Το καλύτερο κλαμπ του κόσμου

Αν το Studio 54 αποτέλεσε την πυρκαγιά του nightlife της αμερικάνικης Μητρόπολης, το κλαμπ Area σίγουρα ήταν η φωτεινότερη πυγολαμπίδα της. Μέσα στην βραχύβια πορεία του, από την ίδρυσή του το 1983 μέχρι το απότομο τέλος του fun το 1987 πρόλαβε να γράψει τη δική του ιστορία, η οποία τώρα αποτυπώνεται σε ένα βιβλίο με τίτλο Area: 1983-1987. Στην πολυτελή έκδοση των 387 σελίδων που θα ξεκινήσει να διατίθεται στις 12 Νοεμβρίου παρελαύνουν οι διάσημοι θαμώνες του, φωτογραφίες και γράμματα που συνέλεξαν ο συνιδρυτής του κλαμπ Eric Goode και η αδερφή του Jennifer συνθέτοντας ένα coffee table book που σίγουρα κάνει ένα σαλόνι ενδιαφέρον.

Οι εντυπώσεις που πηγάζουν από τα memorabilia είναι αυτές που ξυπνούν το μάτι, ακόμη και αν δεν υπήρξες ποτέ οπαδός του new wave: η Grace Jones, ο Chuck Close, ο Malcolm McLaren, o Boy George, η Madonna και όλο το hot crowd δεν θεωρούσε το βράδυ του ολοκληρωμένο αν δεν είχε περάσει από εκεί για ένα ποτό. Τι ήταν όμως αυτό που το έκανε τόσο ιδιαίτερο ώστε ακόμη και ο Andy Warhol το συμπεριλάμβανε τακτικά στις σημειώσεις του;

Το «παιδί» τεσσάρων Καλιφορνέζων, των αδερφών Eric και Christopher Goode, Shawn Hausman και Darius Azari στεγαζόταν σε ένα πέτρινο κτίριο του 1866 με κοινό όραμα την δημιουργία ενός art project που δεν θα έμοιαζε με οτιδήποτε άλλο είχαν δει οι κορεσμένοι clubbers της Ν. Υόρκης. Ο στόχος επετεύχθη με έξυπνο τρόπο. Κάθε πέντε με έξι εβδομάδες οι χώροι του κλαμπ ξηλώνονταν κυριολεκτικά και διαμορφώνονταν από την αρχή και οι φίλοι λάμβαναν μυστηριώδεις προσκλήσεις για τα πιο ευφάνταστα θεματικά πάρτι – Suburbia, Natural History, Gnarly, Art, Fashion, ήταν κάποια από αυτά. Το Area άνοιγε τις πόρτες του από την Τετάρτη μέχρι το Σάββατο, αυστηρά από τις 11 μέχρι τις 4 το πρωί, αλλά αυτό δεν έμοιαζε να ενοχλεί κανέναν. Οι τέσσερις ιδρυτές είχαν δει από νωρίς ότι τα 80’s θα μετέτρεπαν τους καλλιτέχνες σε ροκ σταρ και έδωσαν το δικό τους push στο κίνημα. Μαζί με τους φίλους τους Jean-Michel Basquiat και Keith Haring, αλλά και θρυλικούς σήμερα φωτογράφους που σύχναζαν στο νούμερο 157 της οδού Hudson αποτυπώνοντας το ανατρεπτικό mood, όπως η Nan Goldin και ο Patrick McMullan, κατάφεραν να φέρουν τη μαγεία του installation και την άγνωστη ακόμη performance art στο ευρύ κοινό. Αρκετά όλα αυτά για να δημιουργήσουν ένα κλαμπ που τελικά έζησε όπως όλοι οι μύθοι σύμφωνα με τον κανόνα του «live fast, die young».

Φυσικά το πάρτι δεν σταματά σε ένα βιβλίο. Πιστό σε όσους θυμούνται ακόμη ότι το Area μετέτρεψε το clubbing σε τέχνη, το Area δεν διαψεύδει τις προσδοκίες και παράλληλα με την κυκλοφορία του λευκώματος φρεσκάρει τις downtown μνήμες με μία έκθεση στο κλαμπ Hole, ένα dance party αναρχικών κοκτέιλ στο ξενοδοχείο Bowery και μια βιτρίνα στο πολυκατάστημα Bergdorf Goodman που αφήνουν την φαντασία ελεύθερη: Άραγε πώς θα ήταν το Area σήμερα;