peterson, μεταξύ άλλων. Το 2009 ίδρυσε το δικό του label, Prime Numbers, που γρήγορα καθιερώθηκε στη συνείδηση των DJs και μουσικόφιλων, χάρη στην προοδευτική dance ματιά του. Καλλιτέχνες όπως οι Move D, Actress, Linkwood, Motorcity Drum Ensemble, Chez Damier, Amp Fiddler και Dam Funk μεταξύ άλλων κυκλοφόρησαν μουσική στην εταιρεία του ή συνεργάστηκαν μαζί του, ανεβάζοντας το status της. Οι τελευταίες κυκλοφορίες του, καθώς και οι αλεπάλληλες DJ εμφανίσεις του, τον κρατούν σταθερά στην πρώτη γραμμή.
Πως θα περιέγραφες την μουσική που φτάχνεις; Προσωπικά, προσπάθησα να διατηρήσω τον αυθεντικό ήχο στις παραγωγές μου και το label. H μουσική έγινε ποιο club –friendly σίγουρα, το οποίο είναι αποτέλεσμα εξέλιξης και εμπειρίας, παίζοντας τακτικά σε clubs, από το ξεκίνημα της Prime Numbers. To αρχικό υλικό, ήταν ένα αποτέλεσμα, ενός δικτύου συνεργατών και μουσικής που περίμενε να κυκλοφορήσει. Ευτυχώς όλοι οι καλλιτέχνες μεγάλωσαν και μετακινήθηκαν στις δικές τους κατευθύνσεις, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα, η εταιρεία να βγάζει κατα βάση τις παραγωγές μου.
Τι στυλ μουσικής παίζεις συνήθως στα DJ sets σου; Θα έλεγα πως το techno υπερισχύει αυτό τον καιρό, καθότι οι πιο ενδιαφέρουσες παραγωγές κατα τη γνώμη πηγάζουν απο κεί τελευταία. Ειδικεύομαι στο να ενώνω το house με το techno συνεχώς σε ένα set. Σιχαινομαι να παίζω μόνο ένα συγκεκριμένο στυλ μέσα σε ένα βράδυ. Χρειάζομαι να έχω αυτή την ελευθερία. Έτσι έμαθα απο κεί που κατάγομαι και απο τους παλιότερους DJs που σεβόμουν και παρακολουθούσα.
Πες μας κάποια πράγματα για την Prime Numers, την εταιρεία σου. Το label ήταν πάντα ένα ‘ανοιχτό βιβλίο’, καθότι αντικατοπτρίζει τα μουσικά μου γούστα ανα περιόδους. Υπάρχει ένας ισχυρός σύνδεσμος, μεταξύ του Detroit και της Πατρίδας μου, του Manchester. Δεν μου αρέσει να κατηγοριοποιούμε σε ένα είδος, το label φυσικά εξελίχθηκε, όπως και η μουσική μου.
http://youtu.be/ZzV1KQwtMUY
Πως ήταν η μουσική σκηνή του Manchester, όταν μεγάλωνες; Στα early twenties μου έβγαινα πολύ. Οι Mr Scruff, Electric Chair και Eyes Down ήταν οι αρχικές επιρροές μου τότε, έξω. Αυτές οι βραδιές, ένωναν jazz, soul, disco και house, techno. Αυτό με ακολούθησε και ως DJ και παραγωγό. Η πόλη που ζείς σε σχηματίζει και απόδειξη αυτού είναι και η αλλαγή του ήχου μου από όταν μετακόμισα στο Βερολίνο.
Πώς είναι η ζωή στο Βερολίνο; Έντονη, δεν χαλαρώνει. Είναι κάτι σαν το Hollywood των DJs, πράγμα θετικό και αρνητικό ταυτόχρονα. Η κοινωνική ζωή και δικτύωση δεν έχει προηγούμενο, στην βιομηχανία που αναφερόμαστε. Το βασικό μειονέκτημα είναι όμως το φαγητό. Γι’ αυτό και θα έρθω για τρείς μέρες στην Αθήνα, καθότι λατρέυω το Ελληνικό φαγητό. Γιάμ!
Μπορείς να ονομάσεις κάποιους από τους αγαπημένους σου DJs; O Daniel Bell για μένα είναι ο νούμερο ένα. Γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ του house και techno ενώ επίσης δημιουργεί μία ηλεκτρισμένη ένταση. Μπορεί να παίξει ένα ολόκληρο set, όπου δεν αναγνωρίζεις ούτε ένα κομμάτι αρχικά, για να ανακαλύψεις κατόπιν πως έχεις αρκετούς. Καταπληκτικό. Ο Dettman επίσης μου αρέσει πολύ, όπως και Jane Fitz. Υπάρχουν πάρα πολλοί καλοι DJs.
Θυμάσαι ποιός ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Ο πρώτος που αγόρασα με δικά μου λεφτά ήταν το ‘Wildchild – Renegade Master’ και το πρώτο LP ήταν το ‘The Verve – Urban Hymns’. Πρίν από αυτά, υπήρχαν κασσέτες με Stone Roses, Charlatans και λοιπά. True Salford Lad.
Ποιες είναι οι βασικές μουσικές σου επιρροές; Ήρθα μέσα από το hip hop – Tribe, Jay Dee και λοιπά, τα οποία με έφεραν σε επαφή με μουσικούς όπως Amp Fiddler, Andres και Moodymann και τελικά στους Juan Atkins and Co. Το Detroit έχει επηρρεάσει πολύ το Manchester, οι εκεί ντόπιοι αναφέρονται σε μας ως Detroit’s Children, καθώς ακούν τον ήχο τους που είναι τόσο κοινός στις παραγωγές μας.
Ποιο είναι το ανεκπλήρωτο μουσικό σου όνειρο; Το να φτιάξω μουσική για soundtrack και ταινίες. Πάντα έκανα θεματικά άλμπουμς, οπότε αυτή μου φαίνεται μια φυσική συνέχεια. Το να μην εστιάζεις μόνο στο floor του club, σου δίνει χώρο να επεκτείνεις κατα κάποιο τρόπο τις ικανότητες σου.
Δώσε μας ένα επίκαιρο Top-5 σου. Ike Release – Watercolors EP, Buffered Multiple – Buffer 02 EP, Staffan Linzatti – Who Knows Where To Go EP, Voiski – Breaths Written Outside Gloom EP, Vernon Felicity – Running Late EP