Αν κρίνουμε από τους κριτικούς, το ακυκλοφόρητο ακόμα στην Ελλάδα TAR με την Κέιτ Μπλάνσετ, το οποίο επικρατεί στα βραβεία των ενώσεών τους. Αν ακούσουμε το κοινό, είναι το Τα Πάντα Όλα, το αδιαμφισβήτητο success story του 2022 σε ντόρο και ταμεία. Και αν πάμε με την ίδια τη βιομηχανία, η καρδιά της μοιάζει δοσμένη στο αυτοβιογραφικό Τhe Fabelmans του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ενώ το μυαλό της (δηλαδή οι τσέπες της) ανήκει στο Top Gun: Maverick και την ιλιγγιώδη πορεία του στο παγκόσμιο box-office.
Από αυτές τις ταινίες, εκείνη του Σπίλμπεργκ έφυγε από τις Χρυσές Σφαίρες με τα μεγαλύτερα βραβεία της βραδιάς (δραματικής ταινίας και σκηνοθεσίας), με τα επίσης ακυκλοφόρητα στη χώρα μας Πνεύματα του Ινισέριν να ακολουθούν (καλύτερης κωμικής ταινίας, α’ ανδρικού ρόλου για τον Κόλιν Φάρελ και σενάριο) σε πρεστίζ και αποδοχή. Ωστόσο, ακόμα το τοπίο είναι θολό: οι κριτικοί τρελαίνονται για το TAR αλλά όχι απαραιτήτως οι θεατές, η ταινία του Σπίλμπεργκ δεν έχει πάει καλά εισπρακτικά και δεν έχει προκαλέσει το σαρωτικό πάθος που αναμενόταν, το Τα Πάντα Όλα και τα Πνεύματα δεν μοιάζουν με τυπικές “οσκαρικές” ταινίες, όπως άλλωστε και το Top Gun.
Η τελική μάχη μάλλον θα γίνει ανάμεσα στις 4 τελευταίες ταινίες (το TAR ποντάρει σε ένα ερμηνευτικό Όσκαρ, στην καλύτερη), με το πεδίο να είναι ακόμα ορθάνοιχτο για πολλαπλές ανατροπές μέχρι τη μεγάλη βραδιά της 12ης Φεβρουαρίου.
Δεν είναι απίθανο το Top Gun: Maverick να συνεχίσει στην κούρσα με μια σημαντική νίκη, εκείνη του Σωματείου Αμερικανών Παραγωγών, που συνήθως ταυτίζεται με το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, για τη συμβολή του στη σωτηρία των σινεμά μετά την πανδημία. Αν και αυτή τη στιγμή, το κορυφαίο Όσκαρ είναι ακόμα λίγο μακρινό για το πολυσυζητημένο μπλοκμπάστερ, μια συμβολική νίκη δεν είναι εντελώς παράλογη και ο Κρουζ συγκαταλέγεται στους παραγωγούς της ταινίας, πέρα από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο.
Ακόμα και στον Α’ ανδρικό ρόλο, όπου αυτή τη στιγμή τα φαβορί είναι ο Όστιν Μπάτλερ για το Έλβις και ο Κόλιν Φάρελ για τα Πνεύματα του Ινισέριν (αμφότεροι νικητές στις Χρυσές Σφαίρες, με το νεότερο Μπάτλερ να έχει ίσως το προβάδισμα), και όπου καραδοκεί ο Μπρένταν Φρέιζερ της Φάλαινας, δεν αποκλείεται να μπει στην πεντάδα των υποψηφίων ο Κρουζ, που έχει ήδη προταθεί τρεις φορές (για το Magnolia, το Γεννημένος την 4η Ιουλίου και το Τζέρι Μαγκουάιρ), παρόλο που δεν προτάθηκε από το Σωματείο των συναδέλφων του (SAG) – ήταν χλωμό έτσι κι αλλιώς.
Είναι περίεργο ο επί 4 δεκαετίες μεγαλύτερος κινηματογραφικός σταρ του πλανήτη να μην έχει δεχτεί την ύψιστη τιμή, αλλά η φανατική εμπλοκή του με την Σαϊεντολογία θολώνει την κατά τα άλλα λαμπερή παρουσία του.
Το Τα Πάντα Όλα προοριζόταν μάλλον για cult classic παρά σοβαρό οσκαρικό παίκτη, μέχρι που η ασύλληπτη word of mouth επιτυχία του το έκανε να περάσει το κατώφλι των 100 εκατ. δολαρίων και του έδωσε τη δυνατότητα να κρατήσει το momentum του για πολλούς μήνες, μέχρι τη σεζόν των βραβείων (η ταινία κυκλοφόρησε στις αίθουσες τον Απρίλιο του 2022).
Το παιδαριώδες χιούμορ του και ο αποφασιστικά μη σοφιστικέ αέρας του το κάνουν αντισυμβατικό οσκαρικό παίκτη, και η ταινία σίγουρα δέχτηκε πλήγμα από τις πιο “χαλαρές” Χρυσές Σφαίρες που προτίμησαν τα Πνεύματα του Ινισέριν, αφήνοντάς την με 2 ερμηνευτικά βραβεία (για την Μισέλ Γέο και τον Κε Χουί Κουάν, φαβορί για το Όσκαρ β’ ανδρικού αυτή τη στιγμή).
Όμως το Σωματείο Αμερικανών Ηθοποιών τη διατήρησε στην κούρσα με 5 ολόκληρες υποψηφιότητες (εκτός από το καστ και τους δύο προαναφερθέντες πρωταγωνιστές, υποψήφιες είναι και η Τζέιμι Λι Κέρτις και η Στέφανι Σου).
Ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη στις Χρυσές Σφαίρες, που επικυρώθηκε και από τις υποψηφιότητες του Σωματείου Αμερικανών Ηθοποιών, είναι η νίκη της Άντζελα Μπάσετ για τη (σαρωτική) ερμηνεία της ως βασίλισσα Ραμόντα στο Black Panther: Wakanda Forever. Η βετεράνος του Χόλιγουντ θα έπρεπε να είχε κερδίσει Όσκαρ ως τώρα και το μόνο που ίσως τελικά την εμποδίσει είναι ότι πρωταγωνιστεί στο σίκουελ μιας υπερηρωικής ταινίας (αν και η πρώτη ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, οπότε είναι ήδη “εγκεκριμένη” από την Ακαδημία).
Παρά τις πεποιθήσεις του fandom της, το προϊόν της Marvel παραμένει εργοστασιακό και απέχει πολύ από οποιαδήποτε αναγνώριση πέραν της τεχνικής, οπότε μια ενδεχόμενη νίκη της Μπάσετ θα έριχνε και αυτό το οχυρό για το παντοδύναμο στούντιο. Ακόμα κι αν η Μπάσετ κερδίσει το βραβείο SAG, η Κέρι Κόντον από τα Πνεύματα του Ινισέριν μπορεί ακόμα να την απειλήσει ως κομμάτι του καστ ενός μεγάλου φετινού φαβορί, που θα χρειαστεί υποστήριξη από τις περιφερειακές κατηγορίες στο δρόμο του προς μια νίκη καλύτερης ταινίας.
Μετά την περσινή ανακήρυξη του CODA ως καλύτερης ταινίας στα Όσκαρ, που έκανε το Apple TV+ την πρώτη streaming υπηρεσία που κερδίζει το πολυπόθητο βραβείο, η πόρτα άνοιξε ακόμα περισσότερο για τις ψηφιακές πλατφόρμες που τα τελευταία χρόνια πασχίζουν να καθιερωθούν ως κάτι παραπάνω από σούπερ μάρκετ τίτλων. To Bloomberg έφτασε να δηλώνει με στόμφο πέρσι τον Μάρτιο ότι “οι streaming υπηρεσίες κυριαρχούν στα Όσκαρ πλέον, δεν υπάρχει γυρισμός”.
Και όμως φέτος, οι streaming υπηρεσίες απουσιάζουν βροντερά από την οσκαρική συζήτηση, με τα παραδοσιακά στούντιο να επανακτούν ολόκληρη την πίτα των βραβείων. Τα μεγάλα στοιχήματα του Netflix, Λευκός Θόρυβος του Νόα Μπόμπαχ και Μπάρντο: Το Ψευδές Χρονικό Ενός Σωρού Αλήθειες του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ινιάριτου, έκαναν πρεμιέρα στο φεστιβάλ Βενετίας και ξεφούσκωσαν πολύ γρήγορα, ενώ ακόμα και το Glass Onion μοιάζει να μην μπορεί να συνεχίσει την επιτυχία της πρώτης ταινίας (που προτάθηκε για Όσκαρ σεναρίου) ή να στείλει σε μια πεντάδα την MVP του καστ του, Τζανέλ Μονέ. Μόνο ο Πινόκιο του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, που κέρδισε στις Χρυσές Σφαίρες ως καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων, οδεύει προς μια σίγουρη υποψηφιότητα, μαζί με το ριμέικ του Ουδέν Νεότερον από το Δυτικό Μέτωπο στη διεθνή κατηγορία.
Αλλά και το Apple TV+ δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει την ιστορική περσινή του νίκη: το πανάκριβο δράμα για τη δουλεία, Emancipation, είχε την ατυχία να αποτελεί την πρώτη ταινία του Γουίλ Σμιθ μετά το περίφημο χαστούκι και, παρά την αρχική θετική ανταπόκριση, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον ανταγωνισμό. Τα Amazon Studios, από την άλλη, μπορούν να ελπίζουν σε μικρές επιτυχίες όπως το Αργεντινή, 1985 που κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και το δημοφιλές ντοκιμαντέρ Good Night Oppy, χωρίς ωστόσο εγγυημένες νίκες. Ωστόσο, το να ανακηρυχθεί νικητής η κινηματογραφική διανομή είναι κάτι πρόωρο, εφόσον οι οσκαρικές ταινίες (με εξαίρεση το Τα Πάντα Όλα και, φυσικά, το Top Gun: Maverick) έχουν δυσμενή πορεία στα ταμεία, τονίζοντας για άλλη μια φορά το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στο πρεστίζ και το ποπ κορν.