Έφτασε αυτή η στιγμή: η στιγμή που κάνουν την εμφάνισή τους οι λίστες ανασκόπησης του χρόνου που τελειώνει. Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς, οι καλύτερες μουσικές της χρονιάς, τα καλύτερα βιβλία, τα καλύτερα φαγάδικα της χρονιάς, τα καλύτερα μέρη για χειμερινές διακοπές, τα καλύτερα χριστουγεννιάτικα γλυκά, οι καλύτερες δίαιτες για να χάσεις κιλά αφού έφαγες ΟΛΑ τα καλύτερα χριστουγεννιάτικα γλυκά.
Εμείς ξεκινάμε με ένα άτυπο top-20 της τηλεοπτικής σεζόν· όχι ακριβώς οι καλύτερες στιγμές της φετινής τηλεόρασης, αλλά σίγουρα οι στιγμές που θα θυμόμαστε από το 2017. Πατήστε το play στο “Last Christmas” των Wham και απολαύστε τις σε τυχαία σειρά:
Ας ξεκινήσουμε με τον ελέφαντα στο δωμάτιο: μπορεί η αποκάλυψη των αμαρτιών του Χόλιγουντ να ξεκίνησε από τον Harvey Weinstein και τις κατηγορίες 78 (!!) γυναικών για σεξουαλική παρενόχληση ή βιασμό, αλλά επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και τη μικρή οθόνη. Αρχικά, ο Kevin Spacey κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση από ενήλικους και ανήλικους άνδρες, κάτι που σηματοδοτεί το επικείμενο τέλος του House of Cards, της σειράς που ξεκίνησε την «αυτοκρατορία» του Netflix. Μετά, ο Louis C.K. κατηγορήθηκε από 5 γυναίκες ότι αυνανίστηκε μπροστά τους και τα κανάλια (FX, Netflix, HBO, PBS) με τα οποία είχε ενεργές συνεργασίες έκοψαν κάθε σύνδεση μαζί του. Τέλος, ο Jeffrey Tambor απολύθηκε από το Amazon και το Transparent, μετά από τις κατηγορίες 3 ατόμων για σεξουαλική παρενόχληση.
Μπορεί η πρώτη σειρά του Fincher να «αμαυρώθηκε» φέτος (βλ. House of Cards), αλλά ο σκηνοθέτης επέστρεψε με ένα εξαιρετικό θρίλερ που μοιάζει σαν μια τηλεοπτική μεταφορά του αριστουργηματικού Zodiac. H σκηνοθετική γλώσσα και η επιρροή του Fincher είναι εμφανής σε όλα τα επεισόδια, ενώ την παράσταση κλέβει ο Cameron Britton στο ρόλο του serial killer Edmund Kemper.
O Simon (The Wire) χρησιμοποίησε την αναπτυσσόμενη βιομηχανία πορνό της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του ’70 για να μας πει μια ιστορία όπως μόνο αυτός ξέρει: χειριζόμενος αριστοτεχνικά το αστικό περιβάλλον και τους πολυδιάστατους χαρακτήρες του. Συνεργάστηκε ξανά με τον George Pelecanos, έχοντας ως πρωταγωνιστές τον James Franco και την Maggie Gyllenhaal.
Ίσως σαν αντίδραση απέναντι στις πολιτικές του Donald Trump, τα Emmy’s προσπάθησαν να πάρουν θέση: ο Donald Glover (Atlanta) έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός που κέρδισε βραβείο σκηνοθεσίας για κωμική σειρά, ο Riz Ahmed (The Night Of) ήταν ο πρώτος Ασιάτης μουσουλμάνος που κέρδισε βραβείο υποκριτικής και η Lena Waithe (Master of None) έγινε η πρώτη Αφροαμερικανή που κέρδισε βραβείο σεναρίου για κωμική σειρά. Έφεραν στο επίκεντρο σπουδαίους γυναικείους χαρακτήρες με τα Big Little Lies, The Handmaid’s Tale και Black Mirror (“San Junipero”), ενώ «αγκάλιασε» τη ρεαλιστικότατη δυστοπία με τις βραβεύσεις των δύο τελευταίων.
To 2017 ήταν επιτέλους η χρονιά που οι «γυναίκες είχαν την δύναμη» στην τηλεόραση. Παρότι υπήρχαν διάσπαρτοι κάποιοι σπουδαίοι γυναικείοι χαρακτήρες, οι περισσότερες εμβληματικές σειρές των τελευταίων ετών (The Wire, The Sopranos, Breaking Bad) ήταν ανδροκρατούμενες. Από φέτος ίσως αλλάξουν τα πράγματα, με την αρχή να γίνεται από το Big Little Lies. Έδωσε τη σκηνή στις γυναίκες και έφερε στο προσκήνιο την ενδοοικογενειακή βία. Βασισμένη στο βιβλίο της Liane Moriarty και με ένα εξαιρετικό καστ (Nicole Kidman, Reese Witherspoon, Shailene Woodley, Laura Dern), η μίνι-σειρά του HBO συζητήθηκε όσο λίγες φέτος.
