Στρέλλα, στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής
Υπάρχουν κάποιοι τίτλοι, κάποιες ομάδες, κάποιες ιστορίες, κάποιες υποσχέσεις που σφύζουν από βεβαιότητα επιτυχίας πριν καν εμφανιστούν επί σκηνής.
Παραστάσεις έτοιμες να συζητηθούν, δίνουν τις πρώτες πληροφορίες, συγκεντρώνουν και βγάζουν προς τα έξω τις πρώτες τους εικόνες, εκπέμπουν τα πιο αγαπησιάρικα τους σήματα και ετοιμάζονται να αναμετρηθούν με το ανυπόμονο κοινό. Ας ρίξουμε μια πρώτη ματιά:
«Μια νέα όπερα η οποία πραγματεύεται τη συνάντηση του Γιώργου, ένας σαρανταοκτάχρονου άνδρα που μόλις αποφυλακίστηκε, με τη Στρέλλα, μια νεαρή τρανς πόρνη που λατρεύει τη Μαρία Κάλλας. Το μέλλον φαντάζει ανοιχτό και για τους δυο τους, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. Καθώς, όμως, εκκρεμούν ακόμα οι λογαριασμοί του Γιώργου με το παρελθόν, η ιστορία του επανέρχεται για να τον στοιχειώσει. Μαζί με τη Στρέλλα, θα πρέπει να βρουν ένα δρόμο προς τη λύτρωση».
Θυμίζει κάτι; Φυσικά. Η οπερατική Στρέλλα βασίζεται στην πολυβραβευμένη κινηματογραφική Στρέλλα του Πάνου Χ. Κούτρα. Μια ταινία-σταθμό στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο που έθεσε με άγρια ποιητικό και εκκωφαντικό τρόπο, ήδη από το 2009, την ανάγκη για ορατότητα των τρανς και της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στην Ελλάδα.
Η πιο αναμενόμενη και πολύπαθη παράσταση της χρονιάς, σε μουσική σύνθεση του Μιχάλη Παρασκάκη, λιμπρέτο της Αλεξάνδρας Κ*, μουσική διεύθυνση Κωνσταντίνου Τερζάκη και σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή («Παίχτες») στην πρώτη του επαφή με το είδος της όπερας, ετοιμάζει τα καλά της και περιμένει τη στιγμή που θα ανέβει στη σκηνή για να παρουσιάσει τη νέα εκδοχή του εαυτού της. Σε αυτή δηλαδή που και πάλι ερωτεύεται, αγαπά και πονά. Στον ρόλο της Στρέλλας η Λέττα Κάππα. Όπως ήταν αναμενόμενο το φλερτ με το sold out, το λες και άγριο.
Info: Ξεκινά την 1η Φεβρουαρίου 2023 / περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια εδώ
«Μετά από μια τραυματική απώλεια, ο Τάσος και η σύζυγός του Όλγα εγκαταλείπουν το παλιό τους διαμέρισμα και μετακομίζουν στο νέο τους σπίτι. Καθώς προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα, οι διαφωνίες και οι ανελέητες συγκρούσεις μεταξύ τους πυκνώνουν συνεχώς, και τα ψέματα που τους απομακρύνουν βαθαίνουν όλο και πιο πολύ, ενώ στο σπίτι φιλοξενούν για λίγες μέρες και την ιδιόρρυθμη μητέρα του Τάσου. Ένας ξάδελφος και ένας διακοσμητής (interior designer), συμπληρώνουν τους χαρακτήρες αυτής της απρόσμενης αλλά και πολύ οικείας ιστορίας, στην οποία τίποτα δεν είναι αυτό που αρχικά φαίνεται. Το παρελθόν «εγκυμονεί» μυστικά που τσακίζουν και οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη, σαν μια οδυνηρή επιβεβαίωση ότι για να φτάσεις στην αλήθεια, πρέπει να “ματώσεις”. Οι κλειδωμένες πόρτες θα σπάσουν. Θ’ ανοίξουν για πάντα. Όπου και να τρέξεις όμως, όποιον δρόμο και να πάρεις, θα σε βγάλει πάλι στο παιδικό σου δωμάτιο»
Όσοι ψάχνουν να βρουν αυτή τη στιγμή το μαγικό χαρτάκι που θα τους βάλει στον άγριο κόσμο που κρύβουν 175 ολόκληρα τετραγωνικά στο Θέατρο Ιλίσια (και δεν βρίσκουν), γνωρίζουν καλά τι σημαίνει το όνομα Γιώργης Τσουρής και πόσο γρήγορα θα πρέπει να κλείσουν θέση όταν θα δουν το όνομα του ξανά στα συγγραφικά credits μιας νέας του παράστασης – καλή μας ώρα.
Όπως μας πληροφορούν από το κοντρόλ, το έργο «Μακριά από παιδιά» κλείνει την τριλογία που άνοιξαν ο «Χαρτοπόλεμος» και τα «170 τετραγωνικά (moonwalk)» και θεωρητικά τακτοποιούν τους έρωτες και τις εμμονές του έχοντα βραβείο «ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΟΡΝ» ηθοποιού και συγγραφέα, με το δίπτυχο σπίτι-οικογένεια. Ωσότου δηλαδή ανακαλύψει και πάλι πως έχει αφήσει δεξιά αριστερά ανοιχτούς λογαριασμούς. Ωσότου δηλαδή η ανάγκη και για άλλες ανάλογες, ωραίες, άγριες ιστορίες βρουν τον δρόμο τους στην θεατρική έκθεση και σκηνή. Το «Μακριά από Παιδιά» είναι «μια ιστορία για τα παιδιά που δεν έγιναν γονείς και για τους γονείς που παρέμειναν για πάντα παιδιά», συνεχίζει να αποκαλύπτει το κοντρόλ, η αλλιώς «μια ιστορία για τον απλό, καθημερινό άνθρωπο, που μια μοιραία μέρα «συναντάει» τα όρια της ύπαρξής του». Στη καρέκλα του σκηνοθέτη, ο σταθερός συνεργάτης του Τσουρή, ο Γιώργος Παλούμπης.
Info: Ξεκινά στις 21 Φεβρουαρίου 2023 / περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια εδώ
Μπέρτολτ Μπρέχτ σε μακάβρια φάρσα. Το οποίο σημαίνει πως, για να κατανοηθεί ο στόχος, πρέπει πρώτα να εξηγηθούν τα σημεία της κατεύθυνσης. Πάμε. Το παραβολικό αυτό δράμα ανήκει στο Επικό Θέατρο. Είναι ένας παραλληλισμός της ιστορίας της ανόδου του ναζισμού στη Γερμανία μέχρι την κατάληψη της εξουσίας στην Αυστρία από τον Χίτλερ. Το έργο ανασυνθέτει την ιστορία μεταφέροντας τη δράση στο γκανγκστερικό περιβάλλον της Αμερικής και του Σικάγου του μεσοπολέμου. Ο κεντρικός χαρακτήρας που μοιάζει με τον περιβόητο γκάνγκστερ Αλ Καπόνε δομήθηκε πάνω στο πρότυπο του σαιξπηρικού Ριχάρδου του 3ου. Αυτό άρεσε πολύ στον συγγραφέα. Όπως και η αποκάλυψη μέσω της επικάλυψης αλλά και της μεθόδου της αποστασιοποίησης, ότι κι αν σημαίνει αυτό.
Στο δια ταύτα. Ο Άρης Μπινιάρης σκηνοθετεί, ο Γιώργος Χρυσοστόμου φορά το γνωστό μουστάκι και μια πλειάδα ηθοποιών τον ακολουθεί σαν πιστή αγέλη σε ένα άπλωμα δεκαπέντε σκηνών αποσπασματικής αφήγησης, αφού μία είναι η επιθυμία -και εδώ ταυτιζόμαστε- να δούμε πώς η ιστορία ανακυκλώνεται. Ή ακόμη χειρότερα πώς μένει σταθερή στα δικά της. Όταν δηλαδή επιλέγει να μιλά σε αιώνια λούπα, βρώμικα, φανατικά και φασιστικά. Πνιγμένη στο αίμα και τη βία της απάνθρωπης λογικής της και των ταγμάτων ασφαλείας που κρύβουν τακτικά οι σελίδες της. Ίσως είναι η παράσταση της χρονιάς. Ή έστω, πολύ θα το θέλαμε.
Info: Ξεκινά στις 25 Ιανουαρίου / περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια εδώ
Βενετία χαμένη κάπου στον χρόνο. Πετυχημένος συγγραφέας που διανύει την έκτη δεκαετία της ζωής του, έλκεται από έναν νεαρό που παραθερίζει στο ίδιο ξενοδοχείο μ’ εκείνον. Από την πρώτη στιγμή που τον βλέπει, του αφιερώνει σχεδόν ιδεοληπτικά τις σκέψεις και τις κινήσεις του, εκμεταλλευόμενος τις φήμες για τον θανατηφόρο λοιμό που μεταδίδεται σε κείνη την ερωτική πόλη της Ιταλίας… «Γιατί στο πάθος, όπως και στο έγκλημα, δεν ταιριάζει η τάξη της καθημερινότητας, και κάθε χαλάρωση του κοινωνικού ιστού, κάθε αναταραχή και κάθε μάστιγα στον κόσμο τού είναι ευπρόσδεκτη, διότι απροσδιόριστα μπορεί να ελπίζει πως μια τέτοια κατάσταση είναι προς όφελός του.»
Στα χρόνια ενός διάχυτου πολιτικαλκορεκτιμσού όπως και μιας αχόρταγης ανάγκης άμεσου επαναπροσδιορισμού σχέσεων και αξιών, θα έχει πολύ ενδιαφέρον να πάρουμε μια ανάσα, να κλείσουμε λίγο τα μάτια και να πάμε λίγο προς τα πίσω. Όταν δηλαδή μια κινηματογραφική ιστορία (αυτή του Λουκίνο Βισκόντι) κένταγε νέα προσθετικά πάνω σε μια λογοτεχνική δαντέλα (αυτή του Τόμας Μαν) και έθετε νέα ερωτήματα, έκδηλα και κατανοητά στη φιλοσοφική, σχεδόν πλατωνική αναζήτηση του Κάλλους που κρυβόταν στο κεντρικό ανάθεμα. Όπως σημειώνει και το κοντρόλ, «στο τέλος αυτής της μοιραίας συνάντησης ο θάνατος έρχεται για να εκ-πληρώσει ιδανικά έναν έρωτα που βιώθηκε σαν θρησκευτική εμπειρία και για να ανανεώσει την πίστη ότι η ομορφιά πάντα νικά!». Σκηνοθετεί ο Γιώργος Παπαγεωργίου και σε κεντρικούς ρόλους συναντάμε τον Νίκο Χατζόπουλο (σε αγώνα δρόμου μετά την θεατρική Σπασμένη Στάμνα του Εθνικού) και τον Ορέστη Χαλκιά (με τα εύσημα του τηλεοπτικού Μαέστρο και κυρίως της ερμηνείας του στο Τυχερό Αστέρι στην παρακαταθήκη του)
Info: Ξεκινά στις 28 Φεβρουαρίου 2023/ περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια εδώ
Μετά το τέλος μιας σπουδαίας παράστασης, οι καλλιτέχνες που τη δημιούργησαν μπαίνουν λιμασμένοι σε μια πασίγνωστη ταβέρνα, μπλέκονται με το προσωπικό, υποκλίνονται στους εαυτούς τους, εκεί ανάμεσα σε μπριζόλες, ψέματα και ιδρώτα, χιμάνε ο ένας πάνω στον άλλον σε ένα μακελειό χωρίς προηγούμενο που τους οδηγεί στον Κάτω Κόσμο με τη γεύση της τυρόπιτας στο στόμα.
Μυρίζει μπλοκμπαστεριά από χιλιόμετρα. Περιμέναμε να το σκεφτεί κάποιος πρώτα για την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο. Τόσες ιστορίες έχουμε ακούσει για το γίνεται μετά τις τραγωδίες της Επιδαύρου στα φαγοποτικά πέριξ. Δεν πειράζει, τους πρόλαβε το θέατρο και ο Νίκος Καραθάνος. Ακόμη καλύτερα. Το κοντρόλ αναφέρει το έργο ως «μια νυχτερινή φάρσα για τα ξέγνοιαστα και καμένα καλοκαίρια της ζωής μας στην Επίδαυρο, ένα μεταφυσικό μιούζικαλ για το σφίξιμο της καρδιάς μας στο πήγαινε και στο έλα αυτής της εκδρομής, μια τρελή κωμωδία για την αληθινή τραγωδία που συμβαίνει όχι στο θέατρο, αλλά εκεί έξω… στη ζωή, ένα μουσικό ντελίριο για την παραζάλη της υπεροψίας, ένας «εθνικός» σαρκασμός για την Ελλάδα, την αλαζονεία και την ασημαντότητά μας». Τέλεια. Και ακόμη πιο τέλεια. Κι ας είμαστε ακόμη στο περίμενε και στο μακάρι να πάνε όλα όπως πρέπει.
Στο κείμενο έχουν ανακατευτεί η Λένα Κιτσοπούλου, ο Γιάννης Αστερής και ο σκηνοθέτης της παράστασης Νίκος Καραθάνος. Στη δραματουργική επεξεργασία, η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου (βαθιά υπόκλιση). Στο ερμηνευτικό team συναντάμε τον καλύτερο κόσμο. Από τη Χάρις Αλεξίου και την Έλλη Πασπαλά ως τον Χρήστο Λούλη και τη Ζέτα Μακρυπούλια. Κατανοητό. Στα μάτια της Επιδαύριας Ταβέρνας είναι όλοι, ευτυχώς, ίσοι!
Info: Ξεκινά την 1η Μαρτίου 2023 /περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια εδώ
Τόπος; Η πίσω αίθουσα και ένα μέρος του μπαρ του Harry Hope, σε μια λαϊκή γειτονιά μιας αμερικανικής μεγαλούπολης. Χρόνος; Το καλοκαίρι του 1912, αλλά θα μπορούσε να είναι και σήμερα. Ο κόσμος ολούθε; Πρώην αναρχικοί, πρώην τζογαδόροι, πρώην φοιτητές, πρώην πλασιέ, πρώην μπάρμαν, και νυν μπεκρήδες που απαρτίζουν το ιδιόρρυθμο κοινόβιο αυτού του μπαρ. Στον ασάλευτο αυτό κόσμο των μεθυσμένων ονειροβατών δίνει κίνηση η αναμονή και η άφιξη του σταρ της βραδιάς. Χειροκρότημα στον Χίκυ, έναν πλανόδιο πλασιέ που έρχεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα και πυροδοτεί την απόλυτη κραιπάλη.
Συγκρούσεις, φόνοι, έρωτες και πολλές ακόμη πνευματικές περιπέτειες. Μια τραγωδία που ισορροπεί συνέχεια ανάμεσα στο αστυνομικό και στο κοινωνικό δράμα, στο φανταστικό και στο ρεαλιστικό, ανάμεσα στο noir και σε ένα ιδιόρρυθμο road movie δωματίου. Και όλα αυτά Περιμένοντας τον Παγοπώλη. Ποιος διάολο όμως είναι ο παγοπώλης;
Δεύτερος εισερχόμενος από τη Σπασμένη Στάμνα του Εθνικού εδώ μέσα. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Ο Ακύλλας Καραζήσης, ο πρώτος προσκεκλημένος σκηνοθέτης υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημήτρη Καραντζά στο Θέατρο Προσκήνιο, αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία του σπάνιου αυτού έργου του Ευγένιου Ο’ Νηλ και στήνει μια παράσταση που κάνουν τις θεατρικές μας κεραίες να πάλλονται από βαθιά ικανοποίηση. Έλενα Τοπαλίδου και Χαρά Μάτα Γιαννάτου στο καστ. Αυτό φταίει δίχως άλλο. Όταν αναγνωρίζεις τους θεατρικούς σου έρωτες κουνάς με κέφι την ουρά σου.
Info: Ξεκινά στις 22 Φεβρουαρίου 2023 / Περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια εδώ
Το κύκνειο άσμα του Τζουζέππε Βέρντι, που βασίζεται στην κωμωδία του Σαίξπηρ Οι εύθυμες κυράδες του Ουίντσορ, παρουσιάζεται σε μουσική διεύθυνση Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι και σκηνοθεσία του διακεκριμένου σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του φημισμένου βρετανικού Φεστιβάλ Όπερας του Γκλάιντμπορν Στήβεν Λάνγκριτζ. Στον ρόλο του τίτλου ο κορυφαίος Έλληνας βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς. Κεντρική φιγούρα είναι ο ξεπεσμένος ιππότης σερ Τζων Φάλσταφ και οι ερωτικές του περιπέτειες, οι οποίες τον καθιστούν περίγελο στη μικρή τοπική κοινωνία. Στο τέλος, μετά από διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις, οι χαρακτήρες του έργου τραγουδούν όλοι μαζί «Όλα στον κόσμο είναι ένα καλαμπούρι… αλλά γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος».
Με τον Φάλσταφ, την τελευταία του όπερα, ο Βέρντι εξέπληξε τους πάντες, καθώς δεν ήταν πολλοί αυτοί που πίστευαν ότι ο 80χρονος πλέον συνθέτης θα συνέθετε ένα ακόμα σημαντικό έργο -και μάλιστα κωμικό- μετά τη μεγάλη επιτυχία του Οθέλλο (1887). Στα τέλη του 1890 ο συνθέτης έγραφε: «Απολαμβάνω τη σύνθεση της μουσικής· χωρίς σχέδια οποιουδήποτε είδους και δεν ξέρω καν αν θα την τελειώσω… Επαναλαμβάνω… Το απολαμβάνω. Ο Φάλσταφ είναι ένας αδίστακτος, που διαπράττει κάθε είδους κατεργαριά… Αλλά με έναν διασκεδαστικό τρόπο. Είναι τύπος. Οι τύποι είναι τόσο διαφορετικοί! Η όπερα είναι εντελώς κωμική! Αμήν».
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στη Σκάλα του Μιλάνου στις 9 Φεβρουαρίου 1893, υπό τη μουσική διεύθυνση του Εντοάρντο Μασκερόνι και με τον Γάλλο βαρύτονο Βικτόρ Μωρέλ στον κεντρικό ρόλο, σηματοδοτώντας τη θριαμβευτική ολοκλήρωση της λαμπρής διαδρομής του συνθέτη στο λυρικό θέατρο. Μάλιστα, οι επευφημίες μετά το τέλος της πρεμιέρας διήρκεσαν μισή ώρα. Η όπερα παρουσιάστηκε με την ίδια διανομή της Σκάλας σε Γένοβα, Ρώμη, Βενετία, Τεργέστη, Βιέννη και Βερολίνο.
Η παράσταση είναι ήδη sold out. Λογικό. Ο Δημήτρης Πλατανιάς είναι το Άγιο Δισκοπότηρο της «Ελληνικής Σκηνής». Όσοι έχουν ακούσει, ξέρουν. Αυτό.
Info: Ξεκινά στις 26 Ιανουαρίου 2023 / περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια (αν υπάρχουν ακόμη) εδώ
