“Άσε τις ψαγμενιές και βάλε κάτι γνωστό για να χορέψει ο κόσμος”. Το σενάριο απλό. Μαγαζάτορας προς dj που παίζει το καινούριο των Factory Floor αλλά κανείς, πέρα από τον ίδιο, δεν το εκτιμά. Έχει τύχει σχεδόν σε όλους όσοι έχουν προσπαθήσει να διαλέξουν μουσική, έστω για ένα βράδυ σε κάποιο bar της πόλης. Οι επιχειρηματίες θέλουν ο κόσμος να χορεύει, η κατανάλωση να είναι μεγάλη, τα εφτάευρα να μπαίνουν στην ταμειακή. Και όλοι να είναι ικανοποιημένοι. Άλλη μια καθημερινή περίπτωση νυχτερινής τρέλας.
Με τι χορεύουν οι νέοι; Γιατί κουνιούνται νωχελικά όταν μπει το Reflektor και τα δίνουν όλα στον Manu Chao, στους Violent Femmes και (ακόμα) στα πρώτα τραγούδια των Prodigy; Τι θέλουν επιτέλους; Ρωτήσαμε κάποιους ανθρώπους, που έχουν πιει τη νύχτα σε χαμηλό με δύο πάγους, αν τα νέα παιδιά ακούν φρεσκαδούρες, από που ενημερώνονται, τι άκουγαν οι ίδιοι όταν ήταν 17 και αν ένα καλό Rockwave, όπως στα τέλη των 90s, με καινούρια ονόματα θα είχε χώρο στο συναυλιακό καλεντάρι. Να τι μας απάντησαν.
Οι σημερινοί νεολαίοι (sic) είναι σίγουρο ότι ακούνε καινούρια μουσική ωστόσο είναι τόση πολλή η πληροφορία και για να τους πιάσεις όλους πρέπει να βάλεις κλασικά γνωστά τραγούδια. Ένα κλασικό παράδειγμα που βρίσκω διαφορά μεταξύ παλιού-νέου είναι των Black Keys και των Arctic Monkeys. Ακόμα, δεν είναι τυχαίο που ένας 17χρονος βρετανός dj στο Κ44 έκοψε 810 εισιτήρια. Επίσης είναι πολλά τα κανάλια που διοχετεύουν αυτή την πληροφορία που για να ξεχωρίσει κάτι πρέπει να είναι πολύ καλό και φουλ αποδεκτό από όλους. Όσον αφορά τα κανάλια που λέγαμε, τα ερεθίσματα έρχονται πια από παντού. Από το ραδιόφωνο, από το YouTube, από τους κολλητούς τους, από συναυλίες, μάλλον όχι τόσο από την τηλεόραση όπως γινόταν στην δικιά μας εποχή με το MTV. Σίγουρα επηρεάζονται πολύ από αυτά που ακούν οι φίλοι τους. Τελευταία με το Spotify και το Napster μπορεί να έχουν βρει τον μουσικό τους παράδεισο. Μπορούν να ανακαλύψουν κάτι καινούριο αν έχουν διάθεση και χρόνο για να ψάξουν -δύσκολα όμως θα το δουν στην Ελλάδα.
Όταν ήμουν 17άρης άκουγα αμερικάνικο punk rock (ΝoFX, Bad Religion κτλ) και επειδή δεν γίνονταν εδώ τέτοιες συναυλίες κανονίζαμε με φίλους να πηγαίνουμε να τους δούμε στο εξωτερικό. Όταν βγαίνω έξω, ακόμα και τώρα, δεν με νοιάζει το είδος της μουσικής που παίζεται αρκεί να γίνεται τζερτζελές και να είναι χαρούμενη η ατμόσφαιρα. Με εκνευρίζουν τα καταθλιπτικά.
Όσον αφορά το Rockwave αυτό καθαυτό, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Έτσι, δε γίνεται να στηριχτεί κάτι τέτοιο από οικονομικής άποψης σε καμία περίπτωση. Μουσικά όμως αλλάζει το πράγμα. Γίνεται αρκεί να πλαισιωθεί και με μικρότερα φρέσκα συγκροτήματα. Οι Roxette που είδα πριν από δύο χρόνια ήταν από τις πιο όμορφες συναυλίες που έχω πάει τελευταία χωρίς μάλιστα το συγκρότημα αυτό να είναι από τα αγαπημένα μου. Κάθε τραγούδι ήταν μια ανάμνηση από το παρελθόν. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνονται συναυλίες με νέα ονόματα και να είμαστε κολλημένοι στους Scorpions.
Ο Δημήτρης Αναγνώστου είναι πάνω απ’ όλα ΑΕΚ και ένας εκ των ιδιοκτητών του ΤΩΡΑ! Κ44 και του Κυρίου στην πλατεία Μαβίλη.