Όπως ακριβώς μας υποσχέθηκε η Laura Palmer, επιστρέψαμε στον κόσμο του Twin Peaks 25 (περίπου) χρόνια μετά το τελευταίο επεισόδιο. Κανείς δεν ήξερε τι να περιμένει από τη νέα σεζόν της απόλυτα καλτ σειράς, αλλά ο David Lynch είχε απόλυτη δημιουργική ελευθερία και αυτό φάνηκε στα σουρεαλιστικά και τρελά 18 επεισόδια που είδαμε.
Ποιος θα τολμούσε να πειράξει την επιτυχημένη συνταγή της Marvel σε μια περίοδο που η τηλεόραση και ο κινηματογράφος έχει γεμίσει με υπερήρωες; Μα φυσικά ο Noah Hawley (Fargo) και το FX, χρησιμοποιώντας τον Legion για να πει μια πρωτοποριακή υπερηρωική ιστορία. Ψυχική υγεία, αποτυχία, κατάχρηση ουσιών, μη γραμμική αφήγηση και εφέ βγαλμένα από εφιάλτη LSD, άλλαξαν τα δεδομένα στο είδος, με αποκορύφωμα την περιβόητη σκηνή της κουζίνας.
Το Αύγουστο, η ομάδα OurMine χάκαρε τους λογαριασμούς των ΗBO, ΗΒΟ Now και Game of Thrones στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, και υπέκλεψε 1,5 ΤΒ δεδομένων από το κανάλι. Έδωσε στη δημοσιότητα το 4ο επεισόδιο της έβδομης σεζόν του GoT λίγες μέρες πριν την επίσημη προβολή του, μαζί με επεισόδια άλλων σειρά του καναλιού (Ballers, Room 104).
Η εκλογή του Donald Trump στον προεδρικό θώκο μπορεί να έκανε (και συνεχίζει να κάνει) κακό στις ΗΠΑ και τον κόσμο, αλλά ήταν βάλσαμο για τη δημιουργικότητα και τη θεαματικότητα των βραδινών εκπομπών στις ΗΠΑ. Ο Trump τους πρόσφερε περισσότερο υλικό απ’ ότι μπορούσαν να φανταστούν και εμείς απολαύσαμε καλή κωμωδία. Οι μεγάλοι κερδισμένοι ήταν ο Stephen Colbert και το Late Show, o Trevor Noah και το Daily Show, ο Seth Meyers και το Late Night και ο Jordan Klepper και το The Opposition.
Φέτος ήταν η χρονιά του Δράκου για το GoT και η προτελευταία σεζόν της σειράς μας προετοίμασε για το τέλος. Ο μειωμένος αριθμός επεισοδίων (7) περιόρισε τη δημιουργική ελευθερία των σεναρίων και την ανάπτυξη των χαρακτήρων, αλλά το GoT παρέμεινε η εντυπωσιακότερη σειρά της τηλεόρασης. Οι δράκοι ήταν μεγαλύτεροι και πιο φονικοί από ποτέ, έχοντας πια πρωταγωνιστικό ρόλο. Αποκορύφωμα η μάχη στο Βορρά με τον θάνατο και τη νεκρανάστασή ενός δράκου στον στρατό των White Walkers.
Οι κύριοι εκπρόσωποι των παρόχων streaming υπηρεσιών (Netflix, Hulu, Amazon) κατέκλυσαν την -παγκόσμια πια- αγορά με τις σειρές τους. Το Netflix προβάλει και δημιουργεί περισσότερες σειρές από ποτέ: από το Mindhunter του Fincher και το φαινόμενο Stranger Things, μέχρι τις σειρές της Marvel και το BoJack Horseman. To Hulu βρήκε το ιερό δισκοπότηρο με την πρώτη προσπάθεια (προς εκνευρισμό του Netflix): έγινε η πρώτη υπηρεσία streaming που κατέκτησε το Emmy καλύτερης δραματικής σειράς, με το The Handmaid’s Tale. To Amazon συνεχίζει με ανάμικτα αποτελέσματα την τακτική του να παραγγέλνει αμέτρητους πιλότους για να βρει καλές σειρές, αλλά -έστω κι έτσι- παράγει πολύ τηλεόραση. Το μέλλον του steaming διαγράφεται λαμπρό.
H θρυλική σειρά ντοκιμαντέρ επέστρεψε στο BBC Earth για 7 επεισόδια. 16 χρόνια μετά την πρώτη σειρά, το Blue Planet II βουτάει στους ωκεανούς της Γης υπό την καθοδήγηση του Sir David Attenborough και μας προσφέρει εκπληκτικά πλάνα χρησιμοποιώντας πρωτοποριακό εξοπλισμό . O Hans Zimmer γράφει κι εδώ τη μουσική, όπως και στο περσινό Planet Earth II.
Θα ακολουθήσουν πολλά επίθετα θαυμασμού. Η εξαιρετική δεύτερη σεζόν της σπουδαίας κωμωδίας του Aziz Ansari ξεκινάει με ένα υπέροχο ασπρόμαυρο επεισόδιο στη Μόντενα της Ιταλίας. O Ansari ανακαλεί τους σπουδαίους Ιταλούς σκηνοθέτες και εσύ θες να επισκεφτείς ξανά τους κόσμους του Φελίνι και του Αντονιόνι.
Αναφερόμαστε στο The Leftovers και στο Halt and Catch Fire. To The Leftovers ήταν ένα δυνατό δράμα που αποθεώθηκε από τους κριτικούς και το είδε λιγότερος κόσμος απ’ ότι έπρεπε, ενώ το Halt and Catch Fire ήταν μια εγκληματικά υποτιμημένη σειρά για την επανάσταση των υπολογιστών και την αρχή του ίντερνετ που δεν είδε σχεδόν κανείς.
Μπορεί η τρίτη σεζόν του ξεκαρδιστικού animation να μας πρόσφερε τον Pickle Rick, αλλά ο μεγάλος χαμός ήταν αποτέλεσμα της πρωταπριλιάτικης πρεμιέρας, όπου “αποκαλύφθηκε” η λατρεία του Rick για τη Szechuan sauce που είχαν φτιάξει τα McDonald’s για να προμοτάρουν τη Mulan. Τον Οκτώβρη, λοιπόν, τα McDonald’s είχαν την ατυχή να διαθέσουν μικρές ποσότητες της σως σε κάποια καταστήματα, με αποτέλεσμα οι τρελαμένοι οπαδοί της σειράς να τσακώνονται και να γκρινιάζουν προσπαθώντας να την αποκτήσουν. Για κάτι τέτοια θα αγαπάμε πάντα την Αμερική.
Καλώς ή κακώς, το Handmaid’s Tale ήταν η σειρά του 2017. Σάρωσε τα βραβεία, ενώ έγινε η πρώτη streaming σειρά που κέρδισε το Emmy καλύτερης δραματικής σειράς. Είχε ένα κατά βάση γυναικείο καστ καθοδηγούμενο από την εξαιρετική Elizabeth Moss και ήταν μια αρκετά πιστή μεταφορά του μυθιστορήματος της Margaret Atwood, με τον δυστοπικό της κόσμο να μην είναι πια όσο μακρινός φάνταζε.
Οι τηλεοπτικές σειρές γίνονται συνεχώς ποιοτικότερες, προσελκύοντας σπουδαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Το House of Cards και το True Detective άνοιξαν το δρόμο προς την καλωδιακή τηλεόραση στα «γνωστά ονόματα». Η είσοδος των σειρών στην ποπ κουλτούρα προσφέρουν άμεση αναγνωρισιμότητα στους ηθοποιούς και το τηλεοπτικό φορμάτ προσφέρει περισσότερη δημιουργική ελευθερία στους δημιουργούς. O Tom Hardy ήρθε με το Taboo, ο Steven Soderbergh ήταν φέτος παραγωγός σε δύο σειρές, ο Spike Lee έκανε την πρώτη του τηλεοπτική απόπειρα, ο David Fincher επέβλεπε όλη τη σεζόν του Mindhunter, οι Cillian Murphy και Adrien Brody είναι στο Peaky Blinders, και ο Nicolas Winding Refn (Drive) με τον Miles Teller (Whiplash) έρχονται στο Amazon.
Μετά από απουσία 12 ετών (από το Star Trek: Enterprise) το Star Trek έχει ξανά παρουσία στην τηλεόραση. Οι Bryan Fuller (Hannibal) και Alex Kurtzman (The Mummy) μας φέρνουν το Discovery, το οποίο καταφέρνει να σταθεί επάξια δίπλα στις θρυλικές σειρές του επιτυχημένου franchise.
Λίγοι φανταζόντουσαν ότι το spin-off του Breaking Bad θα μπορούσε να σταθεί αξιοπρεπώς δίπλα στο μεγάλο του αδελφό, πόσο μάλλον να μας προσφέρει 3 σεζόν που γίνονται συνεχώς καλύτερες. Στη μέση της τρίτης σεζόν είχαμε τη δικαστική διαμάχη των δύο αδερφών, με τον Jimmy (Bob Odenkirk) να ξεγελάει τον Chuck (Michael McKean) σε μια τραγική σκηνή που δεν μας αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για την ποιότητα της σειράς.
Ο Neil Gaiman (Sandman) είχε γράψει ένα unfilmable μυθιστόρημα που λένε και οι Αμερικανοί. Αλλά οι Bryan Fuller (Hannibal) και Michael Green (Logan, Blade Runner 2049), σε συνεργασία με το Starz, έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν. Έμειναν πιστοί (sic) στο ονειρικό και βίαιο πνεύμα του βιβλίου, και δημιούργησαν μερικές από τις πιο όμορφες εικόνες που είδαμε φέτος στην τηλεόραση